Monstrum (Mulgoe) (2018) review

Η θεματική των τεράτων στην εποχή Joseon φαίνεται να έχει την τιμητική της τώρα τελευταία, με ταινίες όπως το «Rampant» και σειρές όπως το "Kingdom" να φέρνουν τα zombie στον μεσαίωνα.
Στην περίπτωση του «Monstrum», τα zombie αντικαταστάθηκαν από ένα τέρας και μια θεματολογία που θύμισε αρκετά την «Αδελφότητα των Λύκων» αν και η δολοπλοκίες του παλατιού παρέμειναν κεντρικό στοιχείο, όπως και στις δύο προαναφερθείσες ταινίες.

Στην διάρκεια του 22ου έτους της βασιλείας του Jung Jong, η πανώλη έχει εξαπλωθεί σε όλη την επικράτεια και ο φόβος έχει κυριεύσει τον κόσμο.
Όταν φήμες για ένα τέρας που σκοτώνει και μολύνει με την αρρώστια τα θύματά του αρχίζουν και εξαπλώνονται, ο φόβος γίνεται πανικός.
Καθώς ο πολιτικός του αντίπαλος, Sim Woon, μοιάζει να επωφελείται από την κατάσταση, ο βασιλιάς Jung Jong αναγκάζεται να επαναφέρει στην πρωτεύουσα τον πιο έμπιστο στρατηγό του, Youn Gyeom, ο οποίος μετά από μια σειρά επεισοδίων πριν κάποια χρόνια, έχει αποσυρθεί στην εξοχή, μαζί με την κόρη του, Myung και τον έμπιστο συνεργάτη του, Sung-han.

Οι τρεις τους, μαζί με τον έμπιστο αξιωματούχο Hur ξεκινούν την αναζήτηση του τέρατος, χωρίς να ξέρουν αν πρόκειται για αλήθεια ή για εφεύρεση των εχθρών του βασιλιά.
Αν και φαινομενικά σύμμαχος, ο Jin-yong, αρχηγός μιας ομάδας στρατιωτών, γρήγορα αποδεικνύεται ακριβώς το αντίθετο, καθώς μια σειρά από μυστικά και δολοπλοκίες έρχονται στο φως.

Θα αρχίσω με τα αρνητικά.
Η ταινία είναι όσο προβλέψιμη είναι δυνατόν.
Θεωρητικά υπάρχουν μυστήρια και ανατροπές, αλλά ο Heo Jong-ho τα «τηλεγραφεί» όλα σχεδόν από την αρχή.
Επιπλέον, η ταινία είναι γεμάτη κλισέ του είδους (ο πανίσχυρος μαχητής που έχει αποσυρθεί και επανέρχεται να σώσει την ημέρα, ο κωμικός χαρακτήρας, ο κακός αξιωματούχος κτλ) ενώ τα στοιχεία ρομάντζου και μελοδράματος είναι προφανές πως υπάρχουν απλώς για να τραβήξουν κόσμο, χωρίς να έχουν κάποια ιδιαίτερη λειτουργία στην εξέλιξη της ιστορίας.

Αυτά όμως είναι και τα μόνα αρνητικά.
Από κει και πέρα, η εκτέλεση είναι πραγματικά εξαιρετική.
Οι σκηνές δράσης είναι εντυπωσιακές τόσο αυτές σώμα με σώμα ή με όπλα όσο και αυτές ενάντια στο τέρας, με τον συνδυασμό χορογραφίας, εφέ(σχέδιο και κίνηση), φωτογραφίας και ήχου να καταλήγει σε ένα εκπληκτικό οπτικοακουστικό αποτέλεσμα.
Το γεγονός πως αυτές οι σκηνές βρίσκονται σε πληθώρα στην ταινία είναι το μεγάλου ατού της παραγωγής, και σε συνδυασμό με την σχετικά μικρή διάρκεια (105 λεπτά) κρατούν το ενδιαφέρον αμείωτο από την αρχή ως το τέλος.

Το δεύτερο στοιχείο που κάνει εντύπωση είναι οι ερμηνείες, μιας και το είδος δεν φημίζεται για τις επιδόσεις σε αυτόν τον τομέα.
Σε αυτήν την περίπτωση όμως, τόσο η επιλογή όσο και η εκτέλεση βρίσκονται σε πολύ υψηλό επίπεδο.
Ο Kim Myung-min δίνει μια ασυνήθιστα μετρημένη παράσταση ως Youn Gyeom, εκπέμποντας αξιοπρέπεια με κάθε λέξη και κίνηση.
Ο Kim In-Kwon ως Sung-han είναι η κύρια πηγή κωμωδίας στην ταινία και επίσης αποδίδει εξαιρετικά ενώ άκρως λειτουργική είναι και η Hyeri ως Myung, η οποία δίνει την απαραίτητη γυναικεία πινελιά στο φιλμ.
Αυτοί που κλέβουν όμως την παράσταση είναι οι Lee Kyoung-young ως Sim Woon και Park Sung-woong ως Jin-yong, οι οποίοι αποδίδουν τον αρχετυπικό ρόλο του «μεγαλοπρεπή κακού» με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο.

Προσθέστε στα παραπάνω και κάποια κοινωνικοπολιτικά σχόλια για την διαφθορά και την σχέση της εξουσίας με την παραπληροφόρηση του λαού και έχετε την ραχοκοκαλιά της ταινίας.

Το «Monstrum» είναι ένα πραγματικά εξαιρετικό εμπορικό φιλμ, το οποίο θα απολαύσουν ακόμα και αυτοί που δεν συμπαθούν τις υπερπαραγωγές δράσης.

FilmBoy.