Trauma (2017) review

Η λατινική Αμερική έχει μπει για τα καλά στο παιχνίδι του τρόμου, παρέχοντας καλά δείγματα  του είδους.
Το Trauma του Lucio A. Rojas είναι ένα από αυτά. 

Πρόκειται για ένα θέαμα τόσο ωμό και σκληρό, που με τίποτα δεν θα μπορούσε να αποδοθεί αλογόκριτα από τα μεγάλα –ή ακόμη και μικρά- αμερικάνικα στούντιο. 
Θυμάστε τι έγινε με το remake του Martyrs; 
O Rojas παίζει μπάλα σε γήπεδα που οι ΗΠΑ δεν τολμούν να πατήσουν.

Αν μπορούσα να περιγράψω κάπως την εμπειρία που έζησα με το εξαιρετικό και αποκρουστικό Trauma θα έλεγα το εξής:
Θυμάστε το πρώτο Rambo, όπου ο πρωταγωνιστής είχε στιγματιστεί από ένα πολεμικό τραύμα και τα έβαλε με όλους και με όλα; 
Βάλτε στη θέση του Rambo τον πιο αντιπαθητικό βιαστή που έχετε δει σε rape and revenge ταινία και στη θέση του ανυπεράσπιστου θύματος  βάλτε όχι μία, αλλά τέσσερις γυναίκες και μάλιστα λεσβίες.

Προσθέστε μάλιστα ότι στο σκέλος της «εκδίκησης» δεν παρακολουθούμε ακριβώς εκδίκηση, αλλά τη διάσωση από τα θύματα ενός μικρού κοριτσιού.
Σκεφτείτε τώρα, ότι ο βιαστής διαφέρει από όλους τους βιαστές που έχουμε δει στα δείγματα αυτού του είδους, διότι όσο αντιπαθητικός κι αν είναι, έχει υποστεί ένα τραύμα όταν ήταν μικρός. 

Στην αρχή της ταινίας παρατηρούμε το γεγονός που τον στιγμάτισε και ομολογώ ότι απαιτεί πολύ γερό στομάχι όπως και όλη η ταινία που ακολουθεί.
Δεν χρησιμοποίησα τυχαία τον Rambo για να περιγράψω τον κακό της υπόθεσης. Βλέπετε ο συγκεκριμένος που ονομάζεται Juan (Daniel Antivilo), δεν αρκείται στην πράξη του βιασμού που τον διαπράττει με τη συνεργεία του αποκτηνωμένου γιου του.

Η παρουσία της παρέας των λεσβιών-θυμάτων στην περιοχή αποτελεί απλώς το έναυσμα για να ξυπνήσει μέσα του το ψυχολογικό πρόβλημα και «να του γυρίσουν τα μυαλά», διότι αμέσως μετά το έγκλημα του βιασμού, έχει βαλθεί να ξεπαστρέψει όλη την αστυνομία της περιοχής που πηγαίνει να τον συλλάβει.
Αυτές και άλλες πολλές εκπλήξεις μας επιφυλάσσει το έργο του Rojas.

Μην πάτε όμως να το παρακολουθήσετε στο επερχόμενο Horrorant Film Festival και θεωρήσετε ότι πρόκειται για μια απλή ταινία τρόμου.
Σας προειδοποίησα ότι είναι ωμό και βίαιο. 
Σε πολλά σημεία προκαλεί αναγούλα.

Η διαφορά του με αντίστοιχες «αποκρουστικές ταινίες» όπως π.χ. το a Serbian Film, είναι ότι ο Rojas επιτρέπει στο έργο του κάποιες ανάσες αισιοδοξίας, έστω και ελάχιστες, που μας καθησυχάζουν ακόμη και για λίγες στιγμές ότι θα οδηγηθούμε σε κάποια αισιόδοξη έκβαση και στην κάθαρση για τις τέσσερις ηρωίδες του. 

Δεν θα πω αν συμβαίνει αυτό στο τέλος, θα πω μόνον ότι κατά βάθος ο Rojas φαίνεται να είναι ένας αισιόδοξος δημιουργός, που απλώς θέλησε να φτιάξει την πιο απαισιόδοξη και ωμή ταινία της τελευταίας δεκαετίας. 
Μην πείτε λοιπόν ότι δεν σας προειδοποίησα.

Δεν διαπίστωσα κανένα απολύτως πρόβλημα στα τεχνικά μέρη, στα αηδιαστικά εφέ αλλά και στις ερμηνείες. 
Ίσως λίγο κάποια κίνητρα να ήταν τραβηγμένα, αλλά κι αυτά ακόμη είναι ανεκτά στα πλαίσια της μυθοπλασίας.

Το Trauma με συγκλόνισε, λίγο έλειψε να με στιγματίσει, αλλά σε γενικές γραμμές είναι από τις καλύτερες δουλειές που έχω δει τελευταία στον τομέα του exploitation!

Βασίλης Γιαννάκης. 

Release Dates:
28 October 2017 (Morbido Film Fest, Mexico)
3 May 2018 (Horrorant Film Festival, Greece)