The Dark (2018) review

Μια αυστριακή, αγγλόφωνη παραγωγή από τη Signature Entertainment η οποία μας βάζει στη θέση των «τεράτων» που πρωταγωνιστούν εντός της, αναδεικνύοντας το τραγικό τους παρελθόν και τη φωτεινή πλευρά της ψυχής τους.

Σκηνοθετημένη από τους Justin P. Lange και Klemens Hufnagl, μας διηγείται την ιστορία της Mina (Nadia Alexander, Admission), ένα νεαρό κορίτσι που δολοφονήθηκε με βάναυσο τρόπο και πλέον στοιχειώνει το δάσος όπου θάφτηκε.
Κάθε φορά που κάποια άτυχη ψυχή εισέρχεται στην περιοχή της, είναι καταδικασμένη να γίνεται το θύμα της.
Αλλά όταν συναντά ένα μικρό αγόρι, τον Alex (Toby Nichols, Trumbo), στο πίσω μέρος ενός αυτοκινήτου με εμφανή σημάδια φρικιαστικής κακοποίησης, δεν μπορεί να τον σκοτώσει.

Αντίθετα, το παίρνει υπό τη προστασία της ενώ προσπαθεί να προστατεύσει και το δικό της σκοτεινό και μικρό κόσμο.
Καθώς η αστυνομία και οι ντόπιοι ψάχνουν τον Alex για να τον φέρουν σπίτι, η δική τους σχέση φαίνεται να αλλάζει τη Mina με τρόπους που ποτέ δεν πίστευε ότι ήταν εφικτοί.

To The Dark κέρδισε τον τίτλο του καλύτερου σεναρίου στο Fantaspoa International Fantastic Film Festival και προτάθηκε για καλύτερη ταινία στο Neuchâtel International Fantastic Film Festival.
Επιπλέον απέσπασε από το Βρετανικό FrightFest πολύ θετικά σχόλια, όπως για παράδειγμα ότι πρόκειται για ένα ‘…παραμορφωμένο αηδιαστικό αριστούργημα’ και για μια ‘…έντονη και βαθιά ατμοσφαιρική ταινία για την αγάπη, τα τέρατα και την εκδίκηση, που συγκρίνεται μόνο με το Let The Right One In’!

Οφείλω να προειδοποιήσω ότι πρόκειται για ταινία που εντάσσεται στον λεγόμενο Art-House τρόμο και επομένως μην περιμένετε Jumpscares και γρήγορες εξελίξεις.
Ειδικά τα 15 πρώτα λεπτά, δυσκολεύτηκα ακόμη κι εγώ να το δω.

Αρκετοί δεν μπόρεσαν να συντονιστούν με την αφήγηση καταλογίζοντας στο όλο αποτέλεσμα «σεναριακά κενά».
Για παράδειγμα: Γιατί ποτέ δεν μαθαίνουμε τον λόγο που ο απαγωγέας του Alex του έκαψε τα μάτια;
Η απάντηση (όπως και όλες οι απαντήσεις για ερωτήματα που εσφαλμένα θεωρούνται «σεναριακά κενά») είναι ότι ούτε ο ίδιος ο Alex δεν γνωρίζει, επομένως δεν μπορεί να μας το πει.
Όσοι λοιπόν θέλουν έτοιμες στο πιάτο τις απαντήσεις τους, δεν νομίζω ότι θα καλοπεράσουν ιδιαίτερα με το The Dark.

Πολλά από τα συμπεράσματα, οφείλει να τα εξάγει μόνος του ο θεατής και ο λόγος είναι ότι βλέπουμε την ιστορία μέσα από τα μάτια των δύο παιδιών, τα οποία δεν μπορούν να γνωρίζουν ακριβώς τι τους συμβαίνει.
Πολλά είναι επίσης τα καλούδια που προσφέρει το The Dark στο σπλάτερ κοινό.

Υπάρχει άφθονο gore, δοσμένο με πολύ πειστικά πρακτικά εφέ.
Διότι η Mina, παρά το γεγονός ότι είναι νεκρή, δεν έχει μετατραπεί σε φάντασμα, αλλά στο τέρας του θρύλου που παραμονεύει στο δάσος.
Δεν θα πω ότι η ταινία αφορά «συγκεκριμένο κοινό», διότι η εν λόγω κατηγορία θεατών είναι εδώ και καιρό γνωστή.
Είναι όσοι βλέπουν art-house τρόμο.
Όλοι οι άλλοι, προσπεράστε, αν και όπως προανέφερα, θα χάσετε κάποιες καλές σκηνές gore.

Τέλος, αν και το The Dark δεν αποτελεί αριστούργημα, φλερτάρει έντονα με αυτό τον τίτλο.

Βασίλης Γιαννάκης.