Ο Χαρισματικός - The Prodigy (2019) review

Η Orion Pictures φαίνεται να έχει επανέλθει για τα καλά, μετά από αυτή την παραγωγή που έγραψε ο Jeff Buhler του The Midnight Meat Train και σκηνοθέτησε ο Nicholas McCarthy του The Pact.

Στην αρχή παρακολουθούμε έναν serial killer να χάνει τη ζωή του δεχόμενος πυρά από την αστυνομία.
Το ίδιο βράδυ, ο μικρός Miles (Jackson Robert Scott, It: Chapter II) γεννιέται.
Δύο χρόνια αργότερα, η μητέρα του Miles (Taylor Schilling, The Lucky One) αντιλαμβάνεται ότι ο γιος της έχει ιδιαίτερα ανεπτυγμένη εγκεφαλική λειτουργία και ότι είναι παιδί-θαύμα.
Όταν ο Miles πηγαίνει στο σχολείο, αρχίζει να εμφανίζει μια βίαιη συμπεριφορά, η οποία βάζει τους γονείς του σε σκέψεις.
Κάποιος φαίνεται ότι έχει κυριεύσει το σώμα του μικρού.

Η βασική ιδέα που διέπει τον δαιμονισμό δεν είναι ιδιαίτερα πρωτότυπη και από αυτή την άποψη η ταινία των Buhler και McCarthy δεν έχει κάτι ιδιαίτερο να επιδείξει.
Τα καταφέρνει ωστόσο να ρουφήξει τον θεατή στον σκοτεινό της κόσμο, καθώς είναι ιδιαίτερα περιεκτική.
Δεν υπάρχει ούτε μία σκηνή εντός της που να αποσκοπεί στο να ροκανίσει τον χρόνο.
Όλα τα σημαντικά γεγονότα παρατίθενται το ένα μετά το άλλο δίχως να μεσολαβούν περιττά πλάνα.

Υπάρχει μια εστίαση στην ουσία που δεν περνάει απαρατήρητη και αυτό είναι ένα γεγονός που ανεβάζει αισθητά το όλο σύνολο.
Οι ερμηνείες της Schilling και του μικρού ξεχωρίζουν και υπάρχει μια χημεία μεταξύ τους που λειτουργεί καλά.

Η ατμόσφαιρα είναι πολύ πιο σκοτεινή από αυτή που μας έχουν συνηθίσει τα σύγχρονα εμπορικά μεταφυσικά θρίλερ, δεν ποντάρει στα jump-scares, ωστόσο υπάρχουν μερικά τέτοια σε σημεία που η αφήγηση τα σηκώνει.
Βέβαια όσοι έχουν δει το καταπληκτικό The Pact του McCarthy, είναι προετοιμασμένοι για μία ατμοσφαιρική αφήγηση.

Σε γενικές γραμμές το The Prodigy είναι μια καλοφτιαγμένη δουλειά που εστιάζει στα δυνατά σημεία της πλοκής, χωρίς αυτό να αποβαίνει εις βάρος του ζόφου του και αυτό οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε.
Υστερεί μόνο στη γενική ιδέα που δεν είναι κάτι καινούργιο.
Ωστόσο δεν είναι μια ταινία που ξεχνιέται εύκολα.

Βασίλης Γιαννάκης.