Αφιέρωμα στο Turkey Shoot (1982 & 2014)

  

Ο Steve Railsback στο Χαριστική Βολή (1982)

Στην Αυστραλία είχε λαμπρή υποδοχή από το κοινό και γέμισε τα ταμεία, ενώ στην Αμερική κυκλοφόρησε από τη θρυλική New World Pictures του σπουδαίου Roger Corman, ως Escape 2000. Στην Αγγλία μάλιστα κυκλοφόρησε υπό τον τίτλο Blood Camp Thatcher, υποτίθεται λόγω του ονόματος του κακού, αλλά δεν νομίζω πως η σύνδεση με την συνονόματη πολιτικό να είναι τυχαία. Ο λόγος για το σπουδαίο Turkey Shoot (1982), το οποίο μάλιστα ακολούθησε ένα πρόσφατο ομότιτλο remake (2014).

 

Turkey Shoot (1982)

Χαριστική Βολή (Turkey Shoot, 1982)

 

Η ιστορία της παρούσας ταινίας λαμβάνει χώρα σε ένα dystopian μέλλον στο οποίο μια ολοκληρωτική και αυταρχική κυβέρνηση χρησιμοποιεί τις φυλακές για τους επαναστάτες ως άλλα στρατόπεδα συγκέντρωσης όπου η πλύση εγκεφάλου και τα βασανιστήρια είναι καθημερινότητα, ενώ η πιο πιθανή κατάληξη για τους κρατούμενους που δεν μπορούν να «ενταχθούν» στην κοινωνία, είναι ο θάνατος.

 

Κάθε χρόνο, ο διευθυντής της φυλακής [ο Michael Craig του The Vault of Horror (1973)] διοργανώνει το (δωδεκάωρο σε διάρκεια) παιχνίδι του τίτλου (μια εκδοχή του περίφημου The Most Dangerous Game), στο οποίο πέντε κρατούμενοι [ανάμεσα τους και ο Steve Railsback του Γυμνή Απειλή (Lifeforce (1985)] θα τρέξουν για τη ζωή τους στη ζούγκλα που περιβάλει το στρατόπεδο συγκέντρωσης, ενώ στα ίχνη τους θα βρίσκονται πάνοπλοι σωφρονιστικοί υπάλληλοι. Αν καταφέρουν να ξεφύγουν θα κερδίσουν την ελευθερία τους, αν όχι, θα πληρώσουν με τη ζωή τους.

 

Εξαιρετικό δείγμα Ozploitation από τον σπουδαίο σκηνοθέτη Brian Trenchard-Smith [Night of the Demons 2 (1994)], το οποίο παίρνει την απλοϊκή θεματική του [μια παραλλαγή του W.I.P. είδους μέσα από το πρίσμα μιας παραλλαγής του 1984] και την ανυψώνει σε ένα υπέρτατο grindhouse έπος γεμάτο διαμελισμούς, gore, πιστολίδι, εκρήξεις, γυμνό, και πολλές άλλες ωραίες εικόνες.

 

Turkey Shoot (2014)

Turkey Shoot (2014)

 

Ένας πεζοναύτης [ο Dominic Purcell του Killer Elite (2011)] μετά το πέρας μιας αποστολής κατά την οποία έπρεπε να εκτελέσει έναν Λιβανέζο ηγέτη, βρίσκεται στο επίκεντρο μιας συνομωσίας (με πολλά πλοκάμια σε υψηλόβαθμα κυβερνητικά και στρατιωτικά στελέχη). Όταν οι κατηγορίες για εγκλήματα πολέμου που τον βαραίνουν, τον οδηγούν στη φυλακή, αναγκάζεται να συμμετάσχει στο παιχνίδι του τίτλου προκειμένου να πάρει την πολυπόθητη εκδίκηση και να «καθαρίσει» το όνομα του. Όμως σύντομα οι περιπέτειες του θα αποκτήσουν μεγαλύτερο νόημα αφού θα πρέπει να αποτρέψει και έναν παγκόσμιο πόλεμο.

 

Με τον Brian Trenchard-Smith να περιορίζεται σε ρόλο executive producer (παρέα με τους Peter DeRauch, William Fayman, Richard S. Guardian, Anthony J. Lyons, και Mark Spratt), τη σκηνοθεσία σε αυτό το remake ανέλαβε ο Jon Hewitt (ο οποίος υπέγραψε και το σενάριο, μαζί με τη Belinda McClory), και προσπαθεί να φέρει στο τραπέζι μια πιο συμβατική προσέγγιση, αλλά αυτό δεν την κάνει συνάμα και πολύ πιο σοβαρή (οι άθελα τους κωμικοί διαμελισμοί πάνε σύννεφο και πάλι). Δεν είναι όμως οι αδυναμίες του που το καθιστούν αδιάφορο (ούτε καν το εμφανώς χαμηλό budget), αλλά το ότι οι προτάσεις του δεν ξεχωρίζουν σε τίποτα από το τοπίο ταινιών δράσης δευτέρας διαλογής που κυκλοφορούσαν ανά ντουζίνες την προηγούμενη δεκαετία.