Αφιέρωμα στις Γυναίκες του Στέπφορντ (1975 – 2004)

 

H Katherine Ross στο Οι Γυναίκες του Στέπφορντ (1975)

Η σατιρική νουβέλα τρόμου Οι Γυναίκες του Στεπφορντ (1972) του Ira Levin [Το Μωρό της Ροσμαρί (1967)] έγινε ένα λογοτεχνικό φαινόμενο για το κίνημα του φεμινισμού, και μεταφέρθηκε με επιτυχία στη μεγάλη οθόνη το 1975.

 

Οι Γυναίκες του Στέπφορντ (1975)

Οι Γυναίκες του Στέπφορντ (The Stepford Wives, 1975)

 

Η Joanna Ebernart (η άκρως γοητευτική Katherine Ross) είναι μια νεαρή και ταλαντούχος φωτογράφος, που όμως αφήνει πίσω τη ζωή της μητρόπολης και συγκεκριμένα το Μανχάταν, προκειμένου να ζήσει στο ήσυχο και «exclusive» Stepford, όπου σύντομα θα διαπιστώσει πως πίσω από την «τέλεια» συμπεριφορά των νοικοκυρών κρύβεται κάτι διαβολικό.

 

Το γνωστό βιβλίο του Ira Levin μετέτρεψε σε σενάριο ο William Goldman, ο οποίος μάλιστα έβαλε φρένο στις προθέσεις του Brian De Palma να καθίσει στην καρέκλα του σκηνοθέτη. Τελικά τα ηνία της ταινία ανέλαβε ο Bryan Forbes, με μια old-Hollywood προσέγγιση, που κάποιες φορές λειτουργεί και κάποιες όχι. Για παράδειγμα, το πρώτο μισό της ταινίας είναι ένα ατελείωτο talk-fest, αλλά το φινάλε αποζημιώνει και με το παραπάνω αφού είναι ένα κλασσικό κρεσέντο ‘70s τρόμου που θα σας στοιχειώσει.

 

Ενώ στην αρχή δίχασε τις φεμινίστριες, σήμερα αναγνωρίζεται ως ένα σημαντικό φιλμ του τότε κύματος, και ενώ δίχασε και τους κριτικούς, προτάθηκε για μερικά βραβεία. Σήμερα θεωρείται μια από τις πιο κλασσικές ταινίες τρόμου της δεκαετίας του ’70, και η εμπορική του επιτυχία εξασφάλισε τρεις τηλεοπτικές συνέχειες [Revenge of the Stepford Wives (1980), The Stepford Children (1987), και The Stepford Husbands (1996)], που όμως δεν θα εξετάσουμε σε αυτό το αφιέρωμα.

 

Οι Γυναίκες του Στέπφορντ

Οι Γυναίκες του Στέπφορντ (The Stepford Wives, 2004)

 

Μια απόπειρα δολοφονίας εναντίων της από έναν παρανοϊκό μισογύνη τερματίζει την καριέρα της τηλεοπτικής παρουσιάστριας και δυναμικής γυναίκας Joanna Ebenhart (η Nicole Kidman, στα καλύτερα της), η οποία πέφτει σε (σχεδόν κατατονική) κατάθλιψη, και ο σύζυγος της (Matthew Broderick) αποφασίζει να μετακομίσουν στο μικρό και «exclusive» Στέπφορντ ώστε να κάνουν ένα νέο ξεκίνημα. Σύντομα όμως θα γίνει αντιληπτό πως κάτι τρέχει με τις γυναίκες του Στέπφορντ οι οποίες μοιάζουν να είναι πολύ υπάκουες και χαρούμενες.

 

Σκηνοθετημένο από τον Frank Oz [δείτε το εξαιρετικό The Score (2001), που είχε κάνει λίγα χρόνια πριν], αυτή η μοντέρνα εκδοχή του κλασσικού πλέον βιβλίου έχει πολλά να πει για το τι εστί επιτυχία σήμερα (ή καλύτερα, 20 χρόνια πριν), ποιο είναι το κόστος της καριέρας, και πολύ περισσότερο για την ανικανότητα του υποτιθέμενα ισχυρού φύλου να διαχειριστεί μια δυναμική γυναίκα. Μπορεί σαν ταινία να μην είναι ριζοσπαστική (είναι γενικά πολύ εύπεπτη), αλλά παραδόξως για μια υπερπαραγωγή του Hollywood (100 εκατομμύρια δολάρια ήταν ο προϋπολογισμός της) λέει πράγματα που ενοχλούν το συντηρητικό μερίδιο του κοινού.