DVD Review: Shotgun Wedding (1963)

Το πιο θρυλικό αμερικάνικο exploitation φιλμ με θέμα τον γάμο μεταξύ ενός ενηλίκου και μίας ανήλικης είναι αναμφίβολα το (κατά πολλές πηγές χρηματοδοτούμενο από την τότε κυβέρνηση των Η.Π.Α.) Child Bride (1938) για το οποίο λίγοι τολμούν να πούνε καλά λόγια (αν είστε ανυποψίαστοι, καλύτερα να μην ψάξετε τίποτα σχετικά με την controversial σκηνή του).

Η παρούσα ταινία δεν είναι ακριβώς εντός των πλαισίων αυτού του (ας το πούμε έτσι) είδους, καθώς (όντας και έγχρωμη) μοιάζει περισσότερο με τα hicksploitation έργα της εποχής, αλλά επειδή η καμπάνια της, συμπεριλάμβανε και τη διασωθείσα αφίσα που αν μη τι άλλο τονίζει “Child Brides in the Ozarks”, θεώρησα πως ο συσχετισμός ήταν απαραίτητος.

Πάντως, δεν λειτουργεί ούτε ως warning για τους κάθε τύπους “shotgun” γάμους (μάλιστα συχνά, όπως και στους τίτλους αρχής, γίνεται παίγνιο με τα σχετικά όπλα) ούτε ως hicksploitation, καθώς δεν είναι τόσο διασκεδαστική όσο για παράδειγμα οι παρόμοιες ταινίες του Herschell Gordon Lewis, αφού τα περισσότερα της αστεία καταπίνονται από ατελείωτους αλά σαπουνόπερα διαλόγους, με αποτέλεσμα να είναι αδύνατο να γελάσει κανείς.

Η ιστορία εδώ εστιάζει στην Melanie [η Valerie Allen, η οποία είχε μια επιτυχημένη καριέρα κυρίως στην τηλεόραση, αλλά και σε αξιοπρεπείς παραγωγές όπως η I Married a Monster from Outer Space (1958), αλλά εκείνα τα χρόνια η μοίρα την έβρισκε σε φιλμ όπως το The Devil's Bedroom (1964)] η οποία έχει φύγει από το παρελθόν της [αλά Psycho (1960) που ήταν και πρόσφατη η επιτυχία του] στο οποίο ήταν stripper σε ένα carnival και διέπραξε μια ληστεία μετά φόνου με λεία $3.000 (ένα σεβαστό ποσό για την εποχή).

Πλέον η Melanie κρύβεται στο σπίτι του κατά πολλά χρόνια μεγαλύτερου της Buford Anchors [ο J Pat O'Malley που δάνεισε τη φωνή του στα πασίγνωστα καρτούν της Disney της δεκαετίας του ’60, The Jungle Book (1967) και One Hundred and One Dalmatians (1961)] ο οποίος θέλει να την παντρευτεί όταν αυτή του ανακοινώνει την εγκυμοσύνη της. 

Βέβαια η σέξι πρωταγωνίστρια διατηρεί παράλληλα και σχέση με τον γιο του μελλοντικού συζύγου της [ο Peter Colt στο ντεμπούτο του – ακολούθησε μια σύντομη τηλεοπτική καριέρα], κάτι που η αδελφή του [η Nan Peterson, που επίσης εμφανιζόταν συχνά σε τηλεοπτικές σειρές, αλλά εσείς σίγουρα θα θυμάστε από το κινηματογραφικό The Hideous Sun Demon (1959)] θέλει να μείνει μυστικό. 

Όλες αυτές τις – λέμε τώρα – ισορροπίες έρχεται να ταράξει ένας ιερέας [ο William Schallert του The Incredible Shrinking Man (1957) που προβλήθηκε στο φετινό Horrorant] που θέλει και την πρωταγωνίστρια, αλλά και κομμάτι από την πίτα της ληστείας.

Υπάρχει και ένα λιγότερο σημαντικό subplot στο οποίο ο Silas [o σταρ των τηλεοπτικών σειρών Jackie Searl, που όμως εσείς θυμόσαστε από το Murder on the Blackboard (1934)] προσπαθεί να κρατήσει τη σεξοβόμβα κόρη του Honeybee [η Jenny Maxwell, που είχε μια σύντομη καριέρα στην τηλεόραση, αλλά την ίδια χρονιά ήταν και στο Take Her, She's Mine (1963)] μακριά από τα θέλγητρα των χωρικών.

Το σενάριο της παρούσας ταινίας έγραψε ο Edward D. Wood Jr. [με κάποια συμμετοχή από τον σκηνοθέτη και παραγωγό της, Boris Petroff {γνωστότερος για τα Anatomy of a Psycho (1961) και The Unearthly (1957)}], αλλά αν αυτό δεν είχε αποδειχθεί, τότε δεν θα είχαμε ιδέα, καθώς δεν υπάρχει τίποτα εδώ που να φανερώνει κάποια υπογραφή (του ομολογουμένως ιδιαίτερου συγγραφέα), αφού ναι μεν έχουμε σκηνή μπάνιου αλλά χωρίς γυμνό, ναι μεν υπάρχει σκηνή belting αλλά είναι κωμική, ναι μεν γίνονται αναφορές σε moonshine αλλά δεν έχουν καμία σημασία, και σαν να μην είναι όλα αυτά αρκετά, σε κάποια φάση «σκάει μύτη» από το πουθενά ένα χορευτικό νούμερο (σε στυλ μιούζικαλ) με πανάθλιους performers που αν κρίνω από το overacting τους, μάλλον τους μάζεψαν από τη θεατρική παράσταση της γειτονιάς.

Η κόπια που κυκλοφόρησε σε DVD είναι άθλια (και μάλιστα χωρίς πρόσθετες παροχές) αλλά θα ήταν άδικο να παραπονεθούμε, αφού και μόνο το ότι δεν έχει χαθεί η ταινία από προσώπου γης είναι ένα επίτευγμα. 

Παρόλα αυτά, παραμένει η πιο αδιάφορη ταινία του Edward D. Wood Jr., οπότε δεν ξέρω αν χρειάζεται να ενδώσει κανείς σας.

Χρήστος Μουρούκης.