Unfriended vs. Friend Request: Δύο πρόσφατες ...απειλές του διαδικτύου

Ο κινηματογράφος, και δη αυτός των ταινιών είδους, μέσω της πιο συντηρητικής ματιάς του πάντα έσπευδε να μας προειδοποιήσει για τους κινδύνους της τεχνολογίας και ειδικότερα των μέσων μαζικής ενημέρωσης [το Murder by Television (1935) με τον αγαπημένο Bela Lugosi είναι ένα εξαίρετο πρώιμο παράδειγμα].

Ήταν αναμενόμενο πως τέτοια προειδοποιητικά φιλμ θα βλέπαμε και τώρα, κατά την εποχή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, και στο παρόν άρθρο θα εξετάσουμε δύο από τα πιο γνωστά πρόσφατα παραδείγματα, ώστε να μπορέσετε να διαλέξετε με μεγαλύτερη ευκολία τι θα σας τρομάξει απόψε, παραμένοντας πάντα online.


Unfriended (2014)

Η νεαρή Laura [η Heather Sossaman του Desecrated (2015)] είναι ένα θύμα bullying που αποφασίζει να βάλει τέλος στη ζωή της. 
Φυσικά το συμβάν, ως είθισται στις κοινωνίες των κολεγίων, καταγράφετε σε βίντεο και μοιράζεται στο ιντερνέτ.
Fast forward ένα χρόνο αργότερα όταν και μόνο μερικά από τα παιδιά που ασκούσαν το bullying βρίσκονται σε μια κοινή συνομιλία στο Skype.

Καθώς η παρέα μιλάει casually θα αρχίσει να λαμβάνει μηνύματα από τον λογαριασμό που είχε η νεκρή στο Facebook, ενώ και ο αντίστοιχος της του Skype θα εισβάλει στις συνομιλίες τους και με το κωδικό όνομα Billie θα αρχίσει να φανερώνει τα μυστικά τους, σκορπίζοντας τον τρόμο και οδηγώντας ένα προς ένα τα κολεγιόπαιδα στην αυτοκτονία, μέσω ευφάνταστων τρόπων.

Το ότι τούτο εδώ το φιλμ παρουσιάζεται εξολοκλήρου από κάμερες Skype, ερασιτεχνικά βίντεο τύπου YouTube, φωτογραφίες του Facebook κτλ. είναι από μόνο του ένα διόλου ευκαταφρόνητο εγχείρημα (θεωρώ πως οι μοντέρ Parker Laramie και Andrew Wesman κάνανε θαύματα) και σίγουρα μια τέτοια ταινία έπρεπε να γίνει (έστω και μόνο για να αφεθεί ως κληρονομία και εύρημα για μελέτη από τους αυριανούς λαογράφους), αλλά το πρόβλημα είναι πως το αποτέλεσμα είναι αφόρητα βαρετό.

Πρόκειται στην ουσία για ένα κάκιστο slasher, το οποίο επικεντρώνει την προσοχή του σε ανθρώπους που μιλάνε (και στέλνουν γραπτά μηνύματα) κάτι που από μόνο του είναι αρκετά βαρετό, αλλά εδώ πάμε παραπέρα επειδή τούτοι οι άνθρωποι είναι απόλυτα αδιάφοροι, και ενώ ο ένας πεθαίνει μετά τον άλλο, αυτοί κάθονται και παίζουν παιχνίδια με αποκαλύψεις για το ποιος πήδηξε την γκόμενα ποιανού.

Όπως καταλαβαίνετε έχουμε φτάσει στο σημείο να συζητάμε ταινίες με υποτιθέμενα φαντάσματα που  χρησιμοποιούν text language, και το χειρότερο; Τα φονικά είναι για γέλια!

Σίγουρα, ο σκηνοθέτης Levan Gabriadze [Lucky Trouble (2011)] μοιάζει να χειρίζεται το υλικό με μαεστρία, αυτό όμως δεν είναι ικανό να μας κάνει να τρομάξουμε με τα μπανάλ jump scares του.

Η παραγωγή του Nelson Greaves (ο οποίος έγραψε και το σενάριο) κόστισε 1 εκατομμύριο δολάρια και απέφερε περισσότερα από 64, οπότε θα πρέπει να περιμένετε sequel σύντομα.


Friend Request (2016)

Η Marina [η Liesl Ahlers του Inside Job (2015)] είναι η μυστηριώδης αντικοινωνική γκοθού του πανεπιστημίου που παρότι έχει μόλις 0 φίλους στο Facebook κάνει συνεχώς αναρτήσεις μακάβριων animation βίντεο που μάλλον έχει δημιουργήσει η ίδια.

Σύντομα θα προσεγγίσει την συμφοιτήτρια της Laura [η Alycia Debnam-Carey του Into the Storm (2014)] που έχει πάνω από 800 φίλους στο Facebook, και θα της γίνει εμμονή, προτάσσοντας μια σειρά από περίεργες συμπεριφορές.

Το ευρύτερο περιβάλλον της Laura δεν θα αργήσει να γεμίσει νεκρούς, ενώ κάποιο ξένο στοιχείο κάνει αναρτήσεις βίντεο φονικών στο λογαριασμό της στο Facebook με αποτέλεσμα να χάνει όλο και περισσότερους φίλους που τη θεωρούν υπεύθυνη. Θα καταφέρει να λύσει το μυστήριο;

Και αυτό εδώ το φιλμ ξεκινά με μια αυτοκτονία φοιτητή που ο περίγυρος του δεν δίστασε να μοιράσει το βίντεο της στο διαδίκτυο, και μάλιστα στη Γερμανία (χώρα παραγωγής του) κυκλοφόρησε ως Unfriend διότι το παραπάνω Unfriended κυκλοφόρησε εκεί ως Unknown User, ενώ ο αρχικός του τίτλος ήταν Unknown Error.

Οι χοντρές ομοιότητες όμως σταματάνε εκεί, καθότι εδώ έχουμε να κάνουμε με μια πολύ πιο σοβαρή ταινία της οποίας το σενάριο [που έγραψαν οι Simon Verhoeven (ο οποίος σκηνοθέτησε κιόλας), Philip Koch {σεναριογράφος και σκηνοθέτης του Picco (2010)}, και Matthew Ballen (ο οποίος κάνει και cameo)] τολμά να καταπιαστεί με ευαίσθητα θέματα όπως η φιλία και η  μοναξιά.

Μάλιστα αισθητικά συχνά επικοινωνεί με το είδος του giallo, ενώ και τα αμέτρητα animation που παρουσιάζει είναι ευπρόσδεκτα και refreshing.


Το πόρισμα:

Παρότι καμία από τις δύο ταινίες δεν θα αλλάξουν τη ζωή σας η το τοπίο του κινηματογραφικού τρόμου, είναι αμφότερες παραπάνω από ικανοποιητικές για να περάσετε μια βραδιά φρίκης, οπότε μπορείτε να ενδώσετε.
Εσείς τί γνώμη έχετε;

θυμηθείτε και τις κριτικές του Βασίλη Γιαννάκη:
Unfriended
Friend Request

Χρήστος Μουρούκης.