Movie review: Βαν Χέλσινγκ (Van Helsing, 2004)

 

Ο Hugh Jackman ως Van Helsing στο Βαν Χέλσινγκ (2004)

Ο κυνηγός τεράτων Van Helsing (ο Hugh Jackman σε έναν ρόλο που μοιάζει να μην θέλει καθόλου, και να μην του ταιριάζει ακόμα περισσότερο) πάει στην Transylvania προκειμένου να σταματήσει τα σχέδια του Κόμη Δράκουλα (ο Richard Roxburgh σε μια από τις χειρότερες επιλογές casting των τελευταίων ετών) ο οποίος χρησιμοποιεί τις έρευνες του Dr. Victor Frankenstein (ο Samuel West που μάλλον είναι ο μόνος που «σώζεται» σε αυτή την άθλια «παρτίδα») που έχουν ως αποτέλεσμα το θρυλικό του τέρας (ο Shuler Hensley με ένα σκασμό από ψηφιακά εφέ επάνω του) και έναν άσχετο λυκάνθρωπο.

 

Αυτοί και άλλοι πολλοί χαρακτήρες των γνωστών τεράτων της Universal παρελαύνουν σε αυτό το πανάκριβο σκουπίδι (κόστισε 170 εκατομμύρια δολάρια και ήταν μια από τις πιο ακριβές ταινίες της εποχής της), με τρόπο που θυμίζει περισσότερο τις σύγχρονες ταινίες της Marvel, και καμία σχέση δεν έχει με τα θρυλικά monster mash της δεκαετίας του ’40 που αγαπήσαμε.

 

Το σενάριο και η σκηνοθεσία του Stephen Sommers (γνωστός από την τριλογία της Μούμιας που έκανε εκείνη την περίοδο, και στην οποία θα ρίξουμε μια ματιά σύντομα) δείχνουν να μην έχουν κάποια έμπνευση ή γνώση του θρύλου των ταινιών στις οποίες υποτίθεται πως αποδίδει φόρο τιμής, αλλά αυτό που ήθελε το studio το κατάφερε πολύ καλά, και συγκεκριμένα να κερδίσει το νεαρό κοινό (που δεν θα έβλεπε ποτέ τα φιλμ της δεκαετίας του ‘30) και να αποσπάσει περισσότερα από 300 εκατομμύρια δολάρια από τα ταμεία.

 

Πέρασαν ήδη δύο δεκαετίες από αυτό το αίσχος, και το μόνο θετικό που θυμάμαι πως άφησε όταν κυκλοφόρησε ήταν η ευκαιρία που δόθηκε στη Universal να κυκλοφορήσει παράλληλα τα κλασσικά αριστουργήματα σε πανέμορφα DVD box-sets, τα οποία έχω στην κατοχή μου μέχρι και σήμερα. Σύντομα θα τα ξεσκονίσω και θα ετοιμάσω ένα μεγάλο αφιέρωμα για τα αγαπημένα μας τέρατα.