Περηφάνια και Προκατάληψη και Ζόμπι - Pride and Prejudice and Zombies review

Πρόκειται για μια ταινία που βασίζεται σε βιβλίο-διασκευή του κλασικού έργου της Jane Austen, το οποίο έγινε best seller.
Το πρωτότυπο έργο, έχει γίνει κι αυτό πολλές μεταφορές στη μεγάλη οθόνη, με πιο πρόσφατη αυτή του Joe Wright το 2005.

Η υπόθεση της διασκευής είναι η ίδια, απλώς έχει προστεθεί στο όλο σκηνικό το zombie apocalypse.
Στο κλασικό λογοτεχνικό έργο της Jane Austen, ο κύριος και η κυρία Bennet έχουν πέντε κόρες που είναι όλες ανύπαντρες.

Όταν ένας πλούσιος και ευχάριστος νέος μετακομίζει στην γειτονιά η κυρία Bennet ελπίζει να τον εξασφαλίσει ως γαμπρό για την όμορφη και μεγαλύτερη κόρη της, τη δίδα Jane Bennet.

Η εκκολαπτόμενη σχέση όμως σαμποτάρεται από τον υπερόπτη φίλο του νεαρού, κύριο Darcy, που θεωρεί το προξενιό ακατάλληλο.
Όταν ο κύριος Darcy με τη σειρά του ερωτεύεται την δεύτερη κόρη των Bennet, τη δίδα Elizabeth Bennet, η συγκαταβατική πρόταση του για γάμο απορρίπτεται από την Elizabeth με ειρωνεία και η προσέγγιση φαίνεται να σταματά.

Στο Pride and Prejudice and Zombies ισχύουν ακριβώς τα ίδια, με τη διαφορά ότι οι πέντε κόρες των Bennet έχουν εκπαιδευτεί σαν πολεμίστριες, διότι οι πόλεις έχουν μετατραπεί σε οχυρά προκειμένου να αντισταθούν στις ορδές των νεκροζώντανων.

Ο κύριος Darcy (Sam Riley, Γαλλική Σουίτα) είναι ένας αδίστακτος εξολοθρευτής των zombie και όπως συμβαίνει στην πρωτότυπη ιστορία, η σχέση αγάπης και μίσους που έχει αναπτύξει με την Elizabeth (Lily James, Burnt), θα περάσει από πολλές αναταράξεις και παρεξηγήσεις μέχρι να επέλθει ο έρωτάς τους.

Μεταξύ άλλων εμφανίζεται επίσης η Lena Headey (300: Rise of an Empire) ως η Catherine de Bourgh και ο Matt Smith (Terminator: Genisys) στον ρόλο του ιερέα.

Ο Burr Steers κινηματογραφεί ισορροπώντας πολύ καλά τις σκηνές δράσης (που περιλαμβάνουν καλά χορογραφημένες μάχες πολεμικών τεχνών) με το δράμα και το σασπένς, δημιουργώντας μια φρέσκια οπτικοακουστική εμπειρία που έχει πολλά να πει.

Ένα μικρό παράπονο που έχω, είναι ότι οι ερμηνείες είναι κάπως πιο «χιουμοριστικές» απ’ όσο πρέπει προκειμένου να θεωρηθεί το όλο σύνολο αστείο και το γεγονός αυτό οφείλεται ξεκάθαρα στη σκηνοθετική καθοδήγηση.

Με άλλα λόγια, η ταινία θα ήταν πολύ πιο αστεία αν οι ηθοποιοί έπαιρναν κάπως πιο σοβαρά τον ρόλο τους και αυτό είναι εμφανές κυρίως στην αρχή, γιατί μετά την μέση, οι ερμηνείες γίνονται ακριβώς όπως απαιτείται.

Ένα άλλο πρόβλημα είναι τα κάπως περισσότερα από το κανονικό cuts στις σκηνές δράσης – και αυτό αποτελεί πρόβλημα όλου του action genre τα τελευταία χρόνια - αλλά δικαιολογούνται από την άποψη ότι έτσι κι αλλιώς οι ηθοποιοί που παίζουν δεν είναι action stars, αλλά επιλέχτηκαν κυρίως για το δράμα.

Αξίζει να σημειωθεί πάντως ότι τα zombie δεν αποτελούν το «ντεκόρ» της ιστορίας, αλλά ζωτικό κομμάτι της, με μία ολόκληρη και καλά αναπτυγμένη μυθολογία να τα στοιχειοθετεί.

Τα οπτικά εφέ θα μπορούσαν να είναι και καλύτερα, αλλά είναι η καταπληκτική σκηνογραφία που αποζημιώνει τον θεατή με το παραπάνω και που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από μια παραδοσιακή ταινία εποχής.
Μέχρι και τα κοστούμια εμφανίζονται αρκετά προσεγμένα.

Το PG-13 rating δεν φαίνεται να λειτουργεί αποθαρρυντικά, καθώς υπάρχει μια τέτοια αξιοποίηση του gore που μπορεί κάποιος να μην το καταλάβει.
Ωστόσο είναι κρίμα οι τόσο υψηλών προδιαγραφών παραγωγές να μην έχουν απεριόριστη ελευθερία λόγω του PG-13.

Δεδομένου όμως ότι το δια ταύτα του Pride and Prejudice and Zombies είναι η δράση, το δράμα και η κωμωδία, θεωρώ ότι μια χαρά πετυχαίνει τον στόχο της και προσφέρεται για ένα ευχάριστο δίωρο.

Γιαννάκης Βασίλης.