VooDoo (2017) review

To VooDoo, η ταινία που φέρει την προσωπική σφραγίδα του Tom Costabile, είναι ένα found footage που κάνει αυτό που δεν έχει κάνει καμία ταινία του είδους ως τώρα: Μπαίνει στην κόλαση και την βιντεοσκοπεί.

Συνήθως αυτό που αποζητώ από αυτό το είδος είναι η αληθοφάνεια ως προς το ποιος βιντεοσκοπεί και γιατί, αλλά στην προκειμένη περίπτωση έχει ξεκαθαριστεί από την πρώτη κιόλας σκηνή ότι δεν υπάρχει καμία λογική σε αυτό τον τομέα.
Έχουμε μια εισαγωγή που μόνο αντάξια ενός z-movie μπορεί να χαρακτηριστεί:
Μια γυναίκα καταδιώκει τρελαμένη το θύμα της … κρατώντας την κάμερα στο χέρι (!).

Γνωρίζουμε λοιπόν εξ’ αρχής ότι το footage δεν έχει καμία απολύτως βάση και δεν μας προκαλεί έκπληξη όταν η βιντεοκάμερα που χειρίζεται η πρωταγωνίστρια καταλήγει προς το τέλος να βιντεοσκοπεί τον ίδιο τον οίκο του σατανά.
Ωστόσο το VooDoo του Costabile επιφυλάσσει στον θεατή του πολλές εκπλήξεις και ειδικά στους βετεράνους του είδους, θα θυμίσει σε πολλά σημεία τη βρωμιά και την καφρίλα των επικών video nasties. 

Μετά το πρώτο τέταρτο, όπου χαράσσονται οι βασικοί άξονες της ιστορίας, συνειδητοποιείς ότι η ταινία δεν είναι τόσο κακή όσο φαίνεται με την πρώτη ματιά.
Κάτι την ανεβάζει. 
Κάτι που δεν το αντιλαμβάνεσαι με την πρώτη ματιά, κυρίως εξαιτίας της φτωχής παραγωγής και της απώλειας μουσικής.
Αυτό το «κάτι» είναι οι ερμηνείες.
Εντάξει δεν είναι δα και αντάξιες αυτές των Όσκαρ, αλλά ωστόσο κυμαίνονται σε πολύ ανώτερα επίπεδα απ’ όσα θα άξιζε μια τέτοια ταινία.

Η Dani Lamb (Samantha Stewart) επισκέπτεται μια φίλη της στο Los Angeles, προκειμένου να αποδράσει για λίγο από την πολύπλοκη ζωή της. 
Παρακολουθούμε πώς τα περνάνε οι δύο γυναίκες μαζί με την υπόλοιπη παρέα τους, μέχρι που η Dani εξομολογείται στην Stacy (Ruth Reynolds) ένα ένοχο μυστικό.
Είχε συνάψει δεσμό με κάποιον που αποδείχτηκε εκ των υστέρων ότι ήταν παντρεμένος.

Φαίνεται ότι η σύζυγος του άντρα αυτού ανακάλυψε τα πάντα για την παράνομη σχέση και άρχισε να καταδιώκει την Dani για να την ξεκάνει με μάγια, εφόσον είναι εκτός των άλλων γνώστρια της θρησκείας του VooDoo.
Κάπου εκεί σκάει μύτη και ο πορνοστάρ Ron Jeremy σε μια ολιγόλεπτη εμφάνιση κατά την οποία υποδύεται –ως συνήθως- τον εαυτό του.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το VooDoo δεν είναι κωμωδία, απλώς προκαλεί σε πολλά σημεία αθέλητο γέλιο.
Επιπλέον εμφανίζει –μαζί με τη συμπαθητική ερμηνεία της Stewart- όλες τις αρετές που έχουν οι ταινίες που είναι τόσο κακές, που καταλήγουν να είναι καλές.

Μέχρι που στο τελευταίο μισάωρο ανεβαίνει απρόσμενα, με το ταξίδι της Dani στην κόλαση, όπου εκεί κυριολεκτικά… τα βλέπουμε όλα.
Από εκεί και πέρα το found footage αποκτά μια νοσηρή και παρανοϊκή ατμόσφαιρα, γεμάτη από φριχτά σκηνικά με εφέ εκ των οποίων κάποια είναι αριστουργηματικά, άλλα μέτρια και άλλα… εντελώς κιτς.

Δεν μπορείς να μισήσεις ένα τόσο ετερόκλητο αποτέλεσμα, καθώς ο δημιουργός είναι πολύ ικανός στο να ισοσταθμεί τις όποιες αδυναμίες εμφανίζονται με αρετές παντός τύπου.

Μεταξύ άλλων, παρακολουθούμε ένα μωρό να γεννιέται νεκρό και μετά να το τρώνε, ιερείς να σοδομίζονται από σατανάδες, τον ίδιο τον εξ-από-δω να βιάζει τη Dani και κάποιους να της ταΐζουν με το ζόρι τα εντόσθια της… μητέρας της.

Η υπερβολή και οι ακρότητες προκαλούν εσκεμμένα θόρυβο προκειμένου να σκεπάσουν την κακή ποιότητα όπως σε όλα τα ένδοξα video nasties του παρελθόντος.
Αρκεί να μην αποθαρρυνθεί ο θεατής από τα πρώτα 40 λεπτά που -όπως προείπα- δίνουν την αίσθηση ενός z-movie που απλώς ευτύχησε να έχει συμπαθητικές ερμηνείες.

Εμένα μου άρεσε το VooDoo γιατί προτιμώ πολύ περισσότερο ένα έργο σαν αυτό, που εμφανίζει εξαιρετικές στιγμές μέσα σε ένα κάτω του μετρίου σύνολο, παρά μια ακόμη νερόβραστη «μέτρια» ταινία.

Βασίλης Γιαννάκης.

Release Dates:
24 February 2017 (USA)