31 review

Δεν συγκαταλέγομαι στους φαν του Rob Zombie. 
Θεώρησα ότι οι δυο πρώτες ταινίες του ήταν συμπαθητικές (αναφέρομαι στο House of 1000 Corpses και στο The Devil ‘s Rejects), παρά το γεγονός ότι από το ντεμπούτο του κιόλας, μου κατέστησε σαφές ότι πολλές από τις εμμονές του δεν ήταν του γούστου μου.

Στο remake του Halloween (2007) όπως και στο sequel του (2009), φάνηκε ξεκάθαρα φλερτάρει ακούσια με την πιο κακόγουστη όψη του υπαιθρίου αμερικάνικου φολκλόρ, που ναι μεν διακατείχε και τα προηγούμενά του έργα, όμως  δεν ταίριαζε καθόλου με την ατμόσφαιρα της κλασικής ταινίας του Carpenter. 

Τα πράγματα έγιναν ακόμη χειρότερα στο πιο πρόσφατο The Lords of Salem (2012), όπου απεικόνιζε τις μάγισσες με τόσο κιτς τρόπο, ώστε περισσότερο να εμπνέουν το γέλιο παρά τον τρόμο.

Στο φετινό 31 όμως, ο υπερεκτιμημένος δημιουργός επιστρέφει στο στοιχείο που ταιριάζει γάντι με τις αντιλήψεις του περί τέχνης, εφόσον η θεματική της συγκεκριμένης δουλειάς του προσεγγίζει αυτή των δύο πρώτων ταινιών του και επομένως η καθιερωμένη πια αισθητική του δεν ζημιώνει αισθητά την ατμόσφαιρα.

Παρακολουθούμε την περιπέτεια ενός πενταμελούς περιοδεύοντος θιάσου, που στα μισά ενός ταξιδιού τους πιάνονται αιχμάλωτοι και υποχρεώνονται να λάβουν μέρος σε ένα σαδιστικό παιχνίδι.
Ο στόχος είναι να παραμείνουν ζωντανοί για 12 ώρες, αντιμετωπίζοντας δολοφόνους-κλόουν.

Κάποιος που είναι εξοικειωμένος με το μέχρι τώρα έργο του σκηνοθέτη, γνωρίζει πάνω-κάτω τι θα δει: Τραγικά κακόγουστο και μαύρο χιούμορ, αφελείς διάλογοι, ακραία βία (καλά αυτό δεν μας χαλάει) και αισθητική που προσομοιάζει αυτή των παλιών underground comics.

Βέβαια αυτή τη φορά η θεματολογία είναι τέτοια που ταιριάζει άψογα με την όλη διαπραγμάτευση και το γεγονός αυτό προσθέτει σίγουρα πόντους στο αποτέλεσμα.
Ωστόσο ο Rob Zombie δεν είναι για όλους.

Όσο κι αν προσπάθησαν επί τόσα χρόνια να μας τον επιβάλουν ως δημιουργό ευρείας αποδοχής, όσο «εύπεπτο» κι αν ακούγεται το όνομά του (γι’ αυτό και το συγκρατεί κανείς σε αντίθεση με άλλους που δίνουν πολύ πιο αξιόλογες δουλειές), όσο πετυχημένη κι αν ήταν η πορεία του στη μουσική βιομηχανία, είναι μικρή η μερίδα του κοινού που μπορεί πραγματικά να συντονιστεί με το έργο του.

Όλοι οι υπόλοιποι, «ανακαλύπτουν» σε κάθε νέα του ταινία ότι δεν είναι του γούστου τους και ότι «δεν είναι αυτό το στυλ του».
Η προσωπική μου άποψη είναι ότι ανέκαθεν αυτό ήταν το στυλ του και απορρίπτοντας οποιοδήποτε χαρακτηριστικό της γοτθικής παράδοσης του τρόμου, πασχίζει να τον παντρέψει άκομψα με την επαρχιακή κουλτούρα, σε βαθμό που να μην αρέσει σε όλους.

Το 31 κατ’ εμέ είναι μια μέτρια ταινία, που αξίζει να τη δει κανείς μόνο για κάποιες ακραίες σκηνές βίας που περιέχει, ή μόνο αν είναι φαν του χαρακτηριστικού ύφους του Rob Zombie.

Βασίλης Γιαννάκης.

Release Dates:
23 January 2016 (Sundance)
21 October 2016 (USA)