Οι Καλύτερες Ταινίες Τρόμου του 2015 από τον Κώστα Κίτσιο

Πλούσιο σε παραγωγή ταινιών τρόμου ήταν και το 2015 που μας άφησε χρόνους, όπως και όλες άλλωστε οι προηγούμενες χρονιές, αλλά φτωχό δυστυχώς όσον αφορά την ποιότητα. 

Λίγες ήταν κατ'εμέ οι ταινίες που θα μπορούσαν να μπουν σε κάποια top λίστα και σε σχέση με τις περσινές μου επιλογές (δείτε ΕΔΩ) ο αριθμός των ταινιών είναι μόλις ο μισός. 

Ναι υπήρχαν ταινίες που είχαν κάποια καλά στοιχεία, όπως το Crimson Peak (ωραία gothic ρομαντική ιστορία με στοιχεία τρόμου, μόνο που περιμέναμε το αντίθετο από τον μέγα Guillermo del Toro), το Goodnight Mommy (καλή ιδέα, εξαιρετικά προβλέψιμη εκτέλεση) και το The Green Inferno (προσπάθεια αναβίωσης του κανιβαλιστικού subgerne, αλλά ...Eli Roth είναι αυτός και καταλήγει σε εύπεπτο χαβαλέ η όλη φάση). 

Όμως δεν αρκεί μόνο μια καλή στιγμή ή ιδέα για να βάλεις μια ταινία στις καλύτερες της χρονιάς. 
Αν ήταν έτσι απλά τα πράγματα το Scouts Guide to the Zombie Apocalypse θα ήταν ότι καλύτερο είχαμε δει στο 2015! 

Χωρίς σειρά προτίμησης η λίστα, εκτός φυσικά από τη 1η θέση!


The Final Girls

Μία ταινία, φόρος τιμής στα κλασσικά b-movies, που σίγουρα αξίζει την είσοδο της στις καλύτερες ταινίες για το 2015, καθώς η αυτοαναφορικότητα και το ξεγύμνωμα του μέσου αγγίζουν ταβάνι. 

Ένα καστ αρκετά ταλαντούχο και μία σκηνοθεσία με πολύ στυλ από τον Todd Strauss-Schulson μας δίνει την ιστορία της Max, η οποία ενώ πενθεί τον χαμό της ηθοποιού μητέρας της, ξαφνικά μεταφέρεται μέσα στην πιο διάσημη (γυρισμένη πίσω στα 80's φυσικά) slasher ταινία της!

Spring

Μετά το θάνατο της μητέρας του, ο Evan κατευθύνεται προς την Ευρώπη με σκοπό την ...εσωτερική αναζήτηση, και φαίνεται να την βρίσκει στο πρόσωπο μιας μυστηριώδους γυναίκας που ονομάζεται Louise. 

Μην σας ξεγελάει αυτή η μικρή σύνοψη, το Spring δεν είναι καμία romcom, καθώς σύντομα ο Evan θα ανακαλύψει ότι το κορίτσι των ονείρων του, "φιλοξενεί" ένα τερατώδες μυστικό! 

Αυτό το σκοτεινό παραμύθι αποφεύγει με σύνεση τα κλισέ που κουβαλάνε πολύ συχνά οι ανεξάρτητες ταινίες τρόμου και καταφέρνει να συνδυάσει επιδέξια τα δύο gerne. 

Στα συν οι παραπάνω από εμφανείς επιρροές από τον μακάβριο και παράξενο κόσμο του H. P. Lovecraft!

What We Do in the Shadows

Οι found-footage ταινίες τρόμου είναι κάθε άλλο παρά εύκολη υπόθεση, και βρίσκονται απ'ότι φαίνεται και σε φθίνουσα τροχιά όσον αφορά την αποδοχή τους από τους φαν του είδους. 

Οι Jemaine Clement και Taika Waititi όμως έβαλαν στόχο να μας αλλάξουν άποψη και έκαναν ένα ψευδοντοκιμαντέρ σχετικά με μία ομάδα βρικολάκων που κάνουν τη ζωάρα τους στη Νέα Ζηλανδία!!! 

Μακράν η πιο διασκεδαστική horror-comedy της χρονιάς, με τους σκηνοθέτες/σεναριογράφους/πρωταγωνιστές να ρίχνουν στη μάχη βαμπίρ και λυκάνθρωπους, ενάντια σε διάφορα πολιτισμικά trends, όλα καλυμμένα στο αίμα και στο gore, αλλά και με έντονη την κωμική φλέβα!

The Visit

1. Have a great time 

2. Eat as much as you want 

3. Don't ever leave your room after 9:30 pm.

Δύο παιδιά πηγαίνουν να δουν για πρώτη φορά τους παππούδες τους και αυτό που θα συναντήσουν είναι κάτι τελείως διαφορετικό σε σχέση με τα κουλουράκια και το γάλα που περίμεναν!

Πολλοί είναι αυτοί που θεώρησαν πως ο M. Night Shyamalan επέστρεψε στα στάνταρ που μας είχε συνηθίσει τα πρώτα χρόνια της καριέρας του και όχι άδικα. 

Η νέα του ταινία είναι ένα low budget horror και έχει ότι αγαπήσαμε απ'αυτόν. 
Ατμοσφαιρική, εξαιρετικές ερμηνείες, με μία συνηθισμένη μεν, αλλά λειτουργική πλοκή και την απαραίτητη ανατροπή στο τέλος φυσικά! 

Σ'όλα αυτά προσθέστε το σκοτεινό χιούμορ και μερικές δυνατές στιγμές τρόμου και έχετε ίσως την καλύτερη του ταινία μετά το Unbreakable και την Έκτη Αίσθηση! 

Νο.1 :   It Follows

Μια κοπέλα κάνει σεξ με το νέο της αγόρι, χωρίς όμως να γνωρίζει ότι έτσι περνάει σ'αυτήν μια κατάρα που την ακολουθεί, έχοντας τη μορφή νεκρών ανθρώπων και σκοπό να την σκοτώσει. 

Αυτή θα προσπαθήσει να μείνει ζωντανή έχοντας στο πλευρό της την πολύτιμη βοήθεια των φίλων της.

Οι fan των ταινιών τρόμου θα το χαρούν ιδιαίτερα καθώς στέκεται μακριά από οποιοδήποτε τυποποιημένο προϊόν και αποτελεί μια ευχάριστη ανάσα. 

Εδώ η ατμόσφαιρα έχει το πάνω χέρι, με εκπληκτική φωτογραφία και κάδρα που σε υπνωτίζουν, πλήρης απουσία σκηνών gore και πολλές πετυχημένες αναφορές στους κώδικες του είδους. 

Ο David Robert Mitchell που σκηνοθετεί φαίνεται ότι ξέρει πολύ καλά τι κάνει, όπως για παράδειγμα στη χρήση των ανοιχτών χώρων που παραπέμπουν στον Κάρπεντερ, αλλά και στην απουσία μουσικού χαλιού σε σκηνές έντασης. 

Οι ηθοποιοί αποδίδουν τα μέγιστα, πράγμα σπάνιο για το χώρο και αν δεν υπήρχε αυτός ο παλαιολιθικός συσχετισμός του σεξ με την αμαρτία τώρα θα μιλούσαμε για μία από τις 5 καλύτερες ταινίες της δεκαετίας! 

Κώστας Κίτσιος.