DVD review: Ghoulies franchise (4 movies)

Το Critters 2 (1988) είναι πιθανότητα η ταινία που με κάνει να περνάω καλύτερα από οποιαδήποτε άλλη, και σε περίπτωση που δεν το ξέρατε η «απειλή» είναι μικρά εξωγήινα τερατάκια. 

Άλλες ταινίες του είδους που μου αρέσουν είναι φυσικά τα trend-setting Gremlins (1984), αλλά ακόμη και τα φθηνά Munchies (1987).

Ένας άνθρωπος που έχει βγάλει πολλά λεφτά κάνοντας ταινίες με mini δολοφόνους είναι ο παραγωγός Charles Band (στον οποίο έκανα αφιέρωμα στο τεύχος #7 του αμερικάνικου περιοδικού Weng’s Chop), και όπως ήταν φυσικό ήρθε και η ώρα που στο σπίτι μου έγινε retrospective προβολή με τα Ghoulies του.


The ‘80s Theatrical Films:

Ghoulies (1984)

Ο Jonathan Graves [ο Peter Liapis, σε έναν ρόλο για τον οποίο έκανε οντισιόν και ο Jeffrey Combs] και η Rebecca [η Lisa Pelikan του Return to the Blue Lagoon (1991)] μετακομίζουν σε μια έπαυλη που κληρονόμησε ο πρώτος και για να το γιορτάσουν διοργανώνουν ένα πάρτι με τους φίλους τους. 

Όπως γίνεται σε κάθε καλό πάρτι, κάνουνε μια τελετή στην οποία καλούν πνεύματα (ο πατέρας του Jonathan του άφησε και εξοπλισμό του αποκρυφισμού), αλλά κατά λάθος φέρνουν στη ζωή τα πλάσματα του τίτλου.

Το σενάριο των Jefery Levy (ο οποίος έκανε την παραγωγή) και Luca Bercovici (ο οποίος σκηνοθέτησε) μπορεί να είναι κάπως «συντηρητικό» στο μέτωπο του χαβαλέ, αλλά λάβετε υπόψη πως αυτή ήταν η πρώτη ταινία του franchise και πως αφενός έπρεπε να εδραιώσει κάποιες συντεταγμένες, αλλά και να παραμείνει εντός του budget που ήταν $1,000,000. 

Πάντως ο executive producer Charles Band χτύπησε φλέβα χρυσού, αφού το box-office «έγραψε» $35,000,000.

Πρόκειται για μια σημαντική ταινία στο είδος της (ακόμη και το poster με το ghoulie που βγαίνει από την τουαλέτα είναι κλασσικό πλέον και προηγήθηκε της σχετικής σκηνής η οποία γυρίστηκε εκ των υστέρων), και μεγάλη ευθύνη για αυτό φέρουν τα special make-up effects και η δημιουργία των ghoulies από τον μάστερ John Carl Buechler (ενώ ένας εκ των χειριστών τους ήταν ο μετέπειτα μάστερ Howard Berger).

Τη μουσική έγραψαν οι Richard Band [Re-Animator (1985)] και Shirley Walker [Final Destination (2000)], ενώ το μοντάζ ανέλαβε ο Ted Nicolaou (ο οποίος εξελίχθηκε σε σκηνοθέτης του είδους). 

Ξεχωρίζει επίσης το production design του Wayne Springfield το οποίο θυμίζει ανά στιγμές τις μεταφορές έργων του Poe που έκανε ο Roger Corman.



Ghoulies II (1988)

Ένα αποτυχημένο λούνα παρκ επρόκειτο να κάνει περικοπές, ανάμεσα τους και το σπίτι του τρόμου με την ονομασία Satan’s Den. 

Σύντομα θα εμφανιστούν τα τερατάκια του τίτλου που ναι μεν θα κάνουν την ατραξιόν πιο τρομακτική (και κατά συνέπεια και πιο εμπορική) αλλά παράλληλα θα σπείρουν τον θάνατο.

Αυτή σαφέστατα είναι η πιο διασκεδαστική ταινία του franchise, καθώς ένας βετεράνος ανέλαβε την παραγωγή και τη σκηνοθεσία [ο Albert Band {I Bury the Living (1958)}, πατέρας του (executive producer) Charles Band]. 
Το σενάριο έγραψε ο Dennis Paoli [Re-Animator (1985)].

Ο John Carl Buechler επιστρέφει για να σχεδιάσει τα ghoulies ως supervisor, ενώ τη διεύθυνση φωτογραφίας ανέλαβε ο Sergio Salvati ο οποίος είχε κάνει πολλές ταινίες με τον Lucio Fulci. 

Στο soundtrack υπάρχει και το Scream until you like it των W.A.S.P. για το οποίο μάλιστα γυρίσανε και το σχετικό βιντεοκλίπ.



The ‘90s Straight-to-Video movies:

Ghoulies III: Ghoulies Go to College (1991)

Στο κολέγιο του τίτλου οι αδελφότητες επιδίδονται σε διαγωνισμό φάρσας, αλλά τον πραγματικό πανικό θα σπείρουν τα ghoulies, τα οποία κάλεσε ο Ragnar [ο Kevin McCarthy του The Howling (1981)], ένας εκκεντρικός καθηγητής που ασχολείται και με τον αποκρυφισμό.

Εδώ πλέον τα ghoulies μιλάνε και μάλιστα πετάνε ατάκες, ενώ το χιούμορ περιστρέφετε γύρω από αλκοόλ, κλανιές, ρεψίματα, sound effects αλά καρτούν, και γυμνά σώματα, και γενικά το όλο εγχείρημα μοιάζει με ταινία της Troma.

Για να είμαι ειλικρινής, δεν είχα υψηλές προσδοκίες από μια βιντεοταινία παραγωγής του Iain Paterson [Friday the 13th Part VII: The New Blood (1988)], αλλά μόλις είδα στους τίτλους πως αυτή σκηνοθετήθηκε από τον αγαπημένο μου John Carl Buechler αμέσως απέκτησα ελπίδες [έχει άλλωστε σκηνοθετήσει και άλλα sequel με επιτυχία, όπως το Watchers Reborn (1998)], και όχι άδικα αφού το αποτέλεσμα είναι άκρως διασκεδαστικό.






Ghoulies IV (1994)

Ο Jonathan Graves [Peter Liapis] είναι πλέον μπάτσος και έχει να αντιμετωπίσει την πρώην του [η Stacie Randall του From Dusk Till Dawn 2: Texas Blood Money (1999)] η οποία καλεί τα πλάσματα του τίτλου. 

Βασικά τα πλάσματα του τίτλου είναι νάνοι με κοστούμια…

Η ταινία είναι θεαματική αφού διαθέτει πυροβολισμούς, κυνηγητά με αυτοκίνητα, εκρήξεις κτλ. και ο βετεράνος σκηνοθέτης Jim Wynorski [Chopping Mall (1986)] κάνει ότι μπορεί για να κρατήσει το ενδιαφέρον μας, αλλά χωρίς τα εφέ που είχαν οι πρώτες τρεις ταινίες δεν μπορεί κανείς να πάει πολύ μακριά.



Χρήστος Μουρούκης.