Blu-Ray Review: That's Sexploitation! (2013)

Μόλις τελείωσα την υπερβολικά στυλιζαρισμένη 2η σεζόν της Gotham (η οποία μάλιστα περιέχει και μια εξαιρετική διασκευή του New Rose των The Damned), και για να επιστρέψω σε πιο γνώριμα για εμένα audio-visual μονοπάτια, είπα να ασχοληθώ με αυτό εδώ το δισκάκι.

Ο Frank Henenlotter βρίσκεται σε ένα μπαρ, παρέα με την ημίγυμνη Gal Friday [μια burlesque performer που μπορείτε να δείτε και στο Yule a Go-Go (2008)] και τον Albert Cadabra [μοντέρ του Bad Biology (2008)] σε ρόλο γυμνού μπάρμαν, και μας εξηγεί πως ο καταλληλότερος άνθρωπος για να μας διηγηθεί την ιστορία αυτού του ντοκιμαντέρ, δεν είναι άλλος από τον μέγιστο David F Friedman.

Το ντοκιμαντέρ αυτό αποτελείται από μια εκτενή on-camera συνέντευξη (την τελευταία που έδωσε πριν το θάνατο του το 2011) με τον David F Friedman, στην οποία σκιαγραφεί έναν «χάρτη» του αμερικάνικου exploitation κινηματογράφου, από τη γέννηση του, έως την παρακμή του, και η επιλογή είναι άψογη, καθώς ο θρύλος αυτός έζησε όλη την ιστορία, και ήταν υπεύθυνος για παραγωγές όπως το αγαπημένο σας Blood Feast (1963) - το οποίο έγινε φέτος και remake - αν και εδώ σοφά δεν καταπιάνεται με το θέμα του gore.

Η συνέντευξη αυτή πλαισιώνεται από αμέτρητα ανεκτίμητα κλιπ, από ταινίες του καταλόγου της Something Weird Video [παραγωγοί ήταν ο Mike Vraney (ιθύνων νους της σπουδαίας αυτής εταιρίας) και Jimmy Maslon {ο οποίος ήταν associate producer του comeback του Herschell Gordon Lewis, Blood Feast 2: All U Can Eat (2002)}] και γίνεται λόγος για κάθε υποείδος του αμερικάνικου κινηματογράφου, από τα nudie-cuties μέχρι τα roughies και από τα hygiene films μέχρι τα white coaters.

Επίσης συχνά-πυκνά πετάγεται και ο Frank Henenlotter, με τα πάντα εύστοχα σχόλια του (ο άνθρωπος είναι κινητή εγκυκλοπαίδεια του είδους), εδώ έχοντας κάνει μάλιστα πολύ βαθύτερη δουλειά από ότι στο (επίσης ωραίο) ντοκιμαντέρ του Herschell Gordon Lewis: The Godfather of Gore (2010).

Αν είστε πρωτόγονοι και δεν έχετε δει τις ταινίες του Henenlotter, τότε τρέξτε να αγοράσετε το Brain Damage (1988) που είναι ίσως η πιο ακριβής καταγραφή της 42ης Λεωφόρου της Νέας Υόρκης των ‘80s, το διασκεδαστικό Frankenhooker (1990), και την τριλογία Basket Case [Basket Case (1982), Basket Case 2 (1990) και Basket Case 3 (1991)].

Τώρα, το παρόν ντοκιμαντέρ έχει τα μειονεκτήματα του. 
Για παράδειγμα, δεν είναι πολύ σαφές το σε ποιον απευθύνεται, αφού αφενός κάποιες σπάνιες ιστορίες μοιάζουν να αφορούν τους γνώστες, ενώ η μεθοδικότητα και η αγωνία με την οποία προσπαθεί να παρουσιάσει λίγο από το κάθε είδος (ώστε να καλύψει τα πάντα) δείχνει μια κλήση μάλλον προς τους αδαείς.

Επίσης, παρότι ο Friedman είναι μια τεράστια προσωπικότητα, θα ήθελα πολύ να βλέπαμε συνεντεύξεις και με άλλους θρύλους του είδους, αλλά αυτό ίσως να μην ήταν εφικτό, καθώς οι περισσότεροι δεν είναι πλέον μαζί μας. 

Πάντως, ως έχουν τα πράγματα, τις περισσότερες ιστορίες που ακούσαμε, τις είχαμε ήδη διαβάσει στο εξαιρετικό βιβλίο του Friedman, A Youth in Babylon, το οποίο είναι η βίβλος του τι συνέβη εκείνα τα χρόνια, και πρέπει να το προμηθευτείτε αμέσως.

Ακόμη, η διάρκεια που ξεπερνά τις δύο ώρες, μπορεί να φανεί απολαυστική στους νέους, αλλά σε εμάς τους μυημένους που έχουμε δει τις ταινίες από τις οποίες προέρχονται τα αμέτρητα κλιπ (θα βοηθούσε το να είχαν δεθεί αυτά στο post production με λίγο καλύτερα γραφικά), φάνηκε λίγο υπερβολική.

Παρά τις παραπάνω ατέλειες, αυτό εδώ είναι το σημαντικότερο κινηματογραφικό ντοκιμαντέρ της χρονιάς, και αν πρέπει να αγοράσετε μόνο ένα δισκάκι αυτό το μήνα, τότε σίγουρα θα πρέπει να είναι αυτό. 
Μου πήρε τρεις νύχτες να το τελειώσω, και μου άφησε μια υπέροχη αίσθηση πως τα λεφτά μου έπιασαν τόπο.

Το Blu-ray που αγόρασα παρουσιάζει το ντοκιμαντέρ σε 1080p Full HD Resolution, και στις πρόσθετες παροχές τα βρείτε το trailer του, Audio commentary με τους Frank Henenlotter και Lisa Petrucci (της Something Weird), και 23 μικρού μήκους θησαυρούς με συνολική διάρκεια που ξεπερνά τις τρεις ώρες (αυτές μπορείτε να τις δείτε είτε ξεχωριστά, είτε με την ‘play all’ επιλογή).

Χρήστος Μουρούκης.