DVD Stories: Απρίλιος 2015

Ούτε μία, ούτε δύο ...Δέκα νέες ταινίες αγόρασε ο Χρήστος τον μήνα Απρίλιο, και μας τις παρουσιάζει:


Twilight Zone: The Movie (1983)

Σε κάποια γωνιά του διαδικτύου παραμονεύει ένα mini-review που έγραψα για το DVD box-set της κλασσικής σειράς του Rod Serling που πρωτοπαίχτηκε στην αμερικάνικη τηλεόραση από το 1959 έως το 1964.

Τώρα ήρθε η ώρα που αγόρασα και την κινηματογραφική ταινία του franchise σε Region 1 DVD (Widescreen Version), όπου ως μόνη πρόσθετη παροχή θα βρείτε το theatrical trailer.

Ο John Landis [Innocent Blood (1992)] σκηνοθετεί το πρώτο segment και αυτό έχει να κάνει με έναν ρατσιστή ο οποίος θα βρει αυτό που του αξίζει στη ζώνη του λυκόφωτος.

Ο Steven Spielberg [Schindler's List (1993)] σκηνοθετεί το δεύτερο segment και έχει να κάνει με ηλικιωμένους και είναι τόσο βαρετό όσο οι ταινίες που κάνει με πρωταγωνιστές παιδάκια.

Ο Joe Dante [Gremlins (1984)] σκηνοθετεί το τρίτο segment που είναι και το πιο appropriate (σε σχέση με τη σειρά) και είναι αυτό με τη θρυλική σκηνή με τον λαγό από το καπέλο. 
Σε αυτό μάλιστα εμφανίζεται και ο αγαπημένος σας Dick Miller [The Terminator (1984)].

Ο George Miller [Mad Max (1979)] σκηνοθετεί το τελευταίο segment που είναι και το πιο τρομακτικό αν και λίγο irrelevant.

Αν γουστάρετε την ‘80s νοσταλγία αυτό είναι ένα δισκάκι που πρέπει να προμηθευτείτε οπωσδήποτε, αν ακόμα είστε και φαν του franchise τότε πρέπει να μείνετε συντονισμένοι στο Ηorrorant καθώς σύντομα θα ακολουθήσουν mega-reviews των ‘80s και ‘00s αναστάσεων της σειράς.


REC 4: Apocalypse (2014)

Την ταινία αυτή την είδα στην ελληνική της πρεμιέρα που διοργάνωσε το 2ο Horrorant Film Festival 'FRIGHT NIGHTS', και το review που έγραψα στα Αγγλικά καθώς και όλο το σχετικό ρεπορτάζ μπορείτε να τα διαβάσετε εδώ.

Το Region B Blu-ray που αγόρασα παρουσιάζει την ταινία σε 16x9 (2.40:1), και στις πρόσθετες παροχές θα βρείτε το (σχεδόν) μισάωρο βίντεο The Making of Rec: Apocalypse.


L'assassino ha riservato nove poltrone (1974)

Ένα τσούρμο άνθρωποι μαζεύονται σε ένα παλιό θέατρο, που λειτουργεί άψογα ως setting σε μια παραγωγή που γενικά μοιάζει φθηνή. 
Τα φονικά θα ξεκινήσουν και είναι ομολογουμένως εμπνευσμένα, ενώ ο θεατής καλείται να μαντέψει την ταυτότητα του εγκληματία.

Αυτό το giallo του σκηνοθέτη Giuseppe Bennati ήθελα χρόνια να το δω, και τώρα που απέκτησα το Region 2 [PAL] του είμαι πολύ χαρούμενος. 

Είναι γνωστό κυρίως για τους τόνους γυμνού που διαθέτει καθώς και για τα sexualized φονικά του εκ των οποίων το πιο θρυλικό βρίσκει ένα φαλλικό όπλο στο αιδοίο μιας εκ των πρωταγωνιστριών.

Το δισκάκι αυτό παρουσιάζει την ταινία σε 2.85:1, 16:9 Anamorphic Widescreen, και στις πρόσθετες παροχές θα βρείτε Audio commentary με τους film historians Marcus Stiglegger και Kai Naumann, βίντεο με τους συντελεστές Howard Ross και Biagio Proietti, Photo Gallery και ένα βιβλιαράκι του Christian Kebler.


Sette note in nero (1977)

Παραδέχομαι πως δεν μου αρέσουν οι ταινίες του Lucio Fulci, καθώς οι περισσότερες από τις γνωστότερες του δεν οδηγούν πουθενά ή δεν βγάζουν νόημα, ενώ οι πιο άγνωστες μου φαίνονται αδιάφορες.

Παρόλα τα παραπάνω, προσπαθώ να συλλέξω όσες περισσότερες από τις ταινίες του μπορώ (ναι, ακόμη και τις κωμωδίες, και τα γουέστερν, κτλ.), διότι ομολογουμένως η παρακαταθήκη του είναι σημαντική και επειδή θέλω να έχω σφαιρική άποψη για τον Ιταλικό exploitation κινηματογράφο.

Η τελευταία προσθήκη στη συλλογή μου είναι το παρών φιλμ, το οποίο θεωρείται από τους φαν του ως ένα από τα καλύτερα έργα τρόμου του σκηνοθέτη. 

Αυτό έχει να κάνει με την Virginia Ducci [Jennifer O'Neill, Caravans (1978)] που είναι Psychic (εναλλακτικός τίτλος της ταινίας), και σύντομα θα ανακαλύψει έναν σκελετό στον τοίχο του σπιτιού του άντρα της.

Περιττό να σας πω πως βαρέθηκα αφόρητα. 
Μάλιστα είμαι αθώος, καθώς προσπάθησα πραγματικά για το αντίθετο. 

Δηλαδή, ενώ είχα δει αυτό το φιλμ για πρώτη φορά σε βιντεοκασέτα υπό τον τίτλο Murder to the Tune of the Seven Black Notes και παρότι δεν μου άρεσε, του έδωσα μια δεύτερη ευκαιρία αγοράζοντας αυτό εδώ το Region B Blu-ray.

Το οποίο πακέτο είναι πράγματι εντυπωσιακό, καθώς αποτελείται από τρία δισκάκια: ένα Blu-ray με την ταινία [σε 1.85:1 (1080/24p) – μπορείτε να τη δείτε είτε στα Γερμανικά, είτε στα Αγγλικά με HC Γερμανικούς υπότιτλους], trailer, teaser, εναλλακτικούς τίτλους αρχής και τέλους, και ένα audio commentary του Marcus Stiglegger, ένα DVD με την ταινία, ένα DVD με τις πρόσθετες παροχές (αυτές είναι αμέτρητες, αλλά δυστυχώς όλα τα βίντεο είναι στα Ιταλικά με Γερμανικούς υπότιτλους), και ένα βιβλιαράκι 16 σελίδων (που δυστυχώς είναι στα Γερμανικά).


Come cani arrabbiati (1976)

Μια παρέα από πλουσιόπαιδα που βαριούνται ξεκινούν ως συμμορία πλέον μια σειρά από αποτρόπαια εγκλήματα (ληστείες, βιασμούς, φόνους). 

Σκεφτείτε κάτι ανάμεσα σε Rabid Dogs (1974), A Clockwork Orange (1971) και Murder in a Blue World (1973).

Αλλά τι ακριβώς θέλει να μας πει αυτή η ταινία του σκηνοθέτη Mario Imperoli; 
Πολλοί εκ των κεντρικών χαρακτήρων εκπέμπουν μισογυνισμό (αμφότεροι «κακοί» και υποτιθέμενα «καλοί»). 

Τα φονικά στοχεύουν ιερόδουλες, μπάτσους (διεφθαρμένους και μη), καθώς και άσχετους πολίτες. 
Και το όλο στήσιμο φέρει «αντικαπιταλιστικό» άρωμα.

Δεν μπορείς να το χαρακτηρίσεις Poliziottesco καθώς βγαίνει πολλές φορές από τα όσα όρια έχει αυτό το είδος, δεν μπορείς να το πεις ούτε Home Invasion, αλλά ευτυχώς το φινάλε είναι λυτρωτικό και φέρνει τα σχόλια για τον κομμουνισμό στο αποκορύφωμα (ωστόσο δεν γίνεται ποτέ σαφές το τι θέλει να πει για τις οικονομικές τάξεις).

Ίσως αυτό το φιλμ να μην σηκώνει ανάλυση και εκλογίκευση, καθώς μπορεί να είναι απλά ένας Exploitation αχταρμάς, που παρέχοντας άφθονο σεξ και βία ζήτησε μια θέση στην σχετική αγορά, πιθανότατα χωρίς οι δημιουργοί του να είχαν άλλες προθέσεις.

Πάντως έμεινε σπάνιο για πάρα πολλά χρόνια και μάλιστα αρκετά άγνωστο (είχε κυκλοφορήσει μόνο στην Ελλάδα σε βιντεοκασέτα την οποία ποτέ δεν κατάφερα να βρω), οπότε αισθάνομαι τυχερός που πλέον κρατάω στα χέρια μου αυτό το Region 2 [PAL] DVD που το παρουσιάζει σε 2.35:1, 16:9 Anamorphic Widescreen.

Στις πρόσθετες παροχές θα βρείτε Audio commentary των film historians Marcus Stiglegger και Christian Kebler, το βίντεο When a Murderer Dies με τον διευθυντή φωτογραφίας Romano Albani και τον film historian Fabio Melelli (που είναι άκρως διαφωτιστικό), Photo Gallery, Italian Trailer, και ένα βιβλιαράκι με κείμενο του Kai Naumann.


Night Terrors (1993)

Ο σκηνοθέτης Tobe Hooper είχε συνεργαστεί με τον σταρ Robert Englund στο πολύ καλό Eaten Alive (1977), στο αδιάφορο The Mangler (1995), και σε τούτο εδώ το σκουπίδι.

Ο Tobe Hooper κατά καιρούς μεταμορφωνόταν σε «σκηνοθέτη των παραγωγών» όπως όταν για παράδειγμα το Poltergeist (1982) του κατέληξε να μοιάζει περισσότερο με ταινία του Steven Spielberg. 

Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια τέτοια παρόμοια περίπτωση. 
Μόνο που παραγωγός είναι ο Harry Alan Towers.

Από αυτό το αίσχος το μόνο που ξεχωρίζει είναι η ακαταμάχητα σέξι Zoe Trilling και οι ερωτικές σκηνές στις οποίες πρωταγωνιστεί.

Το Region 2 [PAL] DVD που αγόρασα παρουσιάζει την ταινία σε 4:3 και δεν διαθέτει πρόσθετες παροχές.


Død snø 2 (2014)

Ο μοναδικός επιζών [Vegar Hoel, Hansel & Gretel: Witch Hunters (2013)] της πρώτης ταινίας [Død snø (2009)] καταλήγει στο νοσοκομείο οπού θα μάθει πως κατηγορείται για το μακελειό που διέπραξαν τα ναζί ζόμπι.

Σύντομα ο πρωταγωνιστής θα βρεθεί με μεταμοσχευμένο το χέρι του αρχηγού της μεραρχίας των φασιστών που όμως θα του δώσει τη δύναμη να αναστήσει νεκρούς. 

Αυτό θα το φανεί πολύ χρήσιμο καθώς για να αντιμετωπίσει τις ορδές της σβάστικας θα ζητήσει βοήθεια από έως τώρα θαμμένους πολεμιστές της κομμουνιστικής Ρωσίας και ένα έπος θα ξεκινήσει.

Το Død snø (2009), μια Νορβηγική παραγωγή που κόστισε λιγότερο από ένα εκατομμύριο δολάρια, έκανε τόσο μεγάλη επιτυχία που έδωσε τη σκυτάλη σε αυτό το sequel κόστους πέντε εκατομμυρίων δολαρίων, πράγμα που είναι εμφανές καθώς οι εντυπωσιακές σκηνές κάνουνε παρέλαση στην οθόνη.

Γιατί όμως; 
Είναι τόσο καλή η πρώτη ταινία του σκηνοθέτη Tommy Wirkola; 
Πράγματι είναι πολύ καλή, και αυτό το sequel φλερτάρει με τον όρο «αριστούργημα», αλλά δεν νομίζω πως ο πάταγος έγινε για αυτό.

Οι ταινίες αυτές έγιναν γνωστές στο ευρύ κοινό για άλλη μια φορά λόγω της αγνοίας του. 

Δηλαδή δεν είχαν ακούσει για τα σχετικά φιλμ των ‘80s [Zombie Lake (1981) & Oasis of the Zombies (1982)] ή ακόμη και παλαιότερες παραγωγές, και από ότι φαίνεται στους hipster αρέσει να λένε «ναζί ζόμπι» αφού για αυτούς είναι κάτι καινούργιο.

Το Region A [NTSC] Blu-ray που αγόρασα παρουσιάζει την ταινία σε δύο εκδοχές (αμφότερες σε 16:9 Widescreen), και στις πρόσθετες παροχές θα βρείτε το Armen (ένα φιλμ μικρού μήκους), ένα βίντεο για τα VFX, το Dead Snow comic book, και μερικά Trailer.


Killer Crocodile (1989)

Μια ομάδα από περιβαλλοντολόγους επισκέπτονται για ακτιβισμό έναν βάλτο ο οποίος έχει μολυνθεί από ραδιενέργεια που μπορεί να είναι και ο λόγος για τον οποίο ο δολοφονικός κροκόδειλος του τίτλου είναι τεράστιος (και άκρως εντυπωσιακός – τον έφτιαξε ο Giannetto De Rossi).

Ιδού ένα trash ιταλικό monster movie [σε σκηνοθεσία Fabrizio De Angelis] γεμάτο κλισέ (ο κυνηγός της ταινίας είναι ηρωικός και απεχθάνεται τους φίλους του περιβάλλοντος), ένα φινάλε που το βλέπεις να έρχεται από μίλια μακριά [για να αφήσει ανοιχτή την πόρτα για το Killer Crocodile 2 (1990) το οποίο δεν έχω δει ακόμα επειδή δεν έχω καταφέρει να το βρω σε κάποια γλώσσα που να καταλαβαίνω], μουσική του Riz Ortolani [Cannibal Holocaust (1980)] που θυμίζει υπερβολικά το Jaws (1975), και η εξόντωση του κροκόδειλου με έναν τρόπο τόσο ευρηματικό που θα ζήλευαν οι σεναριογράφοι των ταινιών του SyFy channel.

Το Region 2 [PAL] DVD που αγόρασα παρουσιάζει την ταινία σε Anamorphic Widescreen και στις πρόσθετες παροχές θα βρείτε φωτογραφίες και trailer.


Sharktopus vs. Pteracuda (2014)

Ο επιστήμονας Rico Symes [ο Robert Carradine στον καλύτερο ρόλο της ταινίας] δημιουργεί το Pteracuda (που σε περίπτωση που δεν το καταλάβατε είναι υβρίδιο από πτεροδάκτυλο και barracuda) και φυσικά του ξεφεύγει από τον έλεγχο και αρχίζει να κόβει βόλτες σε παραλίες και να αποκεφαλίζει κοσμάκη.

Η Lorena Christmas [η πέσανε-στο-πάτωμα-τα-σαγόνια-μου σέξι Katie Savoy] δουλεύει σε ένα ενυδρείο όπου εκπαιδεύει κυρίως δελφίνια, αλλά πριν από λίγο καιρό ανακάλυψε ένα μωρό Sharktopus (που σε περίπτωση που δεν το καταλάβατε είναι υβρίδιο από καρχαρία και χταπόδι) το οποίο τώρα μεγάλωσε και επικοινωνεί μαζί της. 

Όμως τώρα θα χρειαστεί να επιστρατευθεί το Sharktopus για να αντιμετωπίσει το Pteracuda.

Όλα αυτά γίνονται φυσικά με CGI του γνωστού επιπέδου των ταινιών του SyFy channel και με αρκετή tongue-in-cheek διάθεση. 
Σίγουρα θα καταλαβαίνετε για τι μιλάω αν έχετε δει την πρώτη ταινία [Sharktopus (2010)].

Η παραγωγή είναι του ζεύγους Julie και Roger Corman, και τη σκηνοθεσία ανέλαβε ο Kevin O'Neill, οι τρεις τους τώρα ετοιμάζουν και το Sharktopus vs. Mermantula (2016).

Το Region 3 [NTSC] DVD που αγόρασα παρουσιάζει την ταινία σε Anamorphic Widescreen 1.78:1 και δεν διαθέτει πρόσθετες παροχές.


Provocation (1996)

Από μικρό παιδί προσπαθώ να συλλέξω όσες περισσότερες ταινίες του Joe D’Amato γίνεται (και αυτές που έκανε ως διευθυντής φωτογραφίας, αλλά και αυτές που σκηνοθέτησε). 

Μου αρέσουν οι περισσότερες εκ αυτών. 
Μου αρέσουν κυρίως τα τρόμου του [όπως το Anthropophagus (1980)], τα ερωτικά του [και τα softcore, αλλά και τα hardcore], τα crossover των δύο αγαπημένων του ειδών [όπως το Erotic Nights of the Living Dead (1980)], και σχεδόν κάθε του απόπειρα σε άλλο genre.

Το συγκεκριμένο φιλμ είναι ένα βουκολικό δράμα το οποίο μόνο ως softcore θα μπορούσε να χαρακτηριστεί (οι ερωτικές σκηνές είναι λίγες, είναι stimulated, και είναι μικρές σε διάρκεια – θα βρείτε απόλαυση μόνο αν έχετε να κάνετε σεξ πάνω από δύο χρόνια) και ως τέτοιο δεν είναι λειτουργικό, και παρότι είχα πολύ καλές διαθέσεις απογοητεύτηκα (οι προσδοκίες είναι πάντα υψηλές αφού και στις χειρότερες ταινίες του δημιουργού η φωτογραφία - που και εδώ ανέλαβε αυτός - είναι άψογη).

Το Region 0 DVD που αγόρασα παρουσιάζει την ταινία σε 1.33:1 (4/3) και δεν διαθέτει πρόσθετες παροχές.

Χρήστος Μουρούκης.