Veronica (2017) review

Η ιστορία τοποθετείται το 1991 στη Μαδρίτη.
Η Veronica (Sandra Escacena) είναι μια 15χρονη που ζει στο σπίτι με τα τρία αδέλφια της, όντας επιφορτισμένη με το καθήκον να τα προσέχει κατά το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας.

Η μητέρα της ξοδεύει τον περισσότερο χρόνο της στο μπαρ όπου δουλεύει, ενώ ο πατέρας της έχει πεθάνει πρόσφατα.
Όταν μια ολική έκλειψη ηλίου λαμβάνει χώρα και αποσπά την προσοχή όλων των μαθητών του σχολείου της, κατεβαίνει στους υπόγειους χώρους του κτηρίου μαζί με κάποιες φίλες της και εκεί κάνει μία επίκληση χρησιμοποιώντας έναν πίνακα Ouija.

Η επίκληση δεν πηγαίνει καλά και διάφορες παραφυσικές οντότητες κάνουν αισθητή την παρουσία τους.
Η Veronica επιστρέφει στο σπίτι της χωρίς να γνωρίζει ότι μία από τις οντότητες αυτές την έχει ακολουθήσει και την έχει βάλει στο στόχαστρο.
Το συνειδητοποιεί αργότερα όταν αρχίζει να βλέπει οράματα και να αισθάνεται ότι τα τρία μικρά αδέλφια της απειλούνται.

Στο σχολείο, μία τυφλή καλόγρια που ονομάζεται αδελφή Ναρκίσα (Consuelo Trujillo, Ματωμένος Γάμος) , αλλά που οι μαθητές την αποκαλούν «αδελφή θάνατο» την προειδοποιεί για το μεγάλο κακό που την έχει βρει.

Σκηνοθετημένη από ένα εκ των δύο δημιουργών του Rec, τον Paco Plaza, η Veronica είναι ένα μεταφυσικό θρίλερ, που τολμά να κοντράρεται στα ίσα με όλα όσα γίνονται επιτυχίες από το Hollywood τα τελευταία χρόνια (The Conjouring, Ouija κλπ).

Βέβαια δεδομένου ότι αναφερόμαστε σε μια ισπανική παραγωγή, ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στο στοιχείο του δράματος και των ερμηνειών.
Ειδικά για την Sandra Escacena που υποδύεται τη Veronica, πρόκειται για τον πρώτο της ρόλο και παρ’ όλα αυτά τα πηγαίνει περίφημα.

Τα πρώτα 20 λεπτά είναι τόσο άψογα στημένα που υπόσχονται μια άρτια από τεχνικής πλευράς συνέχεια.
Από εκεί και πέρα όμως, παρακολουθούμε ελαφρώς παραλλαγμένα τα κλισέ των σύγχρονων μεταφυσικών θρίλερ και ευτυχώς οι όποιες παραλλαγές τους καταφέρνουν να διατηρούν το ενδιαφέρον αμείωτο.

Ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι οι ΗΠΑ δεν παρέχουν συνήθως στις αρχές κάθε νέου έτους τις καλύτερες δουλειές τους στον τομέα του τρόμου, η Veronica παίζει μπάλα σχεδόν μόνη της κατά το παρόν χρονικό διάστημα.

Για να είμαι ειλικρινής όμως, η πολύ καλή αρχή της ταινίας με προετοίμασε ψυχολογικά για κάτι πολύ καλύτερο από αυτό που πήρα τελικά κα από αυτή την άποψη ίσως είναι καλό να γνωρίζει κανείς την κεντρική ιδέα πριν τη δει.

Χαίρομαι ωστόσο που ξεκίνησα το 2018 με μία τόσο ενδιαφέρουσα προσθήκη στον Ισπανικό τρόμο.

Βασίλης Γιαννάκης.