Τοπίο με Δόντια - Boys From County Hell (2020) review

Κάπου στη μέση της Ιρλανδικής εξοχής, υπάρχει το Six Mile Hill, ένα μικρό χωριό από το οποίο, σύμφωνα με τον μύθο, πέρασε ο Bram Stoker και η γνωριμία του με έναν μυστηριώδη γέρο που έπινε αίμα και ζούσε αιώνια, τον ενέπνευσε να γράψει τον ξακουστό του Δράκουλα. 

Αυτή τουλάχιστον είναι η ιστορία που λένε οι ντόπιοι για να προσελκύσουν τουρίστες που έρχονται να δουν… ένα βουναλάκι με πέτρες κάτω από το οποίο υποτίθεται ως θάφτηκε ο εν λόγω γέρος, ο πρώτος βρυκόλακας. 

Ο Eugene, ένας από τους νεαρούς του χωριού που φροντίζουν να εκμεταλλεύονται αναλόγως τους εύπιστους τουρίστες, ανακαλύπτει ένα ανθρώπινο κρανίο κάνοντας κάποιες επισκευές κάτω από το στάβλο του πατρικού του. 

Η εύρεσή του, ένα τραγικό δυστύχημα στο λάθος σημείο και η διάνοιξη ενός νέου δρόμου, γίνονται αφορμή για να ξυπνήσει ένα αρχαίο κακό, ένα κακό που σκοπεύει να πιει τους πιει το αίμα! 

Δε ξέρω έχω υπερβολικά υψηλές προσδοκίες ή υπερβολικά περίεργα γούστα, όμως η κωμωδία τρόμου είναι ένα είδος που μου αρέσει σχεδόν μόνο θεωρητικά, αφού με ελάχιστες εξαιρέσεις (Evil Dead 2, Brain Dead, Severance) όλα τα υπόλοιπα δείγματα γραφής με απογοητεύουν οικτρά… ναι, ακόμα και το Shaun of the Dead.

Το Boys from County Hell ήρθε στο Round Midnight τμήμα του 61ου ΦΚΘ με αρκετά καλές κριτικές, και ο συνδυασμός ιρλανδικού folk horror με βρετανικό χιούμορ και ένα “δρακουλιάρικο” backstory ακουγόταν ιδιαίτερα διασκεδαστικός. 

Που να ‘ξερα… 

Αν υπάρχει ένα επίθετο για να χαρακτηρίσω τη ταινία, είναι ανισόρροπη. 

Δεν ούτε κωμωδία ούτε τρόμου με τον δημιουργό Chris Baugh (Bad Day for the Cut) να έχει μεν μια ενδιαφέρουσα ραχοκοκαλιά ιστορίας αλλά το σενάριο αναπτύσσεται τόσο άναρχα που η ταινία δεν έχει ύφος, δεν έχει ταυτότητα. 

Απλά εναλλάσσει σκηνές, με τη μία να μοιάζει με αμερικάνικη χαζοκωμωδία του Seth Rogen, την επόμενη να νομίζεις πως είναι βγαλμένη από το 30 Days of Night και όλα αυτά δεμένα, για κάποιο ανεξήγητο λόγο, με πολύ, ΠΟΛΥ δράμα, βαρύ ψυχοπλακωτικό δράμα! 

Τι στο π…; 

Θέλετε κι άλλα; 

Γιατί έχω πολλά με τον ρυθμό να είναι άθλιος κάνοντάς σε να βαριέσαι πριν καν η ιστορία αρχίσει να τρέχει και όσο προχωράει γίνεται όλο και χειρότερος, με τη πλοκή να μην έχει ούτε σχέσεις εξ αγχιστείας με τη λογική, με τις ερμηνείες να είναι… ότι να ‘ναι ακόμα και από τους έμπειρους ηθοποιούς σαν τον John Lynch (Black Death), με τον σκηνοθέτη να μοιάζει να μην έχει ιδέα ούτε πού να στήσει ούτε προς τα πού να στρέψει τη κάμερα, με τα εφέ και το ειδικό μακιγιάζ να κινούνται στα όρια της μετριότητας, ακόμα και ο υποτιτλισμός έχει πολλά προβλήματα και ειλικρινά περισσότερο λυπάμαι παρά κατηγορώ τους καημένους μεταφραστές που έπρεπε να αντέξουν αυτό το πράγμα. 

Κάθε φεστιβάλ έχει διαμάντια, αξιόλογες, μέτριες και ταινίες που μετανιώνεις την ώρα και τη στιγμή. 

Μέχρι στιγμής στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης δεν είχα πετύχει κάποια της τελευταίας κατηγορίας, ε τώρα συμπληρώθηκε το καρέ.

Αλέξανδρος Κυριαζής

*παρότι η ταινία έχει ήδη προβληθεί σε μισή ντουζίνα φεστιβάλ, ούτε teaserάκι δεν έχουν βγάλει!