Αφιέρωμα: Cocoon (1985 – 1988)

Ο Steve Guttenberg στο Cocoon (1985)

Τη δεκαετία του ’80 δεν ήταν μόνο ο Steven Spielberg που μας γνώρισε σε φιλικούς εξωγήινους.

 

Αφίσα του Cocoon (1985)

Cocoon (1985)

 

Στη πισίνα μιας μονάδας φροντίδας ευκατάστατων ηλικιωμένων εμφανίζονται κάποια περίεργα κουκούλια, τα οποία τους δίνουν νιότη, με αποτέλεσμα οι εξετάσεις τους να βγαίνουν καλές και να γίνονται εξπέρ σε πολλές δραστηριότητες όπως ο χορός, οι βουτιές, και το σεξ.

 

Αυτή εδώ η υπερπαραγωγή της 20^th Century Fox ξεκίνησε με τον μάστορα του είδους Robert Zemeckis στο τιμόνι, ο οποίος μάλιστα εργάστηκε για έναν ολόκληρο χρόνο στο project προτού απολυθεί (χάρη στις αποτυχημένες δουλειές που έκανε εκείνη την περίοδο) και αντικατασταθεί από τον – κατά κάποιο τρόπο, λιγότερο – Ron Howard, ο οποίος όμως έκανε εξαιρετική δουλειά από την καρέκλα του σκηνοθέτη.

 

Θες λίγο το γλυκό σενάριο (που ξεκινά πολλές συζητήσεις για το γήρας), λίγο η πρωτοτυπία του να βάλεις ηλικιωμένους στο επίκεντρο μιας ταινίας επιστημονικής φαντασίας, λίγο το υπέροχο καστ (ξεχωρίζει ένας νεότερος, και συγκεκριμένα ο Steve Guttenberg), το αποτέλεσμα είναι άκρως απολαυστικό για τους φαν του ανάλαφρου Hollywood. Κέρδισε βραβεία, αγαπήθηκε από τους κριτικούς, και έκανε πολύ καλές εισπράξεις, με αποτέλεσμα να ακολουθήσει ένα sequel.

 

Cocoon: Η Επιστροφή

Cocoon: Η Επιστροφή (Cocoon: The Return, 1988)

 

Οι εξωγήινοι και οι ηλικιωμένοι της πρώτης ταινίας συναντιούνται ξανά πέντε χρόνια αργότερα (παρότι αυτό το sequel εμφανίστηκε μόλις τρία χρόνια μετά) με σκοπό να απελευθερώσουν ένα κέλυφος το οποίο έχει πέσει στα χέρια μιας ερευνητικής ομάδας, την οποία ηγείται η Sara (Courteney Cox).

 

Το αναμενόμενο sequel της 20^th Century Fox επανέφερε το περισσότερο καστ (ανάμεσα τους και ο Steve Guttenberg) αλλά παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του σκηνοθέτη Daniel Petrie να παρουσιάσει το γήρας με μια γλυκιά ματιά, η μαγεία είχε χαθεί με αποτέλεσμα – αν εξαιρέσουμε τα σπουδαία ειδικά εφέ – να έχουμε στα χέρια μας μια κατώτερη ταινία που ανά διαστήματα είναι μάλιστα και αρκετά βαρετή. Δεν ενθουσίασε το κοινό, ούτε τους κριτικούς, ενώ και οι αποδόσεις της στα ταμεία δεν ήταν καθόλου εντυπωσιακές.