HFF ‘FRIGHT NIGHTS’ 2015: Αφιέρωμα στον Γαλλικό τρόμο!

Το σινεμά τρόμου στη Γαλλία ανέκαθεν είχε ένα βασικό χαρακτηριστικό. 
Ήταν πρωτοπόρο. 

Από τις πρώτες ταινίες τρόμου της δεκαετίας του ’50 και ’60 μέχρι τις μέρες μας, έχει ένα μοναδικό χάρισμα να θέτει τα standards για τις επόμενες γενιές. 

Σκοτεινό σινεμά ψυχολογικού τρόμου, ή ακραίο gorefest με τόνους αίματος, o γαλλικός τρόμος τα έχει όλα. 

Στο HRR Fright Nights φέτος θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε πέντε ταινίες, παλιότερες και νέες, αντιπροσωπευτικές της γαλλικής σχολής τρόμου.

Από το αριστουργηματικό Les Yeux Sans Visage του Georges Franjou, μέχρι το εξωφρενικό gore έπος Frontiere(s) του Xavier Gens, από το κλασικό θρίλερ μυστηρίου Les Diaboliques του Henri-Georges Clouzot μέχρι το συγκλονιστικό Martyrs του Pascal Laugier και το λαβκραφτικό low budget διαμάντι Dead Shadows του David Cholewa, το γαλλικό σινεμά τρόμου αναδεικνύει το μεγάλο του εύρος και τη μοναδική του ικανότητα να σπάει τα καλούπια και να συνοδεύει τον τρόμο σε ανεξερεύνητα μονοπάτια.

(Θυμηθείτε και το μεγάλο αφιέρωμα του Horrorant στις 10+1 Γαλλικές ταινίες τρόμου).

Les Diaboliques (1955)

Η διευθύντρια ενός οικοτροφείου αποφασίζει να δολοφονήσει τον βάναυσο, καταπιεστικό σύζυγό της, με τη βοήθεια μιας δασκάλας και ερωμένης του. 
Όταν το πτώμα του όμως εξαφανίζεται, περίεργα συμβάντα αρχίζουν να συμβαίνουν στις δύο γυναίκες.  

Ένα αριστουργηματικό θρίλερ μυστηρίου, που κινείται στα όρια του τρόμου, δημιουργώντας μια αποπνικτική ατμόσφαιρα αγωνίας. 
Δικαίως σήμερα θεωρείται κλασικό στο χώρο του τρόμου, και του σινεμά γενικότερα. 

Les Yeux Sans Visage (1960)

Η φριχτή παραμόρφωση του προσώπου της κόρης του σε ένα ατύχημα, οδηγεί έναν χειρούργο στην απαγωγή νεαρών κοριτσιών, σε μια προσπάθεια να αφαιρέσει το πρόσωπο τους, για να το μεταμοσχεύσει στην κόρη του. 
Το Les Yeux Sans Visage αποτελεί μια εφιαλτική κάθοδος στην παράνοια. 
Το σπίτι, ο γιατρός, η κόρη με την αλλόκοσμη μάσκα, αποπνέουν μια βαριά ατμόσφαιρα θανάτου που σε απωθεί και μαγνητίζει ταυτόχρονα. 

Με τη μακάβρια αισθητική του και τη σκοτεινή του ομορφιά, το Les Yeux Sans Visage είναι ένα εξαιρετικό δείγμα πρωτοποριακού κινηματογράφου. 
Ένα έργο που επηρέασε το σινεμά τρόμου τις επόμενες δεκαετίες όσο ελάχιστες ταινίες.

Frontiere(s) (2007)

Μια παρέα μικροκακοποιών το σκάει από το Παρίσι για Άμστερνταμ, με μια τσάντα γεμάτη χρήματα, και παίρνει τη λάθος απόφαση να διανυκετρεύσει σε ένα ξενοδοχείο κοντά στα σύνορα. 
Ξενοδοχείο που ανήκει σε μια οικογένεια νεοναζί κανιβάλων. 

Το Frontiere(s) αποτελεί μια από τις πιο γνωστές και καταξιωμένες ταινίες του σύγχρονου γαλλικού σινεμά τρόμου. 
Mε σαφείς επιρροές από το Texas Chainsaw Massacre και το The Hills Have Eyes, προσφέρει άφθονο αίμα, απολαυστικά διεστραμμένους χαρακτήρες και ασταμάτητο gore, σε ένα εξωφρενικό κρεσέντο βίας και μακελειού, που θα ζήλευε και ο Lucio Fulci. 

Martyrs (2008)

Το αριστουργηματικό έργο του Pascal Laugier πήρε το 2008 το σινεμά τρόμου και το πήγε μερικά βήματα μπροστά. 
Ένα φιλοσοφικό σχόλιο πάνω στην ανθρώπινη υπόσταση και τον ανθρώπινο πόνο, είναι μια εμπειρία που δοκιμάζει τα όρια των θεατών. 

Το κύμα του σύγχρονου γαλλικού τρόμου των τελευταίων ετών βρήκε το επιστέγασμα του στο Martyrs. 
Σκληρό, γενναίο, ριζοσπαστικό, βίαιο, συγκινητικό, οδυνηρό, ωμό, καινοτόμο, κτηνώδες. 
Πολλοί χαρακτηρισμοί του έχουν αποδοθεί, ένας όμως είναι ο μόνος που του αξίζει χωρίς αμφιβολία. 
Είναι ένα πραγματικό έργο τέχνης που αμφισβητεί, διεγείρει και προκαλεί. 
Μια μοναδική κινηματογραφική εμπειρία για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη,  που δεν πρέπει να χάσετε. 

Dead Shadows (2012)

Όταν ένας κομήτης περνά κοντά από τον πλανήτη, ο Chris, ένας εσωστρεφής νεαρός, θα κληθεί να αντιμετωπίσει ανθρώπους που μεταλλάσονται σε φριχτά εξωγήινα πλάσματα. 

Το λαβκραφτικό σύμπαν του Dead Shadows, γεμάτο πλοκάμια και απόκοσμα τέρατα, gore και αιματηρές σκηνές, πραγματοποιεί αυτό ακριβώς που υπόσχεται. 
Προσφέρει 70 λεπτά ενός απολαυστικού μείγματος sci-fi και horror, που δεν αφήνει απογοητευμένο ούτε το πιο απαιτητικό gore hound.

Κώστας Φαρόπουλος.