Pet review

Εκκεντρικός εργαζόμενος σε καταφύγιο ζώων (Dominic Monaghan, Soldiers of Fortune), συναντά τυχαία στο λεωφορείο έναν παλιό και ανεκπλήρωτο έρωτα (Ksenia Solo, Black Swan).
Στην αρχή παθαίνει εμμονή μαζί της και προσπαθεί διαρκώς να τη ζητήσει να βγούνε, αλλά εισπράττει την μία χυλόπιτα πίσω από την άλλη.

Στη συνέχεια καταφεύγει σε πολύ στενή παρακολούθησή της ζωής της πρωταγωνίστριας
Στο τέλος, την απαγάγει και την κλειδώνει σε ένα κελί που βρίσκεται κάτω από το καταφύγιο των αδέσποτων όπου εργάζεται.

Είναι απογοητευτικό όταν κανείς συνειδητοποιεί ότι η συντριπτική πλειοψηφία των αμερικάνικων θρίλερ είναι ιστορίες απαγωγής.
Πάνω-κάτω ακολουθούν τους ίδιους κανόνες και τα ίδια κλισέ.
Ωστόσο όταν η ταινία αποτελεί δημιουργία του σεναριογράφου του The Lazarus Effect και του σκηνοθέτη του Apartment 143 είναι αναμενόμενο ότι θα διαφοροποιηθεί από τον σωρό.

Και πράγματι, στα μισά της διάρκειας το Pet μας επιφυλάσσει μια συγκλονιστική έκπληξη που ανατρέπει τους κανόνες των ψυχολογικών θρίλερ και θολώνει υπερβολικά τα όρια μεταξύ θύτη και θύματος, καλού και κακού, έρωτα και διαστροφής.

Επιπλέον είναι μια καλοφτιαγμένη ταινία, σε αντίθεση με πολλές του είδους που επιμένουν να φλερτάρουν με τα στεγανά του «ανεξάρτητου» κινηματογράφου.
Οι ερμηνείες του Monaghan και της Solo είναι καταπληκτικές και αυτό είναι πολύ σημαντικό, εφόσον όλο το σενάριο βασίζεται πάνω σε αυτούς τους δύο.

Προσωπικά περίμενα ότι θα με κάνει να βαρεθώ το όλο σενάριο της απαγωγής και του εγκλεισμού, αλλά τελικά το Pet δικαιώθηκε στη συνείδησή μου, ως μία άκρως ψυχαγωγική εμπειρία.

Ασφαλώς δεν λείπουν κάποια προβλήματα και αυτά έχουν να κάνουν κυρίως με το γεγονός ότι η ταινία εμφανίζεται σαφώς λιγότερο «ωμή» σε σχέση με την ιδέα που διαπραγματεύεται.
Μην αφήσετε το εξώφυλλο της να σας πείσει.

Και δεδομένου ότι έχουμε αιχμαλωσία μιας γυναίκας μέσα σε ένα κλουβί που χρησιμοποιείται για αδέσποτα, θα περίμενε κανείς ότι οι σκηνές που θα παρακολουθήσει θα είναι κάπως «σκληρές».
Αλλά δεν ισχύει αυτό παρόλο που δικαιολογείται από το κεντρικό εύρημα της υπόθεσης και που πάνω του βασίζονται όλες οι καλές εξελίξεις.

Και ενώ ξεφεύγει αρκετά από τα καθιερωμένα πλαίσια των ταινιών απαγωγής, δεν καταφέρνει να αποτελέσει ταινία-ορόσημο για το έτος που διανύουμε, παρά μονάχα εμφανίζει κάποιες ψυχαγωγικές αρετές και παρέχει στον θεατή κάποια βαθυστόχαστα διλήμματα γύρω από την ηθική που διέπει τις ενέργειες των ηρώων, τα οποία ξεχνιούνται μετά το τέλος της προβολής.

Δεν πειράζει όμως. 
Πρόκειται για μία δουλειά «άνω του μετρίου» που είναι ό,τι πρέπει για να περάσει κάποιος τρομο-φάν την ώρα του.

Βασίλης Γιαννάκης.

Release Dates: 
11 March 2016 (South By Southwest)
10 October 2016 (Sitges)
2 December 2016 (USA)