Αφιέρωμά: η αυθεντική τριλογία του Scream (1996 – 2000)
Με αφορμή την
πρόσφατη επιτυχία του Scream VI (2023), ρίχνουμε
μια γρήγορη ματιά στην αρχική τριλογία του Ghostface.
Movie review: Scream (1996)
Σε αυτή την ταινία του Wes Craven, η Casey [η Drew Barrymore του Batman Forever (1995)] και ο Steve [ο Kevin Patrick Walls του Blade (1998)] δολοφονούνται
από έναν μασκοφόρο, ενώ η Sidney [η Neve Campbell του Wild Things (1998)] δέχεται επίθεση
και γλυτώνει. Οι φόνοι συνεχίζονται και ο αστυνομικός Dewey [ο David Arquette του Buffy the Vampire Slayer (1992)] και η δημοσιογράφος Gale Weathers [η Courteney Cox, η οποία κέρδισε
τον ρόλο επειδή η Janeane Garofalo τον αρνήθηκε]
προσπαθούν να εξιχνιάσουν τα εγκλήματα.
Οι ταινίες τρόμου ζούσαν
έναν δικό τους τρόμο στις αρχές της δεκαετίας του 1990, και όλα έδειχναν πως το
είδος είναι πιο νεκρό και από τα θύματα που παρουσίαζε επί της οθόνης, ως που
ήρθε αυτό το σενάριο του Kevin Williamson που συνδύασε
φόρο τιμής με χιούμορ, αυτογνωσία με αγριότητα, και έδωσε νέα πνοή στο είδος
που αγαπήσαμε.
Movie review: Scream 2 (1997)
Η ιστορία της πρώτης
ταινίας έχει γίνει πλέον ταινία, αλλά οι επιζώντες (Neve Campbell, Courtney Cox, David Arquette), έχουν να
αντιμετωπίσουν έναν copycat δολοφόνο
που δρα στο κολέγιο του Woodsboro.
Μετά το εισπρακτικό
φαινόμενο της πρώτης ταινίας και την αναγέννηση του slasher χάρη σε
αυτή, ο σεναριογράφος Kevin Williamson και ο
σκηνοθέτης Wes Craven επιστρέφουν με
περισσότερη βία, χιούμορ, και αναφορές για γνώστες του είδος, αναμιγνύοντας
μάλιστα όλα αυτά τα συστατικά με τέτοια μαεστρία που σχεδόν όλοι μας συμφωνούμε
πως αυτή είναι η καλύτερη ταινία του franchise.
Movie review: Scream 3 (2000)
Οι ταινίες που βασίζονται
στα φονικά των ταινιών που παρακολουθούμε (αν δεν έχετε ήδη μπερδευτεί με τη meta διάθεση)
συνεχίζονται ακάθεκτες, και αυτή τη φορά άλλος ένας copycat δολοφόνος
εμφανίζεται, αυτή τη φορά στα γυρίσματα του τελευταίου sequel (στο Hollywood παρακαλώ!),
και πρέπει και πάλι η γνωστή τριάδα (Neve Campbell, Courtney Cox, David Arquette) να συνεργαστεί
για να τον αντιμετωπίσει.
Η τριλογία έκλεισε
(τουλάχιστον για αρκετά χρόνια) με τον Wes Craven στο
τιμόνι να επιστρατεύει περισσότερο χιούμορ (και απολαυστικές cameo από τον Lance Henriksen και
τον Roger Corman), σε κάτι που
μοιάζει σαν να είναι το κατώτερο κεφάλαιο του franchise (το nu-metal soundtrack είναι
σχεδόν ανυπόφορο), αλλά δεν παύει ούτε λεπτό να είναι απολαυστικό.
Post a Comment