The Ritual (2017) review

Βρετανική παραγωγή σε σκηνοθεσία David Bruckner βασισμένη σε βιβλίο που έγραψε ο Adam Nevill.

Τέσσερις άντρες που είναι φίλοι από το κολλέγιο αποφασίζουν να κάνουν πεζοπορία στα σουηδικά βουνά.
Όταν όμως παρεκκλίνουν από το κεντρικό μονοπάτι, χάνονται μέσα σε ένα αχανές δάσος, όπου έρχονται αντιμέτωποι με παράξενα είδωλα, ξεκοιλιασμένα θηράματα, αλλά και ένα πελώριο τέρας που κάποιοι το λατρεύουν σαν θεό.

Όλα όσα υπόσχεται η παραπάνω σύνοψη, ο Bruckner μας τα παρουσιάζει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Υπάρχουν υπαινιγμοί, χτίσιμο της έντασης, άψογη ατμόσφαιρα και υπέροχα καδραρίσματα.

Σε γενικές γραμμές το The Ritual απευθύνεται σε όσους αρέσουν σενάρια τύπου The Blair Witch Project, αλλά σιχαίνονται τη found footage τεχνική και επομένως θέλουν να δουν κάτι παρόμοιο, με πιο υψηλά στάνταρ παραγωγής.

Οι ερμηνείες από τους τέσσερις ηθοποιούς είναι πολύ πειστικές και είναι εύκολο για τον θεατή να ταυτιστεί και να συμπάσχει με τους χαρακτήρες που υποδύονται.
Το σουηδικό τοπίο προσδίδει μια άγρια ομορφιά που ο Bruckner την εκμεταλλεύεται στο έπακρο.

Το κεντρικό τέρας δεν εμφανίζεται ποτέ στην ολότητά του και στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας είναι είτε βυθισμένο στις σκιές, είτε κρυμμένο πίσω από τα δέντρα.
Όταν τελικά κάνει την εμφάνισή του, δείχνει εξαιρετικά τρομακτικό και έχει μια σουρεαλιστική αισθητική που μου θύμισε το Xenomorph των ταινιών Alien.

Ωστόσο εδώ έχουμε να κάνουμε με μία ταινία που φέρει έντονα τα στοιχεία του αποκρυφισμού και της τελετουργίας, επομένως το τέρας έχει μια πιο λαβκράφτια υπόσταση.

Σε γενικές γραμμές θεωρώ ότι το «The Ritual» είναι μια πολύ καλή προσπάθεια που ξεφεύγει πολύ από τα τετριμμένα και κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή καθ’ όλη τη διάρκειά της.

Βασίλης Γιαννάκης.