[REC] 4: Apocalypse review

Η πρώτη ταινία Rec των Ισπανών Jaume Balaguero και Paco Plaza, ξεπετάχτηκε το 2007 καταφέρνοντας να μπει στη λίστα των καλύτερων (αν όχι του καλύτερου) found footage που γυρίστηκαν ποτέ.

Ήταν η εποχή που το συγκεκριμένο subgenre άρχιζε σιγά, σιγά να ανθίζει και κανένα άλλο found footage μέχρι τότε – ή μάλλον μέχρι σήμερα - δεν έχει καταφέρει να αγγίξει τα επίπεδα τρόμου, gore, αγωνίας και κλειστοφοβικού, σκοτεινού κλίματος όσο εκείνη η ισπανική πρώτη ταινία.

Κινούμενο γύρω από την φαινομενικά απλή ιδέα ενός ιού που μεταδίδεται μεταξύ των ενοίκων μιας πολυκατοικίας μεταλλάσσοντας τους σε αιμοδιψή πλάσματα, το κοινό σοκαρίστηκε από την περιπέτεια επιβίωσης μιας νεαρής ρεπόρτερ και της ομάδας πυροσβεστών που εισέβαλαν στο κτήριο. 

Η επιτυχία συνεχίστηκε δύο χρόνια αργότερα με το ισάξιου επιπέδου sequel και με την ίδια πρωταγωνίστρια.

Αποκαλύπτοντας μάλιστα μια νέα τροπή σχετικά με την προέλευση εκείνου ιού, η ταινία ξέφευγε λίγο από την zombie-μόδα που επικρατούσε στο σινεμά του τρόμου.

Στην συνέχεια οι δύο δημιουργοί «έσπασαν» τη κοινή τους πορεία, αποφασίζοντας ο καθένας να γυρίσει ξεχωριστά από ένα κεφάλαιο, ώστε η τετραλογία να ολοκληρωθεί από ένα διαφορετικό πρίσμα.

Έτσι, στο Rec 3: Genesis του Plaza, αφορμή για ένα νέο ξέσπασμα του ιού ήταν η δεξίωση ενός γάμου. 

Το αποτέλεσμα απογοήτευσε αρκετούς fans, καθώς ο Plaza άλλαξε αρκετά το ύφος της σειράς, περιορίζοντας την found footage αισθητική και δίνοντας έναν πιο ανάλαφρο τόνο.

Πριν λίγους μήνες λοιπόν, κυκλοφόρησε και το πολυαναμενόμενο τέταρτο κεφάλαιο, με τον Jaume Balaguero να κλείνει την ιστορία η οποία συνεχίζει ακριβώς από το σημείο που σταμάτησε η δεύτερη ταινία.

Όσοι όμως περιμένετε ότι το καλύτερο θα μας το άφησαν για το τέλος, δυστυχώς απατάστε.

Μια ομάδα διάσωσης εισβάλλει στην πολυκατοικία με σκοπό να την ανατινάξει.

Λίγο πριν την έκρηξη όμως, η ρεπόρτερ Angela (Manuela Velasco, REC 2) ξεπροβάλλει ως η τελευταία επιζήσασα του κτηρίου και διασώζεται από τον Guzman (Paco Manzanedo).

Λίγες ώρες μετά, η Angela ξυπνάει μέσα σε ένα παλιό πετρελαιοφόρο, μίλια από την ακτή, διαμορφωμένο σε πλεούμενο ερευνητικό εργαστήριο.

Μια επιστημονική ομάδα που δουλεύει για τη κυβέρνηση, κρατάει σε καραντίνα την Angela, ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να ανακαλύψει μια θεραπεία για τον φονικό ιό.

Κάτι όμως θα πάει στραβά και ο ιός θα βγει εκτός ελέγχου, μολύνοντας τα περισσότερα μέλη του πληρώματος. 

Οι εναπομείναντες θα πρέπει να επιβιώσουν από την δολοφονική μανία των μολυσμένων και φυσικά να ανακαλύψουν την αλήθεια πίσω από τον μυστηριώδη ιό.

Με εξαίρεση την αρχική σεκάνς που προκαλεί μια έντονη νοσταλγία για τα δύο πρώτα μέρη, το υπόλοιπο αποτέλεσμα δυστυχώς δεν ξεπερνάει τα όρια του αδιάφορου.

Αν υπάρχουν κάποια θετικά στοιχεία σε αυτό το τελευταίο κεφάλαιο του Rec, είναι η επιστροφή της βασικής ηρωίδας, Manuela Velasco και η χαρακτηριστική τεταμένη ατμόσφαιρα που επιτυγχάνει σκηνοθετικά ο  Balaguero.

Κατά τα άλλα, το Rec 4 αποδεικνύεται κατώτερο από τους προκατόχους του, κυρίως επειδή δεν εξελίσσει σχεδόν καθόλου την μυθολογία της σειράς, αλλά κι επειδή σαν θέαμα δεν έχει να προσφέρει κάτι νεότερο στον χώρο του τρόμου.

Ενδεχομένως να ήμασταν πιο ελαστικοί αν είχαμε να κάνουμε με ένα αμερικάνικο franchise που βγάζει «παραδοσιακά» μια ταινία τον χρόνο, τραβώντας και ανακυκλώνοντας τη κεντρική ιδέα.

Η συγκεκριμένη ταινία όμως έρχεται από την Ισπανία και κουβαλάει ένα βαρύ όνομα που κέρδισε τον σεβασμό κοινού και κριτικών –ακόμα και όσων ήταν πολέμιοι των found footage. 

Επίσης φέρει το όνομα ενός ταλαντούχου δημιουργού που η τελευταία ταινία του ήταν το εξαιρετικό “Mientas duermes”. 

Τέλος, όταν όλη η ομάδα επιστρέφει και έχουν μεσολαβήσει εφτά χρόνια από το πρωτότυπο, ο κόσμος προϊδεάζεται για ένα μεγαλειώδες φινάλε που θα απαντήσει σε ερωτήματα.

Τελικά όμως τίποτα από τα παραπάνω δεν φάνηκε αρκετό ώστε να πειστεί η παραγωγή και να ολοκληρώσει με το ίδιο μεράκι το αρχικό όραμα.

Το Rec 4  έχει πλέον πετάξει από πάνω της την ετικέτα “found footage” καθώς όλη η ταινία –με εξαίρεση κάποια σύντομα πλάνα από κάμερες ασφαλείας- είναι γυρισμένη με τον παραδοσιακό τρόπο.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να απουσιάζει το κλίμα ανασφάλειας που επικρατούσε παλιότερα και να θυμίζει περισσότερο ένα σύγχρονο θρίλερ δράσης με ζόμπι.

Όσο κι αν ο Balaguero επιδίωξε σκοτεινή και κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, ακατάπαυστα κυνηγητά και πολλά γαλόνια αίματος, η ταινία καταφέρνει να μην είναι όσο τρομαχτική θα θέλαμε –πολύ απλά γιατί όλα εξελίσσονται τόσο συμβατικά που ακόμα και η μια ή δύο ανατροπές που συμβαίνουν στην ταινία δεν στέκονται ικανές να ταράξουν τον θεατή.

Ακόμα κι αν το Rec 3 του 2012 απογοήτευσε μια μερίδα οπαδών, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε τουλάχιστον, ότι το νέο του ύφος οδήγησε τη σειρά σε μια νέα κατεύθυνση –κάτι που το τέταρτο μέρος δεν καταφέρνει και το χειρότερο είναι ότι παίρνει τον εαυτό του στα σοβαρά περισσότερο από όσο θα έπρεπε.

Τελικά, φαίνεται ότι ο Balaguero γύρισε το Rec 4 μόνο και μόνο επειδή δεσμεύτηκε στους οπαδούς του και δεν μπορούσε να πάρει τον λόγο του πίσω.

Σίγουρα υπάρχουν πολύ χειρότερα sequels στην ιστορία των ταινιών τρόμου, αλλά και πάλι θα περιμέναμε ότι το τελευταίο κεφάλαιο του «Βασιλιά» των found footage θα είχε ένα δυνατότερο και πιο πρωτότυπο κλείσιμο.

Αν και για το «τελευταίο κεφάλαιο» δεν θα κόβαμε και το κεφάλι μας…

Σπύρος Νουνανάκης.

Release Dates:
9 September 2014 (Toronto)
3 October 2014 (Sitges)
12 March 2015 (Horrorant Film Festival FRIGHT NIGHTS)