Always Watching: A Marble Hornets Story review

Μερικές φορές είναι αδύνατον να κρίνουμε ένα έργο τέχνης με αυστηρά τεχνικούς όρους και ο λόγος είναι ότι τα επί μέρους στοιχεία που συνοδεύουν τη φήμη του, καθώς επίσης και ο αντίκτυπος που προκαλεί στο ευρύ κοινό, δεν περιορίζονται στο έργο καθεαυτό.

Στην περίπτωση της ταινίας του James Moran, τόσο η μυθολογία στην οποία βασίζεται, όσο και ο ντόρος που τη συνοδεύει, προϋπήρχαν της δημιουργίας της.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Όλα ξεκίνησαν το έτος 2009 όταν ένας τρομαχτικός θρύλος άρχισε να εξαπλώνεται στο ίντερνετ.
Πρόκειται για τον θρύλο του slenderman, ενός αλλόκοτου όντος που είναι αφύσικα ψηλό και ντυμένο με κοστούμι.

Υποτίθεται ότι εμφανίζεται σε μικρά παιδιά και αφού τα καταδιώκει με την παρουσία του για κάποιο χρονικό διάστημα, στο τέλος τα απαγάγει ή τα τραυματίζει ψυχολογικά.

Ο slenderman είναι εξ’ ολοκλήρου κατασκεύασμα της ιστοσελίδας something awful και συγκεκριμένα του χρήστη Eric Knudsen που έμπαινε σε αυτή με το ψευδώνυμο "Victor Surge".

Η μεγάλη απήχηση που είχε ο σύγχρονος αυτός μύθος, είχε ως αποτέλεσμα την δημιουργία ενός δημοφιλούς παιχνιδιού που ονομάζεται Slender: The eight pages.

Στο παιχνίδι, στόχος είναι να μαζέψεις 8 σελίδες που είναι διασκορπισμένες σε ένα δάσος, αποφεύγοντας να έρθεις σε επαφή με τον slenderman που σε καταδιώκει.

Αν βρεθείς σε σημείο του δάσους που το πλάσμα αυτό βρίσκεται κάπου κοντά, η οθόνη του υπολογιστή σου σε προειδοποιεί με κάτι παράσιτα που εμφανίζονται στην εικόνα.
Τότε είναι που πρέπει να το βάλεις στα πόδια, ελπίζοντας ότι ο slenderman δεν θα σε προφτάσει.

Η δημοτικότητα του θρύλου δεν ενέπνευσε μόνο το video game, αλλά και μια διαδικτυακή σειρά που έχει αφήσει εποχή στο youtube και που δημιουργήθηκε από μια παρέα νεαρών με επικεφαλής τον Joseph DeLarge.

Η σειρά ονομάζεται Marble Hornets και περιλαμβάνει κάποια βίντεο ενός υποτιθέμενου ηλεκτρονικού ημερολογίου που ο DeLarge αναρτούσε στο ομώνυμο κανάλι του.

Στην αρχή τα βίντεο ήταν πολύ αινιγματικά και μυστηριώδη και φαινομενικά τουλάχιστον δεν εμφάνιζαν κάποια σύνδεση μεταξύ τους.
Το κοινό χαρακτηριστικό τους, ήταν ότι στα περισσότερα από αυτά, ο DeLarge ερχόταν αντιμέτωπος με μία οντότητα που την αποκαλούσε “the operator” και που στην ουσία δεν είναι άλλος από τον slenderman που μετονομάστηκε έτσι για τις ανάγκες της μυθοπλασίας της σειράς.

Ο DeLarge ισχυριζόταν ότι τα βίντεο που αναρτούσε ήταν αληθινά και διατηρούσε στο κανάλι του κάτι σαν «ηλεκτρονικό ημερολόγιο» που εξιστορούσε τις περιπέτειές του.

Η όλη υπόθεση έγινε ακόμη πιο αληθοφανής όταν ένας χρήστης του Youtube από ένα κανάλι που ονομαζόταν "totheark" έκανε video response στις αναρτήσεις του DeLarge, δείχνοντας ότι και ο ίδιος γνωρίζει πολλά για τον μύθο του operator/slenderman.

Σύντομα ήταν ξεκάθαρο πια, ότι τόσο το βιντεοσκοπημένο ημερολόγιο του DeLarge όσο και τα video responses από το totheark ήταν μέρη ενός ευρύτερου project που ονομαζόταν Marble Hornets και μέχρι σήμερα έχει συγκεντρώσει δεκάδες χιλιάδες views στο youtube από χρήστες που προσπαθούν να λύσουν τα αινίγματά του.

Η σειρά αποτελείται από τρεις, άνισες μεταξύ τους σεζόν που περιλαμβάνουν 92 entries.

Όσο την παρακολουθεί κάποιος, συνειδητοποιεί ότι τα entries αρχίζουν να συνδέονται και να δημιουργούν μια πολύ ενδιαφέρουσα και καλογραμμένη ιστορία που αφορά τον operator και τα μυστήρια που συνοδεύουν τις εμφανίσεις του.

Στο τέλος πολλές από τις απαντήσεις στα επί μέρους μυστήρια παρέχονται ξεκάθαρα στον θεατή, άλλες απλώς η έκβαση της ιστορίας τις υπαινίσσεται και τέλος, υπάρχουν ακόμη κάποια ερωτηματικά να αιωρούνται, για τα οποία έχει ξοδευτεί κάμποσο ηλεκτρονικό μελάνι ώστε να εξηγηθούν μέσω διάφορων θεωριών από τους φαν της σειράς.

Η επιτυχία του Marble Hornets ήταν τόσο μεγάλη, που η εταιρία Blue Isle Studios προσέγγισε τον DeLarge και του ανέθεσε να συμμετέχει στο σενάριο του video game ονόματι «Slender: The arrival», που αποτελεί επίσημο sequel στο slender: The eight pages.

Επίσης η κινηματογραφική εταιρία variety θέλησε να μεταφέρει τον θρύλο του slenderman/operator στην μεγάλη οθόνη και προσέγγισε επίσης τον DeLarge, ώστε να βασιστεί στο έργο του το σενάριο για το κινηματογραφικό spin off του marble hornets, το οποίο διαπραγματεύεται το παρόν review.

Στο Always Watching πρωταγωνιστούν η Alexandra Breckenridge (American Horror Story), ο Jake McDorman (The Newsroom) και ο Chris Marquette (The Double).

Υποδύονται ένα τηλεοπτικό συνεργείο που κατά τη διάρκεια ενός ρεπορτάζ, ανακαλύπτει ένα σπίτι, εγκαταλειμμένο από τους ιδιοκτήτες του χωρίς κάποια προφανή αιτία.

Στο υπόγειο του σπιτιού, βρίσκουν ένα κουτί γεμάτο βιντεοκασέτες και αποφασίζουν να τις παρακολουθήσουν προκειμένου να λύσουν το αίνιγμα της εξαφάνισης της οικογένειας που κατοικούσε εκεί.

Γρήγορα διαπιστώνουν ότι η συγκεκριμένη οικογένεια αποτέλεσε στόχο του operator, ο οποίος εμφανίζεται σε πολλές από τις βιντεοκασέτες να τους παρακολουθεί από απόσταση και να τους καταδιώκει.

Από κάποιο σημείο κι έπειτα, ο operator φαίνεται πως έχει μαρκάρει τα μέλη της οικογένειας με ένα σημάδι πάνω στο σώμα τους, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα να κυριεύσει την ψυχή τους και να τους βάλει να αλληλοσκοτωθούν.

Με φρίκη τα μέλη του συνεργείου που παρακολουθούν τις βιντεοκασέτες, διαπιστώνουν ότι καταδιώκονται και οι ίδιοι από τον operator.
Τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο δύσκολα γι’ αυτούς, όταν ανακαλύπτουν ότι έχουν στιγματιστεί και οι ίδιοι, από το καταραμένο σημάδι.

Η ταινία βλέπεται από μόνη της ως ένα μεταφυσικό found footage horror, χωρίς να είναι απαραίτητη η θέαση της διαδικτυακής σειράς στην οποία βασίστηκε.

Αποτελεί κινηματογραφική παραγωγή, με επαγγελματική σκηνοθεσία και πραγματικούς ηθοποιούς και αυτό είναι το μοναδικό πλεονέκτημα που εμφανίζει έναντι της σειράς, που ήταν ένα ερασιτεχνικό –αν και καλοδουλεμένο- project.

Ωστόσο αποκλείεται να την εκτιμήσει κάποιος που δεν γνωρίζει τη σύνθετη μυθολογία όπως έχει διαμορφωθεί γύρω από τον operator στην σειρά και στα video games, περισσότερο από κάποιον που τη γνωρίζει.

Γιατί είναι αυτή ακριβώς η γνώση που ανεβάζει τα όσα αφηγείται η ταινία στα μάτια των μυημένων φαν, οι οποίοι αντιλαμβάνονται πολύ περισσότερα απ’ όσα βλέπουν σε σχέση με τους αμύητους.

Ωστόσο υπάρχει και ένας πιο αντικειμενικός λόγος που η ταινία εμφανίζεται κατώτερη της σειράς, παρά το γεγονός ότι πρόκειται για επαγγελματική δουλειά.

Η σειρά Marble Hornets ήταν πρωτοποριακή για τα δεδομένα του found footage, διότι για πρώτη φορά στα χρονικά της τεχνικής αυτής επιστρατεύτηκε το youtube και τα κανάλια του.

Υποτίθεται ότι ο DeLarge και η παρέα του διατηρούσαν ένα πραγματικό κανάλι, στο οποίο αναρτούσαν «πραγματικά» βίντεο.
Επομένως για πρώτη φορά στα χρονικά του found footage, το μέσο με το οποίο πραγματοποιούνταν η αφήγηση ήταν τα video του youtube και όχι «μια βιντεοκασέτα που βρέθηκε κάπου» όπως συνέβαινε μέχρι τότε.

Το Always Watching αντίθετα, αποτελεί μια κινηματογραφική ταινία και μοιραία ως τέτοια, επαναφέρει την αφήγηση στο κλασικό και χιλιοφορεμένο «footage που βρέθηκε σε κάποιο σπίτι».

Επομένως η ταινία αποτελεί μέρος της όλης μυθολογίας που έχει διαμορφωθεί χωρίς να κάνει κάποια ιδιαίτερη υπέρβαση, είτε ως μέσο αφήγησης, είτε προσθέτοντας κάτι το αξιόλογο σε αυτή.

Θα εκτιμηθεί πολύ περισσότερο από τους φαν που την γνωρίζουν και που μπορούν να ερμηνεύσουν τα όσα βλέπουν καλύτερα από τους αμύητους.
Σε αυτούς είναι που απευθύνεται ουσιαστικά η όλη προσπάθεια.

Οι άλλοι θα την αντιμετωπίσουν ως ένα ακόμη μεταφυσικό found footage του σωρού.
Εγώ προσωπικά, όντας γνώστης της μυθολογίας και φαν της διαδικτυακής σειράς, δεν μπορώ να την αντιμετωπίσω έτσι.

Μπορείτε να παρακολουθήσετε τη σειρά Marble Hornets στο ομώνυμο κανάλι του youtube κάνοντας κλικ στο παρακάτω λινκ
http://marblehornets.wikidot.com/the-entries

Βαθμός 7/10 στην ταινία (9/10 στη σειρά λόγω πρωτοπορίας).

Βασίλης Γιαννάκης.