Διαφυγή - Crawl (2019) review

Το Crawl είναι η νεότερη δουλειά του σύγχρονου μετρ του τρόμου, Alexandre Aja, ο οποίος έχει δώσει καταπληκτικά έργα σαν σκηνοθέτης (High Tension, The Hills Have Eyes, Piranha 3D κ.α.) όσο και σαν σεναριογράφος (Maniac, Mirrors κ.α.).
Σε γενικές γραμμές, όποιος έχει κατά νου ένα top 10 ταινιών τρόμου που του άρεσαν ή έστω του έκαναν εντύπωση τα τελευταία χρόνια, είναι πολύ πιθανό να εμπλέκεται σε αυτές ο Alexandre Aja.

Στο Crawl παρακολουθούμε την περιπέτεια μιας πρώην κολυμβήτριας, της Haley (Kaya Scodelario, Extremely Wicked, Shockingly Evil and Vile), η οποία κόντρα στις συστάσεις των αρχών οδηγεί το αυτοκίνητό της μέσα σε έναν ανεμοστρόβιλο προκειμένου να εντοπίσει τον πατέρα της (Barry Pepper, Maze Runner: The Death Cure).
Ο λόγος είναι ότι δεν απαντάει στα τηλεφωνήματά της και ανησυχεί ότι έχει πέσει θύμα της σφοδρής καταιγίδας...
Επιπλέον, έχει καιρό να τον δει καθώς έχουν απομακρυνθεί εξαιτίας του διαζυγίου του με τη μητέρα της.

Εν μέσω της κακοκαιρίας, τον εντοπίζει στο υπόγειο του πατρικού της, αναίσθητο και σοβαρά τραυματισμένο από τα δαγκώματα ζώων που στην αρχή μας είναι άγνωστα.
Σύντομα αποκαλύπτεται ότι τα ζώα αυτά είναι ογκώδεις αλιγάτορες, που μέσα στην πλημμύρα βρήκαν τον δρόμο τους προς την ενδοχώρα.
Ακολουθεί ένα έντονο και πρωτότυπο home invasion με την Haley και τον πατέρα της να προσπαθούν να επιβιώσουν από τους αλιγάτορες, ενώ το σασπένς διακόπτεται συχνά από συγκινητικές στιγμές δραματουργίας.

Το Crawl έχει διχάσει το κοινό.
Κάποιοι εστιάζουν στην καταπληκτική κινηματογράφηση του Aja, στις όμορφες και ανθρώπινες ερμηνείες του πρωταγωνιστικού διδύμου και στο διαρκές σασπένς που σε κρατά στην τσίτα μέχρι (κυριολεκτικά) το τέλος της ταινίας.
Άλλοι το αντιμετωπίζουν σαν ένα κακό b-movie, που με τίποτα δεν μπορεί να φτάσει το κλασικό Jaws από το οποίο έχει επηρεαστεί (αυτό είναι αλήθεια) και το λοιδορούν για την αφύσικη απεικόνιση των καταστάσεων που αντιμετωπίζουν οι δύο ήρωες σε κάποια σημεία.
Λένε ότι η λογική καταργείται στο βωμό της μυθοπλασίας.

Προσωπικά δεν μπορώ να πάρω το μέρος της πλευράς που κρίνει μια ταινία χωρίς να έχει την παραμικρή ιδέα για την ιστορία του δημιουργού της και για τα όσα έχει προσφέρει στον χώρο.
Κυριολεκτώ: Η συντριπτική πλειοψηφία που καταδικάζει το Crawl, δεν έχει την παραμικρή ιδέα για το ποιος είναι ο Aja και το τι έχει δώσει όλα αυτά τα χρόνια.

Είναι γεγονός ότι το σενάριο περιλαμβάνει πολλές απιθανότητες, ωστόσο δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός ότι δεν είναι γραμμένο από τον σκηνοθέτη, αλλά από τους Rasmussen που έχουν δώσει μέτριες έως κακές ταινίες στο παρελθόν όπως το The Ward (σε σκηνοθεσία John Carpenter), The Inhabitants, Dark Feed κ.α.
Ο Aja λοιπόν αναδεικνύει στο έπακρο ένα σενάριο που είναι αισθητά κατώτερο από αυτά που έχει δώσει ο ίδιος ως σεναριογράφος.

Επιπλέον, ακόμη και αυτό το σενάριο, γίνεται αντικείμενο ψειρίσματος από αυτόκλητους ιατροδικαστές του imdb και των παρεμφερών site ερασιτεχνικής κριτικής, οι οποίοι έχουν άποψη για το πόσο «αφύσικοι» και βολικοί είναι οι τραυματισμοί που δέχονται οι πρωταγωνιστές από τους αλιγάτορες.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι μία σκηνή όπου το επικίνδυνο ζώο αρπάζει με τα δόντια του έναν από τους δύο (ας μην κάνω το σπόιλερ) και τον κοπανάει στους τοίχους του υπογείου.
Όταν αυτός ο κάποιος γλιτώνει, οι αυτόκλητοι ιατροδικαστές καυτηριάζουν το γεγονός ότι η πληγή που έχει στο κάτω μέρος από το γόνατο είναι περισσότερο επιπόλαια απ’ όσο κρίνουν οι ίδιοι.

Με τέτοιου είδους επιχειρήματα, η πλευρά που θεωρεί ότι το Crawl είναι σκουπίδι, έχει χαντακώσει την ταινία.
Εγώ πάλι (χωρίς να έχω αντίστοιχες γνώσεις ανατομίας) είμαι σίγουρος ότι οι επιπόλαιοι τραυματισμοί, έχουν να κάνουν με τα σημεία του σώματος που τους εισπράττουν (στο παραπάνω παράδειγμα, το σημείο που βρίσκεται κάτω από το γόνατο, νομίζω ότι αντέχει αρκετά).

Ναι μεν υπάρχουν υπερβολές στο σενάριο, αλλά δεν ξεπερνούν τα όρια των παραδοχών που έχουν ιστορικά θέσει οι ταινίες επιβίωσης.
Όποιος το δει με ανοιχτό μυαλό και χωρίς να πολύ-ψειρίζει τις καταστάσεις, θα το απολαύσει στο έπακρο.
Εκτός αν έχει γνώσεις ανατομίας και μπορεί να μας κατατοπίσει ως προς το αν όσα παρακολουθούμε ξεφεύγουν –όντως- από τη λογική.

Βέβαια η ταινία δεν στερείται ουσιαστικότερων προβλημάτων που έχουν να κάνουν κυρίως με τις πολύ περιορισμένες δυνατότητες του home invasion.
Ακόμη κι αυτά όμως, στο τελευταίο 1/3 της ταινίας εκμηδενίζονται, καθώς το σασπένς εκτοξεύεται στα ύψη.

Σε γενικές γραμμές το Crawl δεν είναι η καλύτερη ταινία με την οποία έχει καταπιαστεί ο Aja και ενδεχομένως είναι η χειρότερή του.
Ακόμη κι αυτή όμως, έχει πολλά να προσφέρει στον θεατή.
Είναι καταπληκτική για τα δεδομένα που θέτει ο χαρακτηρισμός «χειρότερη».

Βασίλειος Γιαννάκης.