Cam (2018) review

Το Cam του Daniel Goldhaber είναι ένα εξαιρετικό ψυχολογικό θρίλερ, που διακρίθηκε στις κατηγορίες Best Screenplay και Best First Feature στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Fantasia. 
Η πρωταγωνίστρια Madeline Brewer τιμήθηκε ως η καλύτερη ηθοποιός στο Brooklyn Horror Film Festival. 

Μετά από αυτές τις διακρίσεις, αγοράστηκε από το Netflix, ώστε να μπορεί να το παρακολουθήσει κανείς και στην μικρή οθόνη. 
Οφείλουμε να χαιρετίσουμε την τακτική του καναλιού να επιτρέπει στις καλές παραγωγές τους να έχουν πρώτα μια κινηματογραφική διανομή, διότι διαφορετικά θα προκαταλάμβανε αρνητικά τις επίσημες κριτικές. 

Οι λόγοι είναι πολλοί. 
Κάποιοι φοβούνται ότι μακροπρόθεσμα αυτές οι πλατφόρμες θα αντικαταστήσουν τον κινηματογράφο, με αποτέλεσμα να τις χαντακώνουν προκειμένου να αποθαρρύνουν το κοινό να τις δει.
Ας το ξεκαθαρίσουμε λοιπόν: Το Cam του Daniel Goldhaber ΕΧΕΙ παίξει στον κινηματογράφο. 
Και βραβεύτηκε σε φεστιβάλ γιατί το αξίζει.

Είναι δύσκολο να είναι κάποιος αντικειμενικός με μία ταινία, όταν καταφέρνει να τον βυθίσει μέσα της από την πρώτη στιγμή και να τον κάνει να συντονίζεται μαζί της σε σημείο που να μιλάει στην ψυχή του.
Τα τριάντα πρώτα λεπτά, μας βάζουν στον κόσμο της Alice (Madeline Brewer) η οποία εργάζεται ως Cam girl. 
Οι περισσότεροι από μας γνωρίζουν ότι πρόκειται για μια υπηρεσία όπου ωραίες κοπέλες προβάλουν τον εαυτό τους με κάμερες στο διαδίκτυο. 
Επιπλέον υπακούν στις εντολές των πελατών τους, οι οποίοι προς τέρψιν της σκοποφιλίας τους, ζητούν από αυτές να κάνουν εξωφρενικά πράγματα.

Στην πλειοψηφία τους, οι απαιτήσεις των πελατών περιλαμβάνουν ακραίο σεξουαλικό θέαμα από πλευράς τους. 
Όσο πιο μεγάλη είναι η χρηματική «δωρεά» που καταβάλλουν στο Cam girl, τόσο πιο πιθανό είναι το κορίτσι αυτό να ενδώσει στις απαιτήσεις τους.

Οφείλουμε να επισημάνουμε ότι όλα αυτά δεν συμβαίνουν σε άλλο πλανήτη, αλλά στο εδώ και στο σήμερα. 
Αυτό που υπογραμμίζει το πρώτο μισάωρο του Cam, είναι ότι όλη αυτή την πραγματικότητα –που ομολογουμένως εμφανίζει πολλά στοιχεία δυστοπίας- είναι πολύ πιθανό να την αγνοήσει κάποιος που δεν έχει πληροφορηθεί για την ύπαρξή της. 
Πολλές φορές, η πιο ύπουλη δυστοπία είναι αυτή που είτε αγνοούμε, είτε δεν την έχουμε συνειδητοποιήσει πλήρως.

Από αυτή την άποψη, τα 30 πρώτα λεπτά του Cam είναι πολύ πιο τρομακτικά από την θρίλερ τροπή που τα διαδέχεται. 
Σε κάνουν να προβληματιστείς σοβαρά σχετικά με τη σύγκρουση των φύλων και την αντιμετώπιση του σεξ ως εμπόρευμα.
Η Alice είναι τόσο φιλόδοξη, που φτάνει στο σημείο να υποδύεται την αυτοκτονία της προκειμένου να αποσπάσει δωρεές και να μπει στο top 50 των cam-girls!
Τα πράγματα παίρνουν μια ακόμη πιο σκοτεινή τροπή, όταν ξυπνάει μια μέρα για να ανακαλύψει ότι την έχει αντικαταστήσει στο κανάλι της ένα ακριβές αντίγραφο του εαυτού της. 

Η ίδια έχει αποκλειστεί από το κανάλι και μπορεί να συμμετέχει μόνο ως θεατής, ενώ η πανομοιότυπη κοπέλα που έχει πάρει τη θέση της, λειτουργεί ανεξάρτητα από αυτή και εξακολουθεί να πραγματοποιεί τα σόου της.
Καθώς το αντίγραφο αρχίζει να ωθεί τα όρια της διαδικτυακής ταυτότητας της Alice, ο έλεγχος που έχει η Alice πάνω στη ζωή της αλλά και οι άνδρες σε αυτήν, σιγά σιγά εξαφανίζονται.

Οι σχέσεις της με την οικογένειά της δοκιμάζονται. 
Οι συναδέλφισσές της αδιαφορούν για την περιπέτειά της. 
Οι «πάροχοί» της προτιμούν την εικονική της ρέπλικα, παρά την ίδια, με σάρκα και οστά.
Από κάποιο σημείο κι έπειτα είναι πολλά τα ερωτήματα που απασχολούν τον θεατή, το κυριότερο εκ των οποίων είναι τι στο καλό έχει συμβεί.

Δυστυχώς ο Goldhaber αφήνει τις ερωτήσεις απαντημένες μόνο κατά το ήμισυ, παρόλο που στα τελευταία δεκαπέντε λεπτά κάνει το ανθρωπίνως δυνατό για να μας πείσει ότι υπόλοιπο ήμισυ δεν έχει σημασία. 
Διότι μεγαλύτερη σημασία έχει το απίστευτο ενδεχόμενο που παρακολουθούμε να πραγματοποιείται απ’ ότι το ποιος ή τι κρύβεται από πίσω.
Το παράδοξο είναι ότι σε μεγάλο βαθμό το πετυχαίνει. 
Ακόμη και οι πιο σκληροπυρηνικοί θεατές που θέλουν τη λύση του δράματος να τους τα παρέχει όλα έτοιμα στο πιάτο… θα λυγίσουν!

Ίσως γιατί θα κατανοήσουν ότι αν ο Goldhaber γινόταν πιο σαφής ως προς τη φύση της απειλής, κάποιοι θα απογοητεύονταν. 
Ίσως είναι καλύτερο να κάνουμε τις δικές μας θεωρίες ή ίσως έχει στα σκαριά κάποιο σίκουελ.

Η τελική αναμέτρηση στο τέλος μεταξύ της πραγματικής και της ψεύτικης Alice, κόβει την ανάσα, σε σημείο που να σε κάνει να ξεχάσεις ότι διερωτάσαι.
Αξίζει να αναφερθεί ότι υπάρχουν διάσπαρτες στην ταινία πολλές αναφορές στο παραμύθι «η Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων του Lewis Carroll, με ονόματα χρηστών του καναλιού της Alice όπως MadHatter και MrTeapot. 

Η ερμηνεία της Brewer είναι πράγματι η καλύτερη γυναικεία ερμηνεία σε θρίλερ που έχω παρακολουθήσει φέτος. 
Αλλά και όλο το καστ παίζει καταπληκτικά.
Όπως καταλάβατε από τα συμφραζόμενα, το Cam δεν πρόκειται να περάσει απαρατήρητο. 

Είτε το δει κανείς σαν ένα ευφυές θρίλερ, είτε σαν ένα ενοχλητικό διαμάντι που δημιουργεί προβληματισμούς, αξίζει την προβολή του, με το παραπάνω.
Η παρακάτω βαθμολογία το αδικεί, αλλά τη βάζω σε μια προσπάθεια να φανώ αντικειμενικός και ανεπηρέαστος από τις «ενοχλητικές» σκέψεις που αφορούν την ανθρώπινη συμπεριφορά και που με μαεστρία με έβαλε να κάνω.

Βασίλης Γιαννάκης.

Release Dates:
18 July 2018 (Fantasia)
21 September 2018 (Fantastic Fest)
16 November 2018 (USA)