Mom and Dad (1945): Η ταινία σταθμός για το αμερικάνικο exploitation των 40's!
Η ταινία ξεκινά με τον αμερικάνικο εθνικό ύμνο, και μας ενημερώνει πως θα είναι appealing σε όλους τους true-Americans.
Και για κάποιο λόγο, όλοι οι χαρακτήρες έχουν εμμονή με τη λέξη ‘swell’!
Η Joan Blake [η June Carlson του Delinquent Daughters (1944)] βγαίνει για χορό με τον καλό της Carl Blackburn [ο Hardie Albright του The Pride of the Yankees (1942)], αλλά αυτός παραμερίζεται από τον πιο μάγκα Jack Griffith [ο Bob Lowell του An American Romance (1944)].
Ωστόσο ο πατέρας της, Dan Blake [ο George Eldredge του The Corpse Vanishes (1942) με τον Bela Lugosi] και κυρίως η παρανοϊκά συντηρητική μητέρα της δεν εγκρίνουν τη νέα της σχέση, αλλά μάλλον δεν θα πρέπει να ανησυχούν πολύ αφού το νέο της αγόρι σύντομα βρίσκεται νεκρό.
Κάπου εκεί η ταινία κάνει ένα διάλλειμα για να μας ενημερώσει πως ο ειδικός της σεξουαλικής υγιεινής Elliot Forbes βρίσκεται στην αίθουσα, θα μας μιλήσει, και θα πουλήσει τα βιβλία του.
Στην πραγματικότητα Elliot Forbes δεν υπήρχε, κατά πόσο μάλλον ειδικός σε οτιδήποτε, και σε κάθε πολιτεία που προβαλλόταν η ταινία, υποδύονταν αυτόν τον φανταστικό χαρακτήρα και άλλος ηθοποιός (συχνά υπήρχαν και άλλες ηθοποιοί που υποδύονταν τις νοσοκόμες), με μόνο σκοπό να πουλήσει τα φτηνιάρικα βιβλία [Man and Boy and Woman and Girl] των διανομέων με σκοπό περαιτέρω κέρδος (πωλήθηκαν περισσότερες από 45.000 κόπιες).
Στη συνέχεια μαθαίνουμε πως η Joan είναι έγκυος και ένα audio-visual πανδαιμόνιο θα μας κάνει συστάσεις σχετικά με τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, θα μας προειδοποιήσει σχετικά με τη σύφιλη και άλλα σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα, ενώ θα δούμε και τη γέννηση ενός μωρού με φυσιολογικό τοκετό και ενός άλλου με καισαρική (που είναι και η μεγάλη ατραξιόν εδώ).
Για να καταλάβετε το τοπίο του 40's αμερικάνικου exploitation κινηματογράφου θα πρέπει να γνωρίζετε πως κεντρική φιγούρα ήταν ο διανομέας Kroger Babb, ο οποίος τότε παράτησε την εταιρία του Cox and Underwood [με την οποία είχε μόλις βγάλει εκατομμύρια, διανέμοντας το αισχρό Child Bride (1938), που ελάχιστοι τολμούν να παραδεχτούν πως έχουν δει (στην άνευ περικοπών εκδοχή του) και σχεδόν κανένας δεν τολμά να υποστηρίξει], και ξεκίνησε μια νέα, τη Hygienic Productions, κάτω από την ομπρέλα της οποίας έγραψε τούτο εδώ το σενάριο [μαζί με τον Mildred Horn, του οποίου το επόμενο φιλμ ήταν το The Lawton Story (1949)] και ζήτησε από τον William Beaudine να αναλάβει τη σκηνοθεσία [ο οποίος ήταν γνωστός ως ‘one shot’ επειδή σπάνια έκανε δεύτερη λήψη ενός πλάνου – αν δεν έχετε δει καμία ταινία του, σας προτείνω το The Ape Man (1943) με τον Bela Lugosi].
Την παραγωγή ανέλαβαν οι J.S. Jossey [The Lawton Story (1949)] και Kroger Babb και κόστισε μόλις $63,000 και γυρίστηκε σε 6 ήμερες, και σε μερικά σετ της Monogram Pictures [η οποία είναι ένα άλλο τεράστιο κεφάλαιο από μόνη της].
300 κόπιες δημιουργήθηκαν και ο Babb εξαπέλυσε μια άνευ προηγουμένου εκστρατεία προώθησης, με πιο θρυλικές εκ των τακτικών της, την δημιουργία ψεύτικων γκρουπ διαμαρτυρίας, καθώς και τον διαχωρισμό του κοινού σε προβολές άλλες για άντρες και άλλες για γυναίκες!
Το αποτέλεσμα ήταν έσοδα της τάξεως των εκατό εκατομμυρίων δολαρίων, αλλά υπάρχουν πολλοί ιστορικοί που θα σας πούνε πως αυτό το ποσό δεν πλησιάζει καν την πραγματικότητα των κερδών αυτού του πρωτοφανή κινηματογραφικού τεχνάσματος.
Για την προβολή της προκλητικής αυτής ταινίας έγιναν 428 δικαστήρια σε όλο το μήκος των Ηνωμένων Πολιτειών (κανείς δεν είχε δει ως τότε γέννηση ενός μωρού επί οθόνης), και η υπεράσπιση ήταν πάντα η ίδια: επρόκειτο (δήθεν) για εκπαιδευτικό φιλμ.
Το 1958 επανακυκλοφόρησε στα drive-in σε double-bill με το εξίσου απολαυστικό, μα όχι τόσο σημαντικό She Shoulda Said No (1949).
Το 2005 κέρδισε μια θέση στο National Film Registry του Library of Congress, για την ιστορική του σημαντικότητα.
Χρήστος Μουρούκης.
Και για κάποιο λόγο, όλοι οι χαρακτήρες έχουν εμμονή με τη λέξη ‘swell’!
Η Joan Blake [η June Carlson του Delinquent Daughters (1944)] βγαίνει για χορό με τον καλό της Carl Blackburn [ο Hardie Albright του The Pride of the Yankees (1942)], αλλά αυτός παραμερίζεται από τον πιο μάγκα Jack Griffith [ο Bob Lowell του An American Romance (1944)].
Ωστόσο ο πατέρας της, Dan Blake [ο George Eldredge του The Corpse Vanishes (1942) με τον Bela Lugosi] και κυρίως η παρανοϊκά συντηρητική μητέρα της δεν εγκρίνουν τη νέα της σχέση, αλλά μάλλον δεν θα πρέπει να ανησυχούν πολύ αφού το νέο της αγόρι σύντομα βρίσκεται νεκρό.
Κάπου εκεί η ταινία κάνει ένα διάλλειμα για να μας ενημερώσει πως ο ειδικός της σεξουαλικής υγιεινής Elliot Forbes βρίσκεται στην αίθουσα, θα μας μιλήσει, και θα πουλήσει τα βιβλία του.
Στην πραγματικότητα Elliot Forbes δεν υπήρχε, κατά πόσο μάλλον ειδικός σε οτιδήποτε, και σε κάθε πολιτεία που προβαλλόταν η ταινία, υποδύονταν αυτόν τον φανταστικό χαρακτήρα και άλλος ηθοποιός (συχνά υπήρχαν και άλλες ηθοποιοί που υποδύονταν τις νοσοκόμες), με μόνο σκοπό να πουλήσει τα φτηνιάρικα βιβλία [Man and Boy and Woman and Girl] των διανομέων με σκοπό περαιτέρω κέρδος (πωλήθηκαν περισσότερες από 45.000 κόπιες).
Στη συνέχεια μαθαίνουμε πως η Joan είναι έγκυος και ένα audio-visual πανδαιμόνιο θα μας κάνει συστάσεις σχετικά με τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, θα μας προειδοποιήσει σχετικά με τη σύφιλη και άλλα σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα, ενώ θα δούμε και τη γέννηση ενός μωρού με φυσιολογικό τοκετό και ενός άλλου με καισαρική (που είναι και η μεγάλη ατραξιόν εδώ).
Για να καταλάβετε το τοπίο του 40's αμερικάνικου exploitation κινηματογράφου θα πρέπει να γνωρίζετε πως κεντρική φιγούρα ήταν ο διανομέας Kroger Babb, ο οποίος τότε παράτησε την εταιρία του Cox and Underwood [με την οποία είχε μόλις βγάλει εκατομμύρια, διανέμοντας το αισχρό Child Bride (1938), που ελάχιστοι τολμούν να παραδεχτούν πως έχουν δει (στην άνευ περικοπών εκδοχή του) και σχεδόν κανένας δεν τολμά να υποστηρίξει], και ξεκίνησε μια νέα, τη Hygienic Productions, κάτω από την ομπρέλα της οποίας έγραψε τούτο εδώ το σενάριο [μαζί με τον Mildred Horn, του οποίου το επόμενο φιλμ ήταν το The Lawton Story (1949)] και ζήτησε από τον William Beaudine να αναλάβει τη σκηνοθεσία [ο οποίος ήταν γνωστός ως ‘one shot’ επειδή σπάνια έκανε δεύτερη λήψη ενός πλάνου – αν δεν έχετε δει καμία ταινία του, σας προτείνω το The Ape Man (1943) με τον Bela Lugosi].
Την παραγωγή ανέλαβαν οι J.S. Jossey [The Lawton Story (1949)] και Kroger Babb και κόστισε μόλις $63,000 και γυρίστηκε σε 6 ήμερες, και σε μερικά σετ της Monogram Pictures [η οποία είναι ένα άλλο τεράστιο κεφάλαιο από μόνη της].
300 κόπιες δημιουργήθηκαν και ο Babb εξαπέλυσε μια άνευ προηγουμένου εκστρατεία προώθησης, με πιο θρυλικές εκ των τακτικών της, την δημιουργία ψεύτικων γκρουπ διαμαρτυρίας, καθώς και τον διαχωρισμό του κοινού σε προβολές άλλες για άντρες και άλλες για γυναίκες!
Το αποτέλεσμα ήταν έσοδα της τάξεως των εκατό εκατομμυρίων δολαρίων, αλλά υπάρχουν πολλοί ιστορικοί που θα σας πούνε πως αυτό το ποσό δεν πλησιάζει καν την πραγματικότητα των κερδών αυτού του πρωτοφανή κινηματογραφικού τεχνάσματος.
Για την προβολή της προκλητικής αυτής ταινίας έγιναν 428 δικαστήρια σε όλο το μήκος των Ηνωμένων Πολιτειών (κανείς δεν είχε δει ως τότε γέννηση ενός μωρού επί οθόνης), και η υπεράσπιση ήταν πάντα η ίδια: επρόκειτο (δήθεν) για εκπαιδευτικό φιλμ.
Το 1958 επανακυκλοφόρησε στα drive-in σε double-bill με το εξίσου απολαυστικό, μα όχι τόσο σημαντικό She Shoulda Said No (1949).
Το 2005 κέρδισε μια θέση στο National Film Registry του Library of Congress, για την ιστορική του σημαντικότητα.
Χρήστος Μουρούκης.
Post a Comment