La Entidad (The Entity) review

«Με τον αδελφό μου μιλούσαμε.
Μέχρι και λίγες μέρες πριν το συμβάν, είχαμε μιλήσει.
Τότε ήταν που μου είπε για το βίντεο.
Το είχε βρει μαζί με τους φίλους του στο νεκροταφείο.

Μου είπε ότι επρόκειτο για κάποιο φιλμ που έδειχνε έναν βασανισμό.
Μετά έγινε παράξενος.
Μου είπε για μια κατάρα.
Νόμισα ότι είχε καπνίσει κάτι και τα έλεγε αυτά.
Ο λαιμός του ήταν σπασμένος όταν πήγαμε να τον πάρουμε εγώ και η μάνα μου.

Είδαμε ότι ο λαιμός του ήταν εντελώς σπασμένος.
Είπαν ότι ήταν ατύχημα, αλλά δεν ξέρω.
Το κεφάλι του είχε γυρίσει ανάποδα».

Ο λατινοαμερικάνικος τρόμος συζητείται ήδη έντονα.
Λένε ότι είναι πολλά υποσχόμενος και ότι τα επόμενα χρόνια θα μας απασχολήσει αρκετά.

Ο σκηνοθέτης Eduardo Schuldt υπογράφει αυτό το ενδιαφέρον found footage τρόμου που μας έρχεται από το Περού.

Η υπόθεση αφορά μια ομάδα μαθητών που αποφασίζουν να μελετήσουν video reactions στο youtube, δηλαδή τις βιντεοσκοπημένες αντιδράσεις ανθρώπων που παρακολουθούν βίντεο βασανισμών.

Η έρευνα τους οδηγεί σε ένα παλιό φιλμ που είναι καταχωνιασμένο στο αρχείο ενός νεκροταφείου.
Κάπως έτσι, ξυπνάει μια κατάρα μιας γυναίκας που είχε καταδικαστεί άδικα από την Ιερά Εξέταση στο παρελθόν και πλέον τους ξεκάνει έναν προς έναν.

Η αρχετυπική θεματολογία της εκδίκησης από ένα βασανισμένο πνεύμα, αποδίδεται έξοχα με έναν τρόπο που δεν πλατειάζει, αλλά ψυχαγωγεί.

Οι νεαροί ηθοποιοί που αποτελούν το καστ είναι πολύ πιστοί στους χαρακτήρες που υποδύονται, αν και σε μερικά σημεία εμφανίζονται περισσότερο ως ηθοποιοί που ενσαρκώνουν κάποιο ρόλο και αυτό βαίνει εις βάρος του ρεαλισμού.
Σημασία έχει ότι διαφοροποιούνται αρκετά μεταξύ τους και επομένως ο καθένας μπορεί να βρει κάποιον από αυτούς για να ταυτιστεί μαζί του.

Τα ειδικά εφέ αποτελούν την ευχάριστη έκπληξη του La Entidad (The Entity ο αγγλικός τίτλος), καθώς συνδυάζουν το καλό CGI με το πρακτικό gore κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να διαμορφώνεται μια ισορροπία ιδανική, που να μεγιστοποιεί την αίσθηση του τρόμου που προκαλείται στον θεατή.

Ο «δαίμονας» που απειλεί τους ήρωες, δεν αποκαλύπτεται ποτέ εντελώς, πράγμα που του προσδίδει μια απειλητική υπόσταση.
Αντίθετα το αποτέλεσμα της δράσης του που είναι το gore και η βία, παρουσιάζεται αποτελεσματικά με τα πρακτικά εφέ και σε πολλά σημεία απαιτεί γερό στομάχι.

Από τις καλύτερες σκηνές της ταινίας, είναι η ατμοσφαιρική περιήγηση στη σκοτεινή βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου.

Γενικότερα η ύπαρξη ενός πανεπιστημίου που περιέχει σκοτεινά συγγράμματα, αποτελεί αναφορά στο «πανεπιστήμιο Μισκατόνικ» του μεγάλου συγγραφέα H. P. Lovecraft.

Σίγουρα η ταινία ξεχωρίζει ανάμεσα στον σωρό των found footage και δεν θα χάσει τον χρόνο του αυτός που θα την παρακολουθήσει.
Ωστόσο υπάρχει μια «ανατροπή» στο τέλος που εμένα προσωπικά δεν με άγγιξε, εφόσον ήταν μια εύκολη λύση για να βουλώσουν οι τρύπες και τα κενά του σεναρίου.

Βέβαια περί ορέξεως, κολοκυθόπιτα και θα υπάρξουν πολλοί που θα βρουν ένα τέτοιο φινάλε ταιριαστό, αλλά κατά τη γνώμη μου έριξε τα στάνταρς μιας γοτθικής και ατμοσφαιρικής αφήγησης, στα τετριμμένα πλαίσια μιας teen horror παραγωγής.

Όπως και να ‘χει το πράμα, το La Entidad εμφανίζεται σαφώς πιο εμπνευσμένο σε σχέση με πολλά από τα found footage των ΗΠΑ, όπως π.χ. το απαράδεκτο «Paranormal Activity: The Ghost Dimension» και το συστήνω ανεπιφύλακτα σε όσους θέλουν να δουν found footage με νεαρούς πρωταγωνιστές που έχει να πει κάτι παραπάνω από μια μέση παραγωγή του είδους.

Βασίλης Γιαννάκης.