The Abandoned (The Confines) review

Πρόκειται για την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Eytan Rockaway που να αποτελεί έργο μυθοπλασίας.

Αφορά μια ψυχικά διαταραγμένη γυναίκα, τη Streak (Luisa Krause, Young Adult), που αποφασίζει να εργαστεί ως φύλακας σε ένα τεράστιο και εγκαταλειμμένο κτήριο, προκειμένου να κερδίσει την επιμέλεια της κόρης της.

Η ιστορία αφηγείται την επεισοδιακή πρώτη νύχτα της μέσα στο κτήριο αυτό, καθώς βρίσκεται στο πλευρό του Cooper (Jason Patrick, Keyhole), ενός υπαλλήλου που είναι υπεύθυνος για το κέντρο ελέγχου.

Οι δύο εργαζόμενοι έρχονται αντιμέτωποι με μία μεταφυσική απειλή που στοιχειώνει τους διαδρόμους τους οποίους καλούνται να περιφρουρήσουν και από κάποια στιγμή κι έπειτα μαθαίνουν τα πάντα σε σχέση με το ένοχο παρελθόν του μεγάλου οικοδομήματος.

Υπάρχουν κλισέ στον κινηματογραφικό τρόμο που όσες φορές και αν τα δούμε να επαναλαμβάνονται, τα απολαμβάνουμε σαν να είναι η πρώτη φορά, ανάλογα με τον υποκειμενισμό μας.

Έτσι λοιπόν, κάποιοι δεν έχουν ακόμη βαρεθεί να βλέπουν ταινίες με «την καλύβα στο δάσος» που είναι η μία αντιγραφή της άλλης, άλλοι αρέσκονται περισσότερο στα home invasion σενάρια που κι αυτά έχουν υπερβολικά πολλές ομοιότητες μεταξύ τους, ενώ υπάρχει και μια τρίτη κατηγορία κοινού στην οποία υπάγομαι και εγώ, που ενθουσιαζόμαστε με ιστορίες όπου οι πρωταγωνιστές περιφέρονται διαρκώς σε σκοτεινούς χώρους, με μοναδική τους συντροφιά έναν φακό.

Είναι οι λήψεις των πλάνων σε αυτό το είδος ταινιών που όταν γίνονται με μαεστρία, προκαλούν την αίσθηση της σκοτεινής ατμόσφαιρας και του σασπένς στον θεατή.

Αν κρίνουμε από αυτή τη δουλειά, μπορούμε να πούμε άνετα, ότι ο Rockaway είναι μαέστρος στην κινηματογράφηση των περιπλανήσεων μέσα σε σκοτεινούς χώρους και αποδίδει έξοχα την κλειστοφοβία τους και την αγωνία του ήρωα για το τι μπορεί να πέσει πάνω του ανά πάσα στιγμή.

Κατά τ’ άλλα, οι ερμηνείες των δύο βασικών πρωταγωνιστών είναι θαυμάσιες και το μυστήριο – για όσο διαρκεί - κρατάει το ενδιαφέρον αμείωτο.

Κάπως έτσι, φτάνουμε στα 15 λεπτά πριν το τέλος, όπου το The Abandoned αποφασίζει να μας απογοητεύσει απότομα παίρνοντας μια εντελώς προβλέψιμη τροπή και στο φινάλε, όπου αποφασίζει να αυτοκτονήσει σεναριακά εντελώς, έτσι ώστε να μην επιδέχεται καμία επιδιόρθωση.

Κρίμα.
Πραγματικά κρίμα, διότι όλα αυτά που τόσο όμορφα χτίζονται κατά τη διάρκεια της προβολής, καταστρέφονται στον βωμό του φτηνού εντυπωσιασμού, ίσως και στην αδυναμία του σεναριογράφου να δώσει ένα ικανοποιητικό κλείσιμο.

Λυπάμαι που θα το πω, αλλά λυτρώσεις τέτοιου τύπου είναι τόσο παρωχημένες στις μέρες μας, που μονάχα έλλειψη φαντασίας καταμαρτυρούν και τίποτα περισσότερο.

Το αποτέλεσμα είναι να έχουμε μια παραγωγή του σωρού, η οποία θα ξεχαστεί λίγες μόνο μέρες μετά τη θέαση και που εμένα προσωπικά, με κουράζει αφάνταστα να μπω στη διαδικασία να γράψω την κριτική της.
Θεωρώ κατόρθωμα που μπόρεσα να φτάσω το παρόν review σε τέτοια έκταση.

Αισθάνομαι επίσης ότι κάνω αγγαρεία με το να αξιολογήσω την ταινία ως σύνολο και όχι να αρκεστώ στο ανόητο τέλος της προκειμένου να σας αποτρέψω να τη δείτε.

Ελπίζω μόνο ο Eytan Rockaway να διατηρήσει την δεξιοτεχνία του στην κινηματογράφηση μιας ατμοσφαιρικής περιπλάνησης των ηρώων του και να την αξιοποιήσει μελλοντικά πάνω σε πιο καλογραμμένα σενάρια.

Βασίλης Γιαννάκης.