The Unfolding review

Σύμφωνα με την υπόθεση, το φθινόπωρο του 2016 αναμένεται να είναι καθοριστικό για την ανθρωπότητα, καθώς ο κόσμος θα φτάσει στα πρόθυρα της πυρηνικής καταστροφής. 
Τότε είναι που ένα ζευγάρι παραφυσικών ερευνητών (Lachlan Nieboer και Lisa Kerr) αποφασίζει να ερευνήσει ένα παλιό κτήριο για το οποίο υπάρχει η φήμη ότι είναι στοιχειωμένο. 

Κατά τη διάρκεια των πρώτων βραδιών της διαμονής τους, συμβαίνουν φαινόμενα που έχουμε κουραστεί να βλέπουμε σε αυτό το είδος ταινιών.
Πόρτες ανοίγουν από μόνες τους, δωμάτια γίνονται άνω κάτω όταν δεν υπάρχει κανείς στο εσωτερικό τους, ακούγονται ψίθυροι και ουρλιαχτά και άλλα παρόμοια φαινόμενα που δεν αρκούν πια για να συγκινήσουν το κοινό που είναι μαθημένο σε ταινίες όπως Paranormal Activity και Conjuring.

Από κάποια στιγμή κι έπειτα, εγκαθίσταται στο σπίτι μαζί με το ζευγάρι ένας φίλος τους, ένας καθηγητής αστρονομίας και ένα μέντιουμ και από εκεί και πέρα το The Unfolding αρχίζει να εμφανίζει κάποια ίχνη πρωτοτυπίας.
Μαθαίνουμε σχετικά με τα φριχτά γεγονότα που οδήγησαν στο στοίχειωμα καθώς και μία ενδιαφέρουσα θεωρία του καθηγητή ότι «τα όσα συμβαίνουν στον έξω κόσμο, επηρεάζουν τα τεκταινόμενα μέσα στο σπίτι», η οποία αποτελεί κλειδί για τα όσα θα παρακολουθήσουμε από εκεί και πέρα.

Πρόκειται για μια ανεξάρτητη παραγωγή σε σενάριο και σκηνοθεσία του Eugene McGing, η οποία βαδίζει μεν στα ασφαλή μονοπάτια των χιλιοειπωμένων φορμών, αλλά παράλληλα τις βελτιστοποιεί σκηνικά και εικαστικά, έτσι ώστε να μην κουράζουν τον θεατή.

Αξίζει να σημειωθεί ότι εμένα προσωπικά που συντάσσω το παρόν review, δεν μου άρεσε ούτε καν το πρώτο από τα Paranormal Activity, ωστόσο παραδέχομαι ότι αν το  The Unfolding έβγαινε πριν από αυτό, θα ξεχώριζε και θα αποκτούσε μια διαχρονική αξία, ακριβώς διότι παρουσιάζει τα κλισέ του είδους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Η σκηνοθεσία τύπου found footage συμβάλλει κατά πολύ στην όλη ατμόσφαιρα που διαμορφώνεται και δεν περιλαμβάνει σοβαρά λάθη, πέρα από την παραδοσιακή παραδοχή του είδους ότι οι πρωταγωνιστές βιντεοσκοπούν τα πάντα, ακόμη και αυτά που δεν είναι λογικό να βιντεοσκοπούν.

Η ξεθωριασμένη, σχεδόν ασπρόμαυρη φωτογραφία, είναι που προσδίδει στο έργο μία ιδιαίτερη ταυτότητα, καθώς σε συνδυασμό με τα ανατριχιαστικά γλυπτά του κτηρίου, εντείνει την αίσθηση της ανατριχίλας στον μέγιστο δυνατό βαθμό.

Ο πιο σημαντικός από τους λόγους που η χιλιοειπωμένη συνταγή του Paranormal Activity βελτιστοποιείται στο The Unfolding είναι το όλο γοτθικό σκηνικό που διαμορφώνεται από το παλιό σπίτι που μοιάζει με κάστρο, τα τρομακτικά γλυπτά που είναι σκαλισμένα πάνω του (πολλά εξ’ αυτών είναι πρόσωπα δαιμόνων) και από το γεγονός ότι στην αυλή του περιλαμβάνει ακόμη και τάφους.

Όλα αυτά δημιουργούν μια ατμόσφαιρα ιδανική για μια ταινία τέτοιου τύπου.
Ίσως παρατηρήσατε ότι μέχρι στιγμής αγνοώ εσκεμμένα ότι η όλη ιστορία διαδραματίζεται στο κοντινό μέλλον και συγκεκριμένα κατά το διάστημα που επίκειται μια πυρηνική καταστροφή.   
Το εύρημα αυτό είναι που οδήγησε πολλούς να πουν ότι υπάρχει μια σοβαρή διαφοροποίηση σε σχέση με τις παραδοσιακές ταινίες που αφορούν στοιχειωμένα κτήρια.

Ωστόσο, στο μεγαλύτερο μέρος του The Unfolding, η πυρηνική απειλή περιορίζεται σε ελάχιστα πλάνα που αφορούν ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές μεταδόσεις, αναφορές για την ύπαρξη ραδιενέργειας και ένα μόνο πλάνο που δείχνει μια άσκηση αεροσκαφών στον ουρανό.
Σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να αρνηθούμε πως όλα αυτά τα στοιχεία επηρεάζουν τις εξελίξεις, εφόσον αναφέρονται θεωρίες σχετικά με την επίδραση που έχει η ραδιενέργεια στο στοίχειωμα.

Επίσης έρχεται κάποια στιγμή που τα εκτός σπιτιού γεγονότα, παίζουν καταλυτικό ρόλο.
Απλώς, η συγκεκριμένη αλληλεπίδραση δεν υπεισέρχεται σε βαθμό που να διαφοροποιεί ουσιαστικά την ταινία απ’ όσες έχουμε δει ως τώρα σε αυτό το μοτίβο.

Είμαι σίγουρος ότι πολλοί είναι αυτοί που θα διαφωνήσουν μαζί μου και θα ισχυριστούν ότι το όλο αποκαλυπτικό σκηνικό καταφέρνει τελικά να κάνει το The Unfolding να ξεχωρίσει.
Το πόσο ξεχωρίζει ωστόσο, είναι ζήτημα που άπτεται του προσωπικού υποκειμενισμού του καθενός. 

Για εμένα, οι ελάχιστες πολύ δυνατές σκηνές που αφορούν την πυρηνική απειλή, δεν ήταν αρκετές προκειμένου να αγνοήσω ότι για ένα μεγάλο μέρος της διάρκειας του The Unfolding έβλεπα μία από τα ίδια.
Από την άλλη, αναγνωρίζω ότι πολλοί θα νιώσουν στο τέλος ότι είδαν κάτι πολύ δυνατό.

Το The Unfolding πάντως κατάφερε μέχρι στιγμής να αποσπάσει μια υποψηφιότητα για καλύτερη ταινία στο Fantasporto και για τα δεδομένα μιας ανεξάρτητης παραγωγής, έχει σίγουρα πολλά να προσφέρει.
Αποτελεί άλλωστε το ντεμπούτο του Eugene McGing και ως τέτοιο, καταφέρνει να αποδείξει ότι ο δημιουργός αυτός είναι πολλά υποσχόμενος.
Αρκεί να επιχειρήσει στις επόμενες δουλειές του να κάνει ένα βήμα πέρα από τις τετριμμένες φόρμουλες.

Βασίλης Γιαννάκης.

Release Dates:
28 February 2016 (Fantasporto)
14 March 2016 (UK)