DVD Review: Psychomania aka The Death Wheelers (1973)

Everything blurs in the shadow
Straight and true shot like an arrow
Tales of love tales of terror
Ghost-riders go hell for leather
(The Damned – Psychomania)

Αυτό εδώ είναι το καλύτερο Βρετανικό biker film (αν και ο ανταγωνισμός δεν ήταν σπουδαίος), παρότι οι πρωταγωνιστές δεν μπορούν να αποφασίσουν αν είναι bikers ή hippies (φαινόμενο της εποχής), και η ίδια η ταινία δεν μπορεί να αποφασίσει πόσο τρόμου θέλει να είναι, αφού αφενός το σενάριο των Julian Zimet και Arnaud d'Usseau [Horror Express (1972), που είδαμε στις ΝΥΧΤΕΣ ΤΡΟΜΟΥ φέτος] παρουσιάζει μια εμμονή με τον αποκρυφισμό, ενώ η φωτογραφία του Ted Moore (γνωστότερος για τη δουλειά του σε πρώιμες ταινίες του James Bond) με τα ημερήσια πλάνα.

Ο Tom Latham [ο Nicky Henson του αγαπημένου σας Witchfinder General (1968) που θα κάνει remake ο Refn] ηγείται των The Living Dead, που είναι μία συμμορία bikers [στην οποία μέλη είναι και οι Mary Larkin {γνωστότερη για τις τηλεοπτικές της δουλειές}, Denis Gilmore {The Tomb of Ligeia (1964)}]. 

Εμφανώς επηρεασμένος από τη μητέρα του [η Beryl Reid του Dr. Phibes Rises Again (1972)], η οποία ασχολείται εντατικά με το μεταφυσικό, αποφασίζει να αυτοκτονήσει ώστε να επιστρέψει ως αθάνατος με ένα γιατροσόφι. 

Τα καταφέρνει, και γυρίζει θεαματικά, βγαίνοντας από τον τάφο του με τη μηχανή του (αλά Ian ‘Lemmy’ Kilmister στο βιντεοκλίπ Killed By Death των Motorhead). 
Πείθει και τους φίλους του να κάνουν το ίδιο, οι οποίοι και αυτοί επιστρέφουν άτρωτοι πλέον. 

Οι πρωταγωνιστές έχοντας πλέον αναπτύξει υπεράνθρωπες δυνάμεις επιδίδονται σε μια σειρά από extreme sports (ανάμεσα τους και η εντυπωσιακή ανατίναξη ενός φορτηγού – τα stunts εδώ είναι πολλά, ειδικά για το budget) κυρίως εις βάρος άμοιρων πολιτών (η πιο θρυλική σκηνή είναι αυτή της εισβολής στο σουπερμάρκετ, όπου μια μηχανή χτυπά ένα καροτσάκι με μωρό).

Η παραγωγή είναι του Andrew Donally [Conduct Unbecoming (1975)], και η σκηνοθεσία του Don Sharp [γνωστότερος για καθαρόαιμα φιλμ τρόμου όπως το Rasputin: The Mad Monk (1966)], ενώ αυτή έμελλε να είναι και η τελευταία εμφάνιση του George Sanders [Rebecca (1940)].

On iron horse he flies, on iron horse he gladly dies
(Motorhead – Iron Horse/Born To Lose)

Χρήστος Μουρούκης.