XX review

Οι γυναίκες τα τελευταία χρόνια συμμετέχουν ενεργά στηρίζοντας τον κινηματογραφικό τρόμο, τόσο παρακολουθώντας τον, όσο και …δημιουργώντας τον.
Στην ανθολογία ονόματι ΧΧ παρακολουθούμε τέσσερις ταινίες μικρού μήκους που όλες τους έχουν σκηνοθετηθεί από γυναίκες.

Η Yovanka Vuckovic υπογράφει το «the box», το οποίο είναι ίσως ο μοναδικός λόγος που αξίζει να ασχοληθεί κανείς με αυτή την ανθολογία. 
Η ιστορία βασίζεται στο ομώνυμο διήγημα του συγγραφέα Jack Ketchum (γνωστός επίσης για το ωμό “The Girl Next Door” που το 2007 έχει μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη από τον Gregory M. Wilson).

Το «κουτί» είναι ένα από τα αγαπημένα μου διηγήματα και χαίρομαι που η Vuckovic το κινηματογράφησε τόσο πιστά και με σεβασμό προς την ατμόσφαιρα που προκαλεί το λογοτεχνικό κείμενο του Ketchum.

Η υπόθεση έχει ως εξής: Μια γυναίκα επιστρέφει στο σπίτι της με τα δυο παιδιά της, χρησιμοποιώντας το μετρό. 
Ένας αινιγματικός συνεπιβάτης τους κρατάει στα χέρια του ένα κουτί το οποίο ισχυρίζεται ότι είναι για δώρο. 
Ο μικρός της γιος ζητάει από αυτόν τον τύπο να του πει τι υπάρχει μέσα στο κουτί. 

Ο τύπος του το δείχνει και από εκεί και πέρα… η όρεξη του μικρού παιδιού κόβεται για πάντα. 
Το παιδί αρνείται πεισματικά να φάει οτιδήποτε. 
Σαν να μην έφτανε αυτό, όταν η μεγάλη του αδελφή του ζητάει να μάθει τι ήταν αυτό που είδε στο κουτί και της έκοψε την όρεξη, της το λέει στο αφτί και το αποτέλεσμα είναι να της κοπεί κι αυτής η όρεξη. 
Τελικά τι υπήρχε μέσα στο κουτί;

Αντιλαμβάνεστε ότι πρόκειται για μια εξαιρετική και πρωτότυπη ιστορία, η οποία έχει αστικοποιηθεί για τις ανάγκες της ανθολογίας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. 
Είναι καλό που το ΧΧ ξεκινάει με αυτή, γιατί από εκεί και πέρα χάνει το αρχικό του νεύρο, πάσχοντας κυρίως στο σενάριο των υπόλοιπων ταινιών που το απαρτίζουν.

Συνεχίζει με το "The Birthday Cake" σε σκηνοθεσία της St. Vincent το οποίο αφορά μια γυναίκα που ανακάλυψε το πτώμα του άντρα της την ημέρα των γενεθλίων της κόρης της και προσωπικά το βρήκα κάπως βαρετό.
Το τρίτο μέρος τιτλοφορείται “Don't Fall", που αποδίδεται με εξαιρετική κινηματογράφηση από τη Roxanne Benjamin και που την ξεχώρισα ανάμεσα στις άλλες μαζί με την Vuckovic. 

Αν και εξαιρετικά κινηματογραφημένο, το “Don't Fall" πάσχει από τη μικρή του διάρκεια που δεν μας επιτρέπει να το ευχαριστηθούμε όσο θα θέλαμε.
Πάντως ακολουθεί τη δοκιμασμένη φόρμουλα των σύγχρονων σλάσερς που δεν παλιώνει ποτέ. 

Η ανθολογία κλείνει με το "Her Only Living Son" της Karyn Kusama.
Αυτό έχει ως θέμα του την περιπέτεια μιας γυναίκας, η οποία μαθαίνει ότι ο μοναχογιός της μετατρέπεται σιγά-σιγά σε ένα βίαιο θηρίο που όλοι οι γύρω του το λατρεύουν σαν θεό τους.
Παρά την πρωτοτυπία του, ούτε αυτό το στόρι αναπτύσσεται όσο θα έπρεπε με αποτέλεσμα να κλείσει κάπως απότομα και να μείνουμε μόνο με τη γεύση.

Μεταξύ των ιστοριών μεσολαβούν κάποια αλλόκοτα αλλά και εξαιρετικά φτιαγμένα stop-motion animations που έχουν υψηλή αισθητική αξία.
Ωστόσο ο μόνος λόγος που θα πρότεινα το ΧΧ σε κάποιον θεατή, είναι όπως είπα στην αρχή το “the box” και μόνο αυτό. 
Οι υπόλοιπες τρεις ταινίες μοιάζουν να είναι γαρνιτούρα μπροστά του.

Αυτό βέβαια δεν αφαιρεί τίποτα από την αξία και των υπόλοιπων γυναικών σκηνοθετών που συμμετέχουν, εφόσον θα ήθελα πολύ να δω δουλειές τους που να είναι μεγαλύτερου μήκους. 
Στην προκειμένη περίπτωση, οι τρεις στις τέσσερις, κάνανε απλώς το καλύτερο που μπορούσαν με το φτωχό σενάριο που τους ανατέθηκε.

Βασίλης Γιαννάκης.

Release Dates:
22 January 2017 (Sundance)
17 February 2017 (USA)