Blu-ray review: The House of Lost Women (1983)

 

The House of Lost Women

Παρότι η πραγματική γοητεία των ταινιών του Jess Franco της περιόδου (τότε δηλαδή που το 1983 γύρισε 13 ταινίες!) είναι ο αυθορμητισμός και η απλότητα των σεναρίων του, η λιτότητα του παρόντος λειτουργεί μάλλον ως αποδυναμωτικός παράγοντας αφού στην ουσία για 93 λεπτά δεν συμβαίνει και τίποτα σημαντικό επί της οθόνης. Άρα χωρίς ουσιώδη πλοκή (και με μόλις μια κατάσταση να συνδέει τα πάντα) μένουμε με τις γνωστές θεματικές που αγαπούσε ο δημιουργός κατά την περίοδο εκείνη, δηλαδή τη μοιχεία, το μπανιστήρι, και τα μαστιγώματα, τα οποία δεν είναι αρκετά για να κρατήσουν τον θεατή και έχουν ως αποτέλεσμα ένα βαρετό τελικό προϊόν, που όμως για κάποιο περίεργο λόγο είναι εξωφρενικά ποιητικό! Μπορεί η παρούσα ταινία να είναι ένα κακό και αυτοσχεδιαστικό ποίημα, είναι όμως ένα ποίημα!

 

Μερικές από τις λεσβιακές σκηνές είναι αρκετά δυνατές και προσπαθούν να σώσουν την κατάσταση, αλλά αποκορύφωμα παραμένει η σκηνή κατά την οποία η Lina Romay (που εμφανίζεται και εδώ υπό το ψευδώνυμο Candy Coster) χρησιμοποιεί ένα τσιγάρο και ένα αγαλματίδιο για να αυνανιστεί. Από την άλλη η πρόκληση είναι φυσικά παρούσα, και ενώ είναι αρκετά άβολη σε κάποιους διαλόγους σχετικά με το βρώμικο παρελθόν του πρωταγωνιστή (ο Antonio Mayans, για τον οποίο δεν χρειάζονται συστάσεις) το οποίο συμπεριλάμβανε και αποπλάνηση ανηλίκου (από την οποία ευτυχώς δεν βλέπουμε τίποτα), εκεί που πραγματικά γίνεται εξοργιστική και άκρως προβληματική είναι κατά την αποτύπωση της ψυχικής ασθένειας με τρόπο που παραπέμπει σε καρικατούρα.

 

Η Severin παρουσιάζει την ταινία σε 1080p Full HD στο Region A, B, C, Blu-ray της. Στις πρόσθετες παροχές θα βρείτε το In the Land of Franco Part 6 (ένα βίντεο στο οποίο ο συγγραφέας Stephen Thrower πραγματοποιεί μια τουρνέ σε διάφορα locations όπου γυριστήκαν σκηνές από ταινίες του Jess Franco), ένα βίντεο με τον Stephen Thrower ο οποίος αναλύει εις βάθος την παρούσα ταινία, ένα audio essay του Robert Monell, καθώς και ένα CD με μουσικές του Daniel White που χρησιμοποιήθηκαν σε ταινίες του Jess Franco της περιόδου, το οποίο και αποτέλεσε ιδανικό soundtrack κατά την συγγραφή του παρόντος κειμένου.