Αφιέρωμα στην τριλογία του Mimic (1997 – 2003)

 

Βασισμένο στην ιστορία Mimic του Donald A Wollheim, η κινηματογραφική τριλογία με τον ίδιο τίτλο έκανε τα late-‘90s και early-‘00s να αποκτήσουν εντομολογικό ενδιαφέρον στο είδος της επιστημονικής φαντασίας.

 

Mimic (1997) αφίσα

Mimic (1997)

 

Διόλου περιέργως, οι μυθικές κατσαρίδες της Νέας Υόρκης κουβαλάνε τον ιό του Strickler, που ευθύνεται για τον θάνατο πολλών παιδιών. Σε μια απέλπιδα προσπάθεια το CDC (Centers for Disease Control and Prevention) αναθέτει σε μια νεαρή αλλά ταλαντούχα εντομολόγο (Mira Sorvino) να δημιουργήσει μέσω τη γενετικής μια παραλλαγή εντόμου που θα αμοληθεί προκειμένου να φέρει ισορροπία στη φύση. Όπως είναι αναμενόμενο, όλα θα πάνε στραβά, και τα αποτελέσματα θα είναι τρομακτικά.

 

Σκοτεινό και γλοιώδες (το μετρό της Νέας Υόρκης είναι από μόνο του απαίσιο, αλλά εδώ μοιάζει ακόμα πιο βρώμικο), αυτό το φιλμ του σκηνοθέτη Guillermo del Toro δείχνει από νωρίς γιατί ο δημιουργός (δίκαια) θα ανέβαινε στην κορυφή της κινηματογραφικής βιομηχανίας, ακόμα και με τις πολλές διαφωνίες που είχε με την εταιρία παραγωγής Miramax (στην ουσία τα αδέρφια Weinstein), που τον οδήγησαν να αποκηρύξει το τελικό μοντάζ.

 

Οι περιπέτειες αυτές, σε συνδυασμό με τις μέτριες κριτικές (παρά τη διθυραμβική πρεμιέρα στο Fantafestival) είχαν ως αποτέλεσμα την εμπορική του αποτυχία, όπως το κοινό σύντομα το αγάπησε, και δύο sequel για την αγορά του DVD ακολούθησαν το 2001 και το 2003.

 

Mimic 2 (2001) αφίσα

Mimic 2 (2001)

 

Τέσσερα χρόνια μετά τα συμβάντα της πρώτης ταινίας (η οποία πράγματι γυρίστηκε και κυκλοφόρησε τότε), η δράση αυτού του sequel λαμβάνει χώρα και πάλι στη Νέα Υόρκη, όμως η ιστορία εστιάζει στην πολυγαμική ζωή μιας άλλης εντομολόγου (η αρκετά σέξι Alix Koromzay), η οποία γίνεται αντικείμενο έρευνας όταν οι εραστές της βρίσκονται δολοφονημένοι. Το πρόβλημα μεγαλώνει όταν αποκαλύπτεται πως το χάος έχει προκληθεί από ανθρώπους-έντομα.

 

Η ανέλπιστη αυτή συνέχεια για την αγορά του βίντεο σκηνοθετήθηκε από τον Jean de Segonzac (ο οποίος έκανε καριέρα κυρίως στην τηλεόραση) και παρά το μεγαλεπήβολο (για τα δεδομένα) budget που ανήλθε στα 10 εκατομμύρια δολάρια, σπάνια μοιάζει με κάτι περισσότερο από μια β’ διαλογής ταινία ρουτίνας που διένειμε με το κιλό τότε η Dimension Films.

 

Mimic 3: Sentinel (2003)

Mimic 3: Sentinel (2003)

 

Ο Marvin [ο Karl Geary του Νάντια, ο Θηλυκός Βρυκόλακας (Nadja, 1994)] είναι αναγκασμένος να παραμένει κλεισμένος στο δωμάτιο του επειδή πάσχει από άσθμα και είναι επιρρεπής σε όλα τα μικρόβια [επιστημονικά η υπερευαισθησία στο περιβάλλον λέγεται MSC (Multiple Chemical Sensitivity] και περνάει την ώρα του φωτογραφίζοντας τους γείτονες. Όταν ο φακός του θα γίνει μάρτυρας κάποιον φονικών, ο πρωταγωνιστής θα ειδοποιήσει την αστυνομία, όμως μάλλον θα έπρεπε να είχε αναφέρει το συμβάν σε άλλες αρχές, μιας και υπεύθυνη είναι μια εντομολογική μετάλλαξη.

 

Με το πρώτο μισό της ταινίας να αποτελεί μια βαρετή και άνευ ταλέντου ή έμπνευσης βερσιόν του Σιωπηλός Μάρτυς (Rear Window, 1954) και το δεύτερο μισό να είναι ένα κρεσέντο πρακτικών κυρίως splatter εφέ με αγαπημένα τερατόμορφα έντομα, αυτή εδώ η ταινία τρόμου σε σενάριο και σκηνοθεσία J. T. Petty είναι πολύ πιο απολαυστική από ότι θα σας έχουν κάνει να πιστέψετε οι κακές κριτικές που έλαβε. Είναι καθηλωμένη σε στούντιο και σετ, ίσως περισσότερο από ότι και ο ίδιος ο κύριος χαρακτήρας, ενώ ακόμη και η ευπρόσδεκτη εμφάνιση του αγαπημένου μας Lance Henriksen δεν προσδίδει κάτι (παρότι είναι πρώτο όνομα στην μαρκίζα), αλλά το φινάλε αποζημιώνει και με το παραπάνω.