Εξολοθρευτής: Γένεσις - Terminator Genisys review

Καλά κρατιέται ο Arnie.
Όχι όμως και ο Εξολοθρευτής του, που απογοητεύει.

Το Terminator Genisys πετυχαίνει αυτό που έμοιαζε ακατόρθωτο: να είναι χειρότερο ακόμα και από την προηγούμενη ταινία της σειράς, το Teminator Salvation του 2009.

Κι όμως ξεκινάει πολύ καλά, σαν ένα remake του πρώτου καταπληκτικού Εξολοθρευτή με ολίγην από τον εντυπωσιακότατο δεύτερο Terminator.

O John Connor (Jason Clarke, White House Down) λοιπόν εν έτει 2029, αιώνιος αρχηγός στη μάχη των ανθρώπων εναντίων των μηχανών, αποφασίζει να στείλει πίσω στο LA του 1984 τον καλύτερο του στρατιώτη Kyle Reese (Jai Courtney, Unbroken) προκειμένου να προστατέψει τη… μέλλουσα μητέρα του Sarah Connor (Emilia Clarke, Game of Thrones).

Αυτό συμβαίνει όταν αντιλαμβάνεται ότι οι μηχανές, προ της βέβαιης ήττας τους, έχουν κάνει το ίδιο με έναν Εξολοθρευτή-ρομπότ, προκειμένου αυτός βέβαια να σκοτώσει τη Sarah και να αποτρέψει τη γέννηση του John.

Σας θυμίζει κάτι έτσι δεν είναι;
Έχει πλάκα το ξεκίνημα καθώς πέραν της όμορφης νοσταλγίας για την πρώτη αξεπέραστη ταινία, εμφανίζεται και ο Terminator T-1000 με τα ίδια απίθανα εφέ της δεύτερης.

O Arnie (Sabotage) δείχνει ιδιαίτερα κεφάτος παρά τα χρονάκια του ενώ η δράση είναι συνεχής και ικανοποιητικότατα γυρισμένη.

Τα καλά όμως κρατάνε κανά μισάωρο, αφού μετά η ταινία ξεκόβει εντελώς από το κινηματογραφικό παρελθόν των Εξολοθρευτών και αποκτά την δικιά της οντότητα, η οποία προσφέρει αμέτρητα χασμουρητά διάρκειας σχεδόν ενενήντα λεπτών.

Η δράση μεταφέρεται στο San Francisco του 2017, όπου μέσω ενός ιδιαιτέρως μπερδεμένου σεναρίου στο οποίο παράλληλες πραγματικότητες μπλέκουν η μία με την άλλη και η πολυλογία είναι ακατάσχετη, οι ήρωες μας θα προσπαθήσουν να σώσουν τον κόσμο από την παράδοσή του στην ηγεμονία των μηχανών.

Η ταινία του Alan Taylor κάνει γιγαντιαία κοιλιά και ενώ περιμένεις κάποιο επικό φινάλε που κάπως θα σώσει την κατάσταση, αυτό δεν έρχεται ποτέ αφού η τελική μάχη, μόνο τέτοια δεν είναι.

Έχει επίσης την ατυχία να περιλαμβάνει ένα από τα χειρότερα και πιο άνευρα καστ της ιστορίας των blockbuster, προεξέχοντως του Jai Courtney ο οποίος είναι ο πιο ατάλαντος, άχρωμος και ξύλινος ηθοποιός της πιάτσας - που για κάποιο λόγο προσπαθούν να μας τον επιβάλουν σαν μέγα και τρανό των action movies.

O Arnie μπροστά στους υπόλοιπους μοιάζει με μείγμα Laurence Olivier και Steve McQueen.
Είναι ο μόνος που προσπαθεί υπέρ πίστεως και πατρίδος, λέγοντας τις κλασικές εξολοθρευτικές ατάκες του, αν και κάποιες στιγμές φλερτάρει με την παρωδία και όχι με τον αυτοσαρκασμό όπως προφανώς θα ήθελε.

Ο εξαιρετικός κατά τα άλλα J.K. Simmons (The Rewrite) σε ρόλο καρικατούρα της καρικατούρας.

Επίσης αγαπητοί σεναριογράφοι του Χόλιγουντ, έλεος πια με το San Francisco και την περίφημή του γέφυρα.
Τρίτη ταινία στη σειρά μετά το Godzilla και το πρόσφατο San Andreas που η δράση κλιμακώνεται εκεί.

Υπάρχουν κι αλλού κρεμαστές γέφυρες να κάνετε τη δουλειά σας ρε παιδιά.
Το Ρίο-Αντίρριο π.χ . μια χαρά είναι, τι του λείπει;

To 3D για άλλη μια φορά, δεν προσφέρει απολύτως τίποτα.
Τουλάχιστον μαθαίνουμε πως η Sarah Connor ακούει φανατικά Ramones και Elton John, με το Rocket Man του τελευταίου να είναι ένα από τα πιο αγαπημένα της τραγούδια.
Για αυτό πάντως δεν μπορώ να την κακολογήσω.

Αναδημοσίευση από FilmBoy.