Blu-ray box-set review: Forgotten Gialli Volume 7 (Vinegar Syndrome)

Η εντυπωσιακή Carole Bouquet στο Mystere (1983)

Η Vinegar Syndrome παρουσιάζει τρία σπάνια gialli της δεκαετίας του ‘80 σε άλλο ένα εντυπωσιακό Region-free box-set, όλα τους σε πραγματικά απολαυστικά scans από τα αυθεντικά αρνητικά των 35mm.

 

Disc 1

 

Mystere (1983)

Mystere (1983)

 

Μέσα σε μια έκρυθμη κατάσταση στη Ρώμη που συμπεριλαμβάνει την αλά-Kennedy δολοφονία ενός πολιτικού, δύο πόρνες πολυτελείας – αυτή του τίτλου (η θεότητα Carole Bouquet) και Pamela (Janet Agren) θα βρεθούν στο στόχαστρο ενός δολοφόνου (με μαύρα γάντια και μπαστούνι που γίνεται αιχμηρό φονικό όπλο), με την δεύτερη να χάνει τη ζωή της, και την πρώτη να ερευνά το μυστήριο, που σχετίζεται με έναν πολύτιμο αναπτήρα που είχε κλέψει η θανούσα.

 

Giallo μόνο κατά την πρώτη του ώρα, καθώς το σενάριο των Carlo Vanzina (που υπέγραψε και την σκηνοθεσία) και Enrico Vanzina στη συνέχεια γίνεται ένα πολιτικό θρίλερ μυστηρίου, και παραδόξως ενώ οι κύριοι χαρακτήρες κάνουν ένα σωρό παλαβές επιλογές, οι ανατροπές είναι τόσο έξυπνες που δεν μπορείς παρά να συγχωρήσεις τις ατέλειες.

 

Η Vinegar Syndrome παρουσιάζει ένα εντυπωσιακό 4k scan της ταινίας, ενώ στις πρόσθετες παροχές θα βρείτε ηχητικό σχολιασμό των Eugenio Ercolani, Troy Howarth, και Nathaniel Thomson, τα βίντεο Two Brothers for a Mystere (συνέντευξη του Enrico Vanzina, που μεταξύ άλλων εξηγεί πως ο πατέρας του – ο γνωστός σκηνοθέτης των κωμωδιών, Steno – τον έκανε να αγαπήσει τα gialli), An American in Rome (συνέντευξη του αμερικάνου ηθοποιού Greg Snegoff, που διηγείται το πώς πήγε για καριέρα στη Ρώμη όταν οι υπόλοιποι εργαζόμενοι στον κινηματογράφο έφευγαν), The House of Mystere (συνέντευξη της συμπαθέστατης και εκκεντρικής production designer Paola Comencini), εναλλακτική σκηνή τίτλων, και εξώφυλλο διπλής όψεως.

 

Disc 2

 

Obsession: A Taste for Fear

Obsession: A Taste for Fear (1987)

 

Η Diane (μια πανέμορφη Virginia Hey) είναι μια διάσημη και πλούσια φωτογράφος, που οι εκκεντρικοί της τρόποι την κάνουν συχνά να φέρεται άσχημα στους υποτακτικούς συναδέλφους της, όμως ο κόσμος της θα κλονιστεί όταν ένα μοντέλο της βρίσκεται δολοφονημένο και σχεδόν όλο το περιβάλλον της είναι ύποπτο.

 

Ο σκηνοθέτης Piccio Raffanini τοποθετεί τη μοναδική δουλειά του σε ένα αόριστο μέλλον (όπου τα τηλέφωνα έχουν ακόμα καντράν και οι βίντεο-κλήσεις γίνονται με τεράστιες τηλεοράσεις), το οποίο κατά κάποιο περίεργο τρόπο λειτουργεί ως setting (χρωματικά ο έμπειρος διευθυντής φωτογραφίας Romano Albani κάνει κάποια σπουδαία πράγματα), απλά ίσως όχι τόσο όσο ο ερωτισμός του φιλμ που απλόχερα προσφέρει καλλίγραμμα και γυμνά νεανικά κορμιά. Επίσης βοηθά αρκετά το ότι στην ουσία η πλοκή είναι μια περιήγηση σε έναν παρηκμασμένο κόσμο με ναρκωτικά, πορνεία, και σεξ κλαμπ.

 

Η Vinegar Syndrome παρουσιάζει ένα εντυπωσιακό 4k scan της ταινίας, ενώ στις πρόσθετες παροχές θα βρείτε ηχητικό σχολιασμό των Eugenio Ercolani και Nathaniel Thomson, τα βίντεο This Used to Be the Future (συνέντευξη του σκηνοθέτη Piccio Raffanini, που μας διηγείται την εντυπωσιακή του καριέρα στα βιντεοκλίπ και την τηλεόραση), Supervising the Obsession (συνέντευξη του production supervisor Luciano Lucchi), A Taste for Synths (συνέντευξη του συνθέτη Gabriele Ducros), Cinema Killed the Video Star (ένα video essay της Rachel Nisbet) εναλλακτική σκηνή τίτλων, και εξώφυλλο διπλής όψεως.

 

Disc 3

 

Sweets from a Stranger (1987)

Sweets from a Stranger (1987)

 

Ένας μαυροφορεμένος (και προφανέστατα ιδιόρρυθμος) δολοφόνος που χρησιμοποιεί ποδήλατο (για τις μετακινήσεις του), φαλτσέτα (για να σφάζει τα θύματα του), και ένα πυροβόλο όπλο (για να αποτελειώνει τα θύματα του), βάζει στο στόχαστρο του της πόρνες της Ρώμης, οι οποίες με τη σειρά τους αφού βλέπουν πως δεν θα έχουν κανένα αποτέλεσμα από τον ηλίθιο ντετέκτιβ που έχει αναλάβει την υπόθεση, αποφασίζουν να σχηματίσουν ένα γκρουπ αυτοάμυνας που μοιάζει λιγάκι και με συνδικαλιστικό όργανο.

 

Πρόκειται για ένα από τα πιο γελοία gialli που είχα ποτέ την ατυχία να παρακολουθήσω, και μάλιστα χωρίς να μπορώ ακριβώς να καταλάβω ποια είναι τα χειρότερα στοιχεία του (αν και η υποτιθέμενη αισθητική του κοινωνικού ρεαλισμού που δείχνει να προτιμά ο σεναριογράφος και σκηνοθέτης Franco Ferrini κάνει καταφανές το γιατί δεν κατάφερε ποτέ του να γυρίσει άλλη ταινία). Ίσως να φταίει η εξοργιστικά κακή ηθοποιία από όλο το καστ (συχνά μοιάζουν με ερασιτέχνες θεατρικούς πρωταγωνιστές που δεν ξέρουν να στηθούν μπροστά σε μια κάμερα), ή το ότι μπορούμε να μαντέψουμε ως κοινό την ταυτότητα του δολοφόνου από τις πρώτες σκηνές της ταινίας, ή έντονη τρανσοφορβία και ο ρατσισμός, αλλά εδώ δυσκολεύτηκα να βρω κάτι θετικό.

 

Για μια ταινία τόσο κακοφτιαγμένη και ασήμαντη, η Vinegar Syndrome παρουσιάζει ένα εντυπωσιακό αν και αχρείαστο 2k scan, παρέα με ατελείωτες πρόσθετες παροχές, όπως: ηχητικό σχολιασμό των Eugenio Ercolani και Troy Howarth, τα βίντεο Cruising for Sweets (συνέντευξη του σεναριογράφου και σκηνοθέτη Franco Ferrini), Sweets Maker (συνέντευξη του παραγωγού Claudio Bonivento), Kill Me with Your Smaila (συνέντευξη του συνθέτη Umberto Smaila), και εξώφυλλο διπλής όψεως.