The Cobblestone Corridor short film review

Το The Cobblestone Corridor είναι μια ταινία μικρού μήκους σε σενάριο και σκηνοθεσία του Erik Bloomquist, ενός Λονδρέζου ηθοποιού που έχει εμφανιστεί σε πολλές ανεξάρτητες παραγωγές και πέρα από το γεγονός ότι έχει πλούσιο παρελθόν στον χώρο του θεάματος, έχει μια διάκριση ως κινηματογραφιστής στο Project Greenlight του HBO.

Με εμφανή τη neo-noir αισθητική, ο Bloomquist μας αφηγείται μια ιστορία από τη ζωή του Allan Archer (που τον ενσαρκώνει ο ίδιος), του αρχισυντάκτη μιας σχολικής εφημερίδας που αν και νεαρός στην ηλικία, διακατέχεται από επαγγελματισμό που θα ζήλευαν ακόμη και οι τριαντάχρονοι. 

Ο Allan βρίσκεται σε μια από τις πιο κρίσιμες στιγμές της δημοσιογραφικής του καριέρας, όταν η femme fatale του σχολείου (Madeleine Dauer) τον παρακινεί να ερευνήσει την υπόθεση της παράξενης απόλυσης του διευθυντή του τμήματος αγγλικών. 

Ο καθηγητής αυτός κατηγορήθηκε –άδικα κατά τη γνώμη της-  ότι πουλούσε ναρκωτικά στους μαθητές παρόλο που είχε μακροχρόνια θητεία στη σχολή χωρίς να δώσει κανένα δικαίωμα. 

Έχοντας στο πλευρό του έναν πρωτοετή μαθητή (Alec Richards) που μόλις πρόσφατα ξεκίνησε η εμπειρία του στον χώρο της δημοσιογραφίας, ο Allan ξεκινάει την αναζήτηση της αλήθειας. 

Στην πορεία αυτής της αναζήτησης καθοριστικό ρόλο παίζει ένας συμμαθητής του που φαίνεται να έχει ανάμιξη στην υπόθεση (Adam Weppler), καθώς και ο αυστηρός καθηγητής δημοσιογραφίας που ενσαρκώνεται από τον Nicholas Tucci. 

Η ενήλικη αντιμετώπιση της όλης υπόθεσης, όπως επίσης και το γεγονός ότι οι ηθοποιοί υποδύονται τους ρόλους τους σαν νεαροί που έχουν ωριμάσει πριν την ώρα τους, είναι τα βασικά στοιχεία που προσδίδουν πρωτοτυπία στο όλο εγχείρημα και που επί της ουσίας σατιρίζουν τη σοβαροφάνεια της έντυπης ενημέρωσης ευρείας κυκλοφορίας. 

Ίσως μάλιστα κάποιοι να θεωρήσουν τρομακτικό το «μικρομέγαλο» αυτό στυλ παιξίματος, σημασία έχει ότι ο Bloomquist το επιδιώκει σεναριακά και σκηνοθετικά με ζήλο εφάμιλλο αυτού των ηρώων της ταινίας του. 

Οι λήψεις των πλάνων άνετα μπορούν να συγκριθούν με αυτές των ακριβών παραγωγών και η εναλλαγή τους γίνεται με τρόπο που να προσδίδουν ατμόσφαιρα ή σασπένς ανάλογα με το περιεχόμενο της εκάστοτε σκηνής. 

Οι όποιες ενστάσεις μπορεί να έχει κάποιος σχετίζονται περισσότερο με τα κλισέ του είδους (των ταινιών noir δηλαδή) παρά με τις συγκεκριμένες επιλογές του δημιουργού. 

Παρά κάποιες απειροελάχιστες τεχνικές ατέλειες που μόνο τα εξασκημένα μάτια (ή και αφτιά) μπορούν να εντοπίσουν, ο Erik Bloomquist αποδεικνύεται πολλά υποσχόμενος και το γεγονός ότι τελευταία βρίσκεται σε αναζήτηση χρηματοδότησης για να κάνει ταινία τρόμου, είναι κάτι που χαροποιεί ιδιαίτερα εμάς τους εραστές του εν λόγω είδους.

Η ταινία μόλις άρχισε να προβάλλεται (4 Μαίου 2015) και αναμένεται να κερδίσει την αναγνώριση στα επερχόμενα φεστιβάλ.

Βασίλειος Γιαννάκης.