Αφιέρωμα στο σινεμά του Patrick G. Donahue

 

Headshot του σπουδαίου Patrick G. Donahue

Ο Patrick G. Donahue ξεκίνησε την καριέρα του σκηνοθετώντας το παντελώς άγνωστο πορνό Passion Procession (1976), και έπρεπε να περάσουν πέντε ολόκληρα χρόνια προκειμένου να μπορέσει να αναλάβει μια «κανονική» (λέμε τώρα…) ταινία, και συγκεκριμένα το χαμηλού προϋπολογισμού φιλμ φράσης Kill Squad (1981), το οποίο είναι αντικείμενο λατρείας πλέον στη Γερμανία, χάρη στο εξωφρενικό dub του. Έπρεπε να περιμένει πολύ περισσότερο για να κάνει την επόμενη ταινία του, το They Call Me Matcho Woman! (1989). Ακολούθησε άλλο ένα πολυετές διάλλειμα μέχρι να κάνει ένα διπλό comeback χτύπημα στα ‘90s [με τα Parole Violators (1994) και το Ground Rules (1997)], και να υπογράψει μια ακόμα πρόσφατη ταινία [The Abominable… (2006)]. Έκτοτε εμφανίστηκε ως ηθοποιός σε διάφορους μικρούς κυρίως ρόλους [Roughcut (1994), Shattered Dreams (1998), The Elite (2001), The Shadowlands (2003), Asphalt Wars (2005), Layla Live or Die (2008), Consequences of Violence (2012), Watching Peter Knorll (2017), AveGospel (2018), Antony and Cleopatra 2020 (2020), Skulldevil Lottery (2021), Invidious Company (2023), και The Ghost of Annie Lee (2024)]. Για αυτό το αφιέρωμα αποφασίσαμε να δούμε τις δύο πιο γνωστές ταινίες του.

 

Kill Squad (1981)

Kill Squad (1981)

 

Μια ομάδα κακοποιών με αρχηγό τον Dutch (ο Cameron Mitchell, ο οποίος όπως φαίνεται δύσκολα έλεγε «όχι» σε πρόταση για ρόλο) μπουκάρουν στο σπίτι του βετεράνου Joseph Lawrence (κάποιος Jeff Risk, που προσφέρει μια ερμηνεία γεμάτη αξέχαστες ατάκες), αφήνοντας τον ίδιο ανάπηρο, ενώ σκοτώνουν και τη γυναίκα του αφού τη βιάσουν. Όντας πλέον σε αναπηρικό καροτσάκι ο Joseph βλέπει την αστυνομία να μην συλλαμβάνει τους δράστες, και έτσι μαζεύει την παλιό-σειρά του από τον πόλεμο του Βιετνάμ και φτιάχνει μια ομάδα επίλεκτων στρατιωτών που στόχος της είναι η απόδοση δικαιοσύνης, όμως ένας μασκοφόρος ελεύθερος σκοπευτής τους ξεκάνει έναν προς έναν. Ποιος είναι άραγε;

 

Το σενάριο του Patrick G Donahue (που επίσης σκηνοθέτησε, ενώ συνυπέγραψε και την παραγωγή με τον Michael D Lee) είναι απλό και τετριμμένο, όπως ακριβώς δηλαδή μας αρέσει να συμβαίνει με τις φθηνές ταινίες δράσης. Βέβαια συχνά προκαλεί άθελα του το γέλωτα αφού όλοι οι χαρακτήρες μοιάζουν να κάνουν χαζές επιλογές, ενώ οι περισσότεροι μοιάζουν να είναι μονίμως νευριασμένοι και γενικά ηλίθιοι. Είναι πάντως καταπληκτική η διαδικασία επανένωσης της ομάδας, αφού κάθε φορά που συναντάμε ένα νέο (για εμάς) μέλος, πάντα βρίσκεται στη μέση κάποιου καυγά, με τις κλωτσιές και τις μπουνιές να είναι στην ημερήσια διάταξη.

 

Parole Violators (1994)

Parole Violators (1994)

 

Ο Miles Long (Sean P. Donahue, γιος του σκηνοθέτη και άξιος διάδοχος) εργάζεται στην εκπομπή του τίτλου, που στην ουσία είναι ένα reality show με αυτόν πρωταγωνιστή που τριγυρνά στα κακόφημα σοκάκια της Καλιφόρνια και κάνει τον τραμπούκο σε διάφορους εγκληματίες, τους οποίους παράτυπα ξυλοφορτώνει και συλλαμβάνει, καταγράφοντας τα πάντα με μια βιντεοκάμερα. Όταν όμως μια μικρή ομάδα σκληρών κακοποιών απαγάγει την κόρη της φιλενάδας του, τότε θα ανταλλάξει την κάμερα του με ένα όπλο, και θα πάρει τον νόμο στα χέρια του, ή μάλλον θα τον διατηρήσει, απλά αυτή τη φορά χωρίς να βιντεοσκοπεί.

 

Το σενάριο των Patrick G Donahue (που επίσης σκηνοθέτησε) και Sean P Donahue, είναι όσο χαζό ακούγεται, προσπαθώντας να μπλέξει την κουλτούρα των reality shows που είχαν πρωτοεμφανιστεί στην τηλεόραση εκείνη την περίοδο, με σκηνές πραγματικής δράσης (για μια ταινία τόσο ανύπαρκτου προϋπολογισμού, αρκετά από τα stunts – είτε με αμάξια και εκρήξεις, είτε με ξύλο και πυροβολισμούς – είναι εντυπωσιακά), και αν το όλο εγχείρημα δεν είχε προδοθεί από τις εξωφρενικά κακές ερμηνείες (είναι πραγματικά τόσες πολλές οι μνημειώδεις ατάκες), τότε το τελικό αποτέλεσμα θα ήταν πολύ καλύτερο.