Kill, Baby, Kill (1966): Η επιστροφή του Mario Bava στον γοτθικό τρόμο

Το 1907 ο Δρ. Paul Eswai [ο Giacomo Rossi Stuart του The Last Man on Earth (1964)] αναλαμβάνει τη νεκροψία μιας γυναίκας που σκοτώθηκε κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες σε μια εγκαταλελειμμένη εκκλησία των Καρπαθίων.

Ο γιατρός βρίσκει στο σώμα της νεκρής ένα νόμισμα, πράγμα που κάνει τους κατοίκους να μιλάνε για μεταφυσικά φαινόμενα.
Σύντομα θα κάνει την εμφάνιση του ένα ανατριχιαστικό νεαρό κοριτσάκι, που ίσως να είναι φάντασμα, και μάλλον έχει δολοφονικές διαθέσεις.

Με αυτή τη ταινία ο αγαπημένος σας σκηνοθέτης Mario Bava (όπου εδώ υπογράφει και το σενάριο, μαζί με τους Romano Migliorini και Roberto Natale) επιστρέφει στον γοτθικό τρόμο (το είδος για το οποίο συχνότερα λατρεύεται, αν και εγώ προτιμώ τα φιλμ του που έχουν βάση στον ρεαλισμό – βλέπε τα gialli του), και μάλιστα με έναν πολύ χαμηλό προϋπολογισμό (₤50,000 λένε οι περισσότερες πηγές) και «σφιχτό» πρόγραμμα γυρισμάτων (πραγματοποιήθηκαν σε μόλις 12 μέρες στον Καναδά).

Το αποτέλεσμα ήταν πολύ εμπορικό (και στις δύο πλευρές του ατλαντικού), και παρότι δοξάζεται από τους φαν του δημιουργού ως ένα από τα αριστουργήματα του, εμένα δεν με ενθουσίασε. 
Εκεί που η φωτογραφία (των Mario Bava και Antonio Rinaldi) κάνει θαύματα (και να είστε σίγουροι, πως το τελικό αποτέλεσμα είναι χρωματικά εντυπωσιακό) άλλο τόσο τα φθηνά set απογοητεύουν. 
Παραδόξως για το atrocious dubbing, οι ερμηνείες είναι υπέροχες (ειδικά η αγαπημένη σας Erika Blanc λάμπει).

Πάντως, παρότι έχω δει τις περισσότερες ταινίες του δημιουργού, είναι γεγονός πως δεν είμαι ανάμεσα στους φανατικότερους εκ των φαν του, και παρότι έχω δει αμέτρητες ώρες γοτθικού τρόμου, δεν είμαι ανάμεσα στους μεγαλύτερους θαυμαστές του είδους, οπότε θα πρέπει να αγνοήσετε το παραπάνω κείμενο, και να προμηθευτείτε το Blu-ray. 
Άλλωστε, όλα είναι χρώμα.

Χρήστος Μουρούκης.