Antibirth review

H Lou (Natasha Lyonne, Sleeping With Other People) είναι μια γυναίκα της διπλανής πόρτας.
Η Lou βγάζει το ψωμί της δουλεύοντας σαν καθαρίστρια.
Η Lou είναι τόσο εθισμένη στα ναρκωτικά, που μόνο για λίγες ώρες το εικοσιτετράωρο έχει τον έλεγχο των πράξεων της.
Η Lou ξυπνάει ένα πρωί και είναι έγκυος.
Πώς συνέβη αυτό και ποιος είναι ο πατέρας;

Αυτά είναι τα ερωτήματα που διαρκώς ταλανίζουν τη σκέψη της.
Η εγκυμοσύνη της συνοδεύεται από παράξενα οράματα, από συμπτώματα μιας παράξενης ασθένειας που μεταλλάσσει με παράξενο τρόπο το σώμα της, αλλά και από πολλές θεωρίες συνομωσίας σχετικά με το τι ακριβώς είχε συμβεί την επίμαχη νύχτα.

Το Antibirth είναι ένα παρεξηγημένο αριστούργημα σε σενάριο και σκηνοθεσία Danny Perez.

Το γιατί ακριβώς είναι παρεξηγημένο, αδυνατώ να το εξηγήσω, όπως η πρωταγωνίστρια αδυνατεί να εξηγήσει την παράξενη εγκυμοσύνη της.
Αυτή τη στιγμή που γράφω το παρόν review η βαθμολογία που έχει συγκεντρώσει στο imdb είναι 4,7, δηλαδή κάτω του μετρίου.

Διαβάζω τις κριτικές των θαμώνων της ιστοσελίδας και διαπιστώνω ότι οι περισσότεροι που έχουν το θάρρος να εκφέρουν άποψη δημόσια σχετικά με την ταινία, αναγνωρίζουν ότι πρόκειται για μία ενδιαφέρουσα, ολόφρεσκη ιδέα, αν και κάπως «αλλόκοτη» (αυτό μόνο ως θετικό μπορώ να το εκλάβω) και τη βαθμολογούν κοντά στο άριστα.

Πού οφείλεται λοιπόν η τόσο χαμηλή βαθμολογία;
Ναι, πρόκειται για μία ανεξάρτητη παραγωγή που δεν έχει ακουστεί ή προωθηθεί τόσο, όσο τις αντίστοιχες  μεγαλοστουντιακές όπως το Conjuring 2 και το Don ‘t Breathe.

Ομολογώ ότι αυτά τα έργα, παρά τις πολύ υψηλές προδιαγραφές τους, δεν τα ευχαριστήθηκα τόσο πολύ όσο το Antibirth. 
Βέβαια όταν λέμε «ανεξάρτητη» αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει «πρόχειρη» ή «ερασιτεχνική», αντίθετα στα τεχνικά μέρη εμφανίζεται άψογη σε βαθμό που να μην έχει να ζηλέψει τίποτα από μια μεγαλοστουντιακή παραγωγή.

Ίσως αυτοί που μίσησαν το Antibirth να αγνόησαν ότι πρόκειται για μια ταινία τρόμου (όντως η περίληψη ξεγελάει αρκετά) και να υπάγονται σε ένα ευρύτερο κοινό του οποίου τα γούστα δεν συμπίπτουν με τα δικά μου.

Ίσως πάλι απλώς να μην την κατάλαβαν, ακριβώς γιατί πρόκειται για μια υπερβολικά αλλόκοτη κινηματογραφική απόπειρα.

Πράγματι, στο μεγαλύτερο μέρος της διάρκειάς της, σου δίνει την εντύπωση ότι εδράζεται στον σουρεαλισμό, όπως οι ταινίες του David Lynch.
Η μεγάλη διαφορά με αυτές είναι ότι στο τέλος τα πάντα ξεκαθαρίζουν, αν και μένουν ακόμη κάποια ερωτήματα να αιωρούνται.

Κάποιες από τις απαντήσεις τις παίρνουμε υπερβολικά γρήγορα, τόσο που ίσως να μην τις προσέξουμε, ίσως γιατί αποτελούν απλώς ένα πρόσχημα μέσα στην όλη παραισθητική ατμόσφαιρα και από αυτή την άποψη, ίσως χρειαστεί κάποιοι να δουν το Antibirth δύο φορές προκειμένου να το κατανοήσουν στην ολότητά του. 

Η συνομοσιωλογία που το διέπει πάντως, βαδίζει στον δρόμο που χάραξαν τα X-Files στα 90's και την διακατέχει τόσο πολύ που εμφανίζεται ακόμη και με τη μορφή «γρήγορων μηνυμάτων» στις εκπομπές που παρακολουθεί η Lou με τη φίλη της στην τηλεόραση.

Η sci-fi-horror τροπή που παίρνει στο τέλος θα εκτιμηθεί σε μεγάλο βαθμό από τους φαν του αλλόκοτου και σκοτεινού κινηματογράφου και ίσως να μισηθεί απ’ όσους περίμεναν ότι πίσω από τις απανωτές εξελίξεις κρυβόταν ένα «βαθύτερο» (κατ’ αυτούς) νόημα.

Αν ωστόσο θέλετε να ξεκολλήσετε από τα καθιερωμένα στεγανά του φανταστικού κινηματογράφου και να ανοίξετε τους ορίζοντές σας πέρα από αυτά, πρέπει οπωσδήποτε να δώσετε μια ευκαιρία στο Antibirth και να μην αποθαρρυνθείτε από τη χαμηλή βαθμολογία που έχει στο movie database. 

Πρόκειται για μία εξαιρετική εμπειρία, υπερβατική, ακραία εκκεντρική, με σαφείς αναφορές σε κλασικά έργα όπως το Eraserhead, που είμαι σίγουρος ότι στο εγγύς μέλλον θα βρει την απήχηση που της αξίζει σε μία αξιόλογη μερίδα του underground κοινού.

Βασίλης Γιαννάκης. 

Release Dates: 
25 January 2016 (Sundance)
15 July 2016 (Fantasia)
2 September 2016 (USA)