Kantemir review

Στο Kantemir μια ομάδα ηθοποιών συγκεντρώνονται σε μια απομακρυσμένη έπαυλη για να κάνει πρόβες για μια μυστηριώδη παραγωγή. 

Στη πορεία όμως θα βυθιστούν σε ένα κολασμένο κόσμο, όπου η πραγματική τους ζωή αντικατοπτρίζει την αποτρόπαια ιστορία του σεναρίου. 

Οι ηθοποιοί ταυτίζονται πλήρως με τους ρόλους που υποδύονται χάνοντας τον έλεγχο αλλά και τις ζωές τους συνάμα.  

Ο μόνος απρόσβλητος είναι ένας πρώην αλκοολικός ηθοποιός (Robert Englund, Inkubus) που αρνείται πεισματικά να παραστήσει τον «κακό» για πολλοστή φορά.

Ο Robert Englund, ο αυθεντικός και αξεπέραστος Freddy Krueger, έχει ανεβάσει πολλές ταινίες με την ερμηνεία του και ειδικά τα τελευταία χρόνια που πολλές από τις παραγωγές στις οποίες συμμετέχει, κάθε άλλο παρά αριστουργήματα μπορούν να χαρακτηριστούν.

Το Kantemir, σε σκηνοθεσία Ben Samuels και σενάριο  των Mark Garbet και Ralph Glenn Howard είναι στον πυρήνα του μια σάτιρα σχετικά με το πόσο έχει τυποποιηθεί ο ηθοποιός αυτός ως κακός σε ταινίες τέτοιου τύπου.

Στην φιλμική πραγματικότητα της ταινίας, καλείται να υποδυθεί έναν παλιοχαρακτήρα που σκοτώνει κόσμο, όπως έχει κάνει τόσες και τόσες φορές στην πραγματική ζωή.

Αυτή τη φορά όμως τολμά να αντισταθεί στην κατάρα του Kantemir και από κακός να γίνει ο ήρωας και παράλληλα ο πρωταγωνιστής.

Το καταφέρνει εξαιρετικά παρά το γεγονός ότι ο τρόπος ομιλίας του είναι από την φύση του ελαφρά απειλητικός. 
Άλλωστε, αυτό είναι που προσδίδει βάθος στον ρόλο. 

Ενώ όμως στην ουσία του το όλο εγχείρημα μοιάζει άκρως ενδιαφέρον, στην πράξη χωλαίνει αρκετά. 

Δεν έχω την αίσθηση ότι οι ερμηνείες των άλλων ηθοποιών (Diane Cary, Daniel Gady, Justine Griffiths) κυμαίνονται στα ίδια, υψηλά επίπεδα με αυτά του Englund παρά το γεγονός ότι δεν είναι ερασιτέχνες. 

Επιπλέον δεν υπάρχουν πολλές τρομαχτικές σκηνές ή gore που να κρατάνε το ενδιαφέρον αμείωτο.

Περισσότερο το σενάριο μοιάζει με επεισόδιο του Twilight Zone, αλλά και πάλι, του λείπει η κατάλληλη ατμόσφαιρα και αισθητική.

Επομένως δεν έχουμε να κάνουμε με ένα έργο που απευθύνεται σε όλους, αλλά σε θεατές με πολύ συγκεκριμένα γούστα, αλλά κυρίως στους ένθερμους οπαδούς του Robert Englund, που επιτέλους τους δίνεται η δυνατότητα να τον καμαρώσουν στον ρόλο του «καλού» πρωταγωνιστή.

Σε αυτούς το συστήνω ανεπιφύλακτα.

Βασίλης Γιαννάκης.

Release Dates:
18 August 2015 (USA)