Stonehearst Asylum (Eliza Graves) review

Αν και η ταινία ξεκίνησε να γίνεται γνωστή με τον τίτλο “Eliza Graves”, στη συνέχεια μετονομάστηκε σε “Stonehearst Asylum” –κίνηση απόλυτα εύστοχη για να βάλει τους λάτρεις του τρόμου κατευθείαν στο νόημα.

Ο τίτλος προϊδεάζει για το τι πρόκειται να δούμε και ο συνειρμός που κάνουμε είναι απλός: άσυλο, φρενοβλαβείς, παράνοια, θανάσιμα μυστικά και σκοτεινή ατμόσφαιρα.

Αυτά από μόνα τους ίσως να μην ήταν αρκετά για να τραβήξουν την προσοχή μετά από τόσες ταινίες ίδιας θεματολογίας, ειδικά εφόσον «τα είδαμε όλα» στην αρρωστημένη δεύτερη σεζόν του American Horror Story.

Όταν όμως συναντάμε ονόματα στο καστ, όπως της Kate Beckinsale, του Michael Caine και του Ben Kingsley, υποθέτουμε ότι δεν πρόκειται για κάποια τυχαία παραγωγή.

Όταν μάλιστα μαθαίνουμε ότι η ταινία βασίζεται σε μια μικρή ιστορία του Edgar Allan Poe και τη σκηνοθεσία έχει αναλάβει ο Brad Anderson (The Call, Session 9, The Machinist, Vanishing On 7th Street), οι προσδοκίες μεγαλώνουν περισσότερο.

Παρά τα μεγάλα ονόματα των πρωταγωνιστών, η ταινία κράτησε γενικά ένα χαμηλό προφίλ και ευτυχώς διατήρησε την αξιοπρέπειά της.

Γιατί το Stonehearst Asylum δίνει στον θεατή ακριβώς αυτό που υπόσχεται στο trailer – τίποτα παραπάνω αλλά και τίποτα λιγότερο.

Βρισκόμαστε στα τέλη του 19ου αιώνα και ο Edward Newgate (Jim Sturgess, The Best Offer) είναι ένας απόφοιτος του Χάρβαρντ, στον τομέα της Ψυχιατρικής.

Έτοιμος να ξεκινήσει την πρακτική του άσκηση, σύντομα θα βρεθεί στο απομονωμένο Stonehearst – ένα άσυλο χτισμένο κυριολεκτικά στη μέση του πουθενά.

Εκεί θα συναντήσει τον εκκεντρικό ψυχίατρο Dr Lamb (Ben Kingsley, Night at the Museum: Secret of the Tomb) και θα προσπαθήσει να τον πείσει για τις ικανότητές του, ώστε να τον δεχτεί ως εκπαιδευόμενο.

Ο γιατρός τελικά πείθεται και ξεναγεί τον νεαρό στους χώρους του ασύλου, γνωρίζοντάς του το προσωπικό και τους ασθενείς.

Αμέσως εκείνος διαπιστώνει ότι κάτι περίεργο συμβαίνει σε αυτή τη ψυχιατρική κλινική.
Όλα τα πρόσωπα και οι καταστάσεις δείχνουν τόσο αλλόκοτες που ο νεαρός θα υποψιαστεί ότι πίσω από αυτά κρύβονται οι αντισυμβατικές μέθοδοι θεραπείας του Dr Lamb.

Ταυτόχρονα ο Edward παθιάζεται με μια ασθενή, την Eliza (Kate Beckinsale, Total Recall) η οποία τον προειδοποιεί ότι πρέπει να φύγει από το άσυλο όσο είναι ακόμα νωρίς.

Εκείνος αρχικά αρνείται αλλά όσο περνούν οι μέρες ανακαλύπτει όλο και περισσότερα μυστικά που θα θέσουν τη ζωή του σε έναν θανάσιμο κίνδυνο.

Το μεγαλύτερο ατού του Stonehearst Asylum είναι η ατμόσφαιρά του.
Φανερά επηρεασμένη από τη λογοτεχνία της Βικτωριανής εποχής, παραδίδει ιδιαίτερες ανατριχίλες και μια απόκοσμη ατμόσφαιρα που είχαμε καιρό να δούμε σε ταινία τρόμου.

Η λογοτεχνική επιρροή φαίνεται επίσης και από την αφηγηματικότητα της ιστορίας μέσα από την οπτική του κεντρικού χαρακτήρα, κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον.

Οι ανατροπές είναι ο βασικός άξονας του σεναρίου, αν και κάποιες από αυτές είναι αρκετά προβλέψιμες, ενώ άλλες θα μπορούσαν να απουσιάζουν χωρίς να ζημιώνουν το αποτέλεσμα (όπως αυτή στο τελευταίο λεπτό).

Την παράσταση εύκολα κλέβει η χαρακτηριστική φυσιογνωμία του Ben Kingsley σε έναν ρόλο ίδιο με αυτόν που είχε και στο Shutter Island.

Ειλικρινά, αν κάποιος δεν έχει ιδέα για το τι πρόκειται να δει, εύκολα μπορεί να πάθει σύγχυση και να περάσει το Stonehearst Asylum για κάποιο prequel της ταινίας του Martin Scorsese.

Πειστικός ο Jim Sturgess ως εκπαιδευόμενος ψυχίατρος, ακόμα περισσότερο φυσικά ο Michael Caine (Kingsman: The Secret Service) σε έναν μικρότερο ρόλο, ενώ για την «ξύλινη» ερμηνεία της Kate Beckinsale δεν χρειάζεται να αναφερθούμε καν.

Ούτως ή άλλως, ποιος είναι αυτός που δίνει βάρος στην ερμηνεία της και όχι στην παρουσία της;

Όσο όμως κι αν καταφέρνει γενικά να είναι μια φροντισμένη παραγωγή, υπάρχουν σημεία-κλειδιά της εξέλιξης που πάσχουν από έλλειψη πρωτοτυπίας.
Ενώ ο σκοπός τους ήταν να αιφνιδιάσουν τον θεατή, τελικά έχεις την αίσθηση –ή μάλλον την σιγουριά- ότι κάπου, κάποτε τα έχεις ξαναδεί.

Υπάρχουν βέβαια και οι μη αναμενόμενες εξελίξεις, αλλά αυτές είναι δευτερεύουσας σημασίας σε όλη την πλοκή.

Γενικά πάντως δεν χρειάζεται να είμαστε ιδιαίτερα αυστηροί με ένα σενάριο που βασίστηκε σε ιστορία του Poe, γιατί πάνω στα πλαίσια που είχαν να κινηθούν οι δημιουργοί έχουν κάνει καλή δουλειά.

Το Stonehearst Asylum δεν είναι από τις ταινίες που σου μένουν για χρόνια στο μυαλό, αλλά για το βεληνεκές του αξίζει την προσοχή σας.

Το δίωρο κυλάει σαν νερό, προσφέρει ψυχολογικό τρόμο, μυστήριο και όλα αυτά με ένα άκρως ατμοσφαιρικό περιτύλιγμα.

Σπύρος Νουνανάκης.