Mad Max: Ο δρόμος της οργής - Mad Max: Fury Road review

Οι ιδέες ως γνωστόν έχουν στερέψει εδώ και χρόνια στο Χόλιγουντ, γι΄αυτό και το έχουν ρίξει σε κάθε είδους remakes, reboots και πάει λέγοντας.

Εάν όμως όλα ήταν σαν το νέο Mad Max, κανένα πρόβλημα, γιατί πολύ απλά το δυστοπικό blockbuster-δυναμίτης του καλοκαιριού, χτυπάει διάνα.

Με τον George Miller ξανά στην καρέκλα του σκηνοθέτη και τον Tom Hardy σε αυτόν του Max (αντί του πρώτου διδάξαντα Mel Gibson) αυτό που παρακολουθούμε σχεδόν ολοκληρωτικά επί δύο ώρες, είναι μια καταδίωξη σε στυλ Grand Theft Auto, σε έναν μετα-αποκαλυπτικό ερημικό κόσμο.

Ελάχιστα ενδιαφέρει τον Miller η σύνδεση με τις προηγούμενες τρεις ταινίες της σειράς - και καλά κάνει αφού έχουν περάσει σχεδόν τριάντα χρόνια από τότε και το κοινό στο οποίο στοχεύει τότε δεν είχε καν γεννηθεί.

Έτσι αφού ξεμπερδεύει μέσα σε ένα πεντάλεπτο με τα διαδικαστικά αρχίζει ο ΧΑΜΟΣ.
Χαμός πραγματικός όμως, γιατί κάτι τέτοιο δεν έχει ξαναγίνει.

Βλέπουμε λοιπόν το Μax (Tom Hardy, The Drop) να κρατείται αιχμάλωτος από το φασιστικό καθεστώς ενός τύπου που θα μπορούσε άνετα να είναι μέλος των Slipknot κι ο οποίος λέγεται Immortan Joe (Hugh Keays-Byrne, Sleeping Beauty - έπαιζε και στον πρώτο Mad Max, σε άλλο ρόλο εκεί βέβαια).

Με τη βοήθεια ενός πανκ-ροκ (αλήθεια, έχουν και κιθαρίστα να τους δίνει ρυθμό) φουλ πολεμοχαρούς στρατεύματος, κρατάει το πολύτιμο νερό για την πάρτη του, αφήνοντας το λαό να λιμοκτονεί.

Ταυτόχρονα για καθαρά και μόνο λόγους αναπαραγωγής κρατάει φυλακισμένες πέντε πανέμορφες νεαρές κοπέλες-οι οποίες ταιριάζουν γάντι στο ...Max (το περιοδικό όμως).

Αυτές θα αρπάξει η μονόχειρας οδηγός οχήματος - 2000 ίππων παρακαλώ -Imperator Furiosa (Charlise Theron, A Million Ways To Die in the West) για να τις οδηγήσει στη γαλήνη και στην ελευθερία.

Σύντομα θα βρει σύμμαχο στο πλευρό της τον Mad Max, και με ένα αιμοδιψές μηχανοκίνητο τάγμα, που κάνει όλα τα αμάξια που έχουν εμφανιστεί σε όλα τα Fast & Furious να μοιάζουνε με αυτοκινητάκια Matchbox, να την καταδιώκει, η ξέφρενη περιπέτεια στην έρημο ξεκινάει.

Τέτοια χορογραφία καταδίωξης με πάσης φύσεως οχήματα, από μηχανάκια μέχρι ερπυστριοφόρα, δεν έχει ξαναεμφανιστεί σε κινηματογραφικό πανί.

Με τύμπανα, κιθάρες και τεράστιους ενισχυτές να χαλάνε τον κόσμο, ο στρατός του Immortan Joe θα κυνηγήσει λυσσασμένα την Furiosa και τον Μax.

Εκρήξεις, πυροβολισμοί, άλματα επί αλμάτων σε οχήματα που τρέχουν μανιασμένα στην καυτή έρημο, όλα με άψογη ενορχήστρωση και σκηνοθετική ακρίβεια, συνεπικουρούμενα από το επικό μουσικό score (στο οποίο έχει ανακατευθεί και η Ελένη Καραϊνδρου, όσο απίστευτο κι αν μοιάζει αυτό) κι από το άψογο πρωταγωνιστικό δίδυμο.

Ο Tom Hardy μοιάζει λες και έχει γεννηθεί για το ρόλο του λιγομίλητου, πληγωμένου από το παρελθόν Mad Max.
H Charlise Theron δείχνει ότι μπορεί να κινηθεί με άνεση από μικρές ανεξάρτητες παραγωγές μέχρι τα γιγαντιαίων διαστάσεων blockbuster.

Από το υπόλοιπο καστ ξεχωρίζει η παρουσία του νεαρού Nicholas Hoult (X-Men: Days of Future Past) στο ρόλο ενός από τους πολεμιστές του Immortan Joe, η μοίρα του οποίου είναι προδιαγεγραμμένη, αλλά αυτό ελάχιστη σημασία έχει.

Δεν είναι οι χαρακτήρες αυτοί που ενδιαφέρουν στην ταινία.
Καλά-καλά δεν υπάρχουν διάλογοι.

Αυτό που μετράει είναι ότι προσφέρει δύο ώρες αδρεναλίνης στο κόκκινο και μοναδικής δράσης.

Ξεχάστε ό,τι ξέρατε για τον παλιό Mad Max και να είστε βέβαιοι πως δεν θα κάνουμε τριάντα χρόνια για να τον ξανασυναντήσουμε.
Η περιπέτεια ξεκίνησε με εκκωφαντικό θόρυβο.

Αναδημοσίευση από FilmBoy.