DVD Stories: Φεβρουάριος 2015

Nightbreed - The Director's Cut (Limited Edition)

Μικρό παιδί έβλεπα κόπιες αυτής της βιντεοκασέτας και ήθελα να την αγοράσω αλλά δεν το έκανα. 
Όχι επειδή φοβόμουν, αλλά επειδή είχα λάβει προειδοποίηση πως πρόκειται για «κομμένη» βερσιόν.

Έκανα υπομονή επειδή ήξερα πως ένα φιλμ τέτοιου βεληνεκούς κάποια στιγμή θα έβρισκε στο δρόμο του προς τα σπίτια μας uncut. 
Εδώ βρέθηκαν κόπιες από άλλα και άλλα πράγματα… 

Και είχα δίκιο, αφού αυτή ή στιγμή ήρθε τώρα, και ας περάσανε περίπου 25 χρόνια.

Ο Clive Barker μετά την επιτυχία του Hellraiser (1987) κατάφερε να πείσει θεούς και δαίμονες πως θα μεταφέρει το Cabal του ως ένα lengthy έπος. 
Και αυτό γύρισε.

Αλλά οι money-men είχανε διαφορετικά σχέδια και θέλανε κάτι πιο συμβατικό για να στείλουν στους κινηματογράφους, και έτσι πετσοκόψανε το φιλμ και το στείλανε στις αίθουσες ως ένα πιο εύπεπτο προϊόν. 
Και πάτωσε, διότι συντελεστές και φαν έμειναν απογοητευμένοι.

Αυτές είναι γνωστές τακτικές marketing των major studio. 
Κυκλοφορούν στις αίθουσες μια ήπια βερσιόν (στην καλύτερη περίπτωση με R Rating, σπάνια με NC-17, και σχεδόν ποτέ Unrated), και μετά, στην αγορά του home entertainment αμολούν και ένα Director’s Cut για να κάνουν διπλή αρπαγή των χρημάτων σας. 

Αλλά εδώ έγινε κάτι σπάνιο για major studio: οι σκηνές που κόπηκαν, στη συνέχεια χάθηκαν!

Μετά από χρόνια έρευνας, αυτές βρέθηκαν. 
Την ιστορία της σκληρής αυτής δουλειάς μας περιγράφει το ένθετο booklet. 

Το οποίο όμως κάνει και ένα φάουλ: γράφει πως τα τέρατα ποτέ πριν δεν ήταν οι «καλοί» μίας ταινίας. 

Αυτό είναι λάθος, καθώς ακόμη και η Universal, ένα major studio, έκανε το Frankenstein (1931), και αν κάτσω να κάνω έρευνα θα βρω αμέτρητες ανεξάρτητες ταινίες που κάνανε το ίδιο. 

Ήτανε όντως ασυνήθιστο, ήτανε όντος ρίσκο, αλλά όχι ανήκουστο. 
Αλλά δεν θα πυροβολήσω το βιβλιαράκι, διότι οι φωτογραφίες που παρέχει είναι όμορφες.

Η σειρά με την οποία έχει χτιστεί το box-set είναι η εξής: δισκάκι Director’s Cut, δισκάκι Bonus Material, δισκάκι Theatrical Cut, και βιβλιαράκι. 

Όμως επειδή εγώ για πρώτη φορά στη ζωή μου βούτηξα στα άδυτα αυτής της ταινίας, καταπιάστηκα με όλα αυτά με τη δική μου σειρά, και με αυτή θα σας τα παρουσιάσω.

Πρώτα ασχολήθηκα με το δισκάκι του Theatrical Cut. 
Είδα λοιπόν την ταινία όπως θα την έβλεπα όλοι όσοι την είχαν δει ως τώρα.

Όμως με πολύ καλύτερη εικόνα αφού εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα Blu-ray που παρέχει 1080p High-Definition Widescreen (1.78:1) transfer.

Πρόκειται για το love story που εκτυλίσσεται ανάμεσα στη νεαρή Lori Winston [Anne Bobby, Born on the Fourth of July (1989)] και τον νεαρό Aaron Boone [Craig Sheffer, Hellraiser: Inferno (2000)]. 

Ο Aaron επισκέπτεται έναν ψυχίατρο [David Cronenberg], ο οποίος είναι μανιακός δολοφόνος, και όχι μόνο θα ρίξει τα φονικά στις πλάτες του νεαρού, αλλά θα οδηγήσει και τους (ομολογουμένως trigger-happy) μπάτσους στο να τον σκοτώσουν. 

Στη συνέχεια θα γυρίσει ως «τέρας» και θα πάει σε ένα νεκροταφείο επονομαζόμενο Midian να βρει και άλλα «τέρατα». 
Μετά θα ακολουθήσει μια μάχη μεταξύ καλού (περιθωριακά «τέρατα) και κακού (διεφθαρμένο καθεστώς).

Τον David Cronenberg σίγουρα τον γνωρίζετε ως των σκηνοθέτη αριστουργημάτων όπως το Eastern Promises (2007) και το eXistenZ (1999), αλλά αν είστε προσεκτικοί θα τον παρατηρήσατε και σε cameo όχι μόνο σε ταινίες του όπως το The Fly (1986), αλλά και σε άλλων, όπως το Jason X (2001). 

Εδώ ο ρόλος του είναι όχι μόνο μεγάλος (πρωταγωνιστικός θα έλεγα), αλλά είναι και ότι καλύτερο έχει να προσφέρει αυτή η βερσιόν. 
Είναι πολύ απολαυστικό να βλέπεις έναν εκ των αγαπημένων σου δημιουργών να κομματιάζει κόσμο φορώντας μάσκα και κρατώντας machete!

Αυτό το δισκάκι προσφέρει και ένα Trailer της ταινίας.

Μετά ανέλαβα το Director’s Cut δισκάκι. 
Αυτό παρουσιάζει την restored βερσιόν σε 1080p High-Definition Widescreen.

Αυτή η βερσιόν είναι επική στο scope της και δίνει περισσότερη έμφαση στην πραγματική ιστορία των «τεράτων» (τα οποία εύκολα μπορείτε να διαβάσετε ως συμβολισμό για τους γοητευτικούς περιθωριακούς), ενώ ακόμη και το love story παίρνει λαμβάνει άλλες διαστάσεις (ειδικά αν είστε έτοιμοι να δεχτείτε ‘80s κομμώσεις και ενδυματολογικές επιλογές).

Στην ουσία είναι σαν να βλέπετε άλλη ταινία, και για αυτό το restoration αποδεικνύεται πως ήταν τελικά απαραίτητο. 

Ακόμη και η ερμηνείες των Doug Bradley [Hellbound: Hellraiser II (1988)] και John Agar [Tarantula (1955)] αποκτούν δικαίωμα στη λάμψη.

Η ταινία μπορεί να είναι μόλις ένα εικοσάλεπτο μεγαλύτερη από την προηγούμενη βερσιόν, μα εκτός από τις νέες σκηνές, έχουμε πολλές εναλλακτικές, extended, και άλλες που αντικαταστήθηκαν, διότι προηγουμένως το φιλμ έμοιαζε με Slasher, πράγμα που ήθελε το studio.

Αυτό το δισκάκι έχει και πρόσθετες παροχές: Introduction με τον Clive Barker, Audio commentary με τον restoration producer Mark Alan Miller, το Theatrical Trailer, και τα βίντεο Tribes of the Moon (στην ουσία ένα μεγάλου μήκους making of), Making Monsters (κλιπ συνεντεύξεων με θέμα τα prosthetics – τέτοια αφιερώματα τα βαριέμαι και τα θεωρώ κατάλοιπα των ‘80s), και Fire! Fight! Stunts! (που είναι ένα μικρού μήκους ντοκιμαντέρ για τα 2nd Unit γυρίσματα).

Τέλος ανέλαβα το δισκάκι των Bonus Material (1080p High-Definition Widescreen και αυτό).

Αυτό παρέχει Deleted Scenes [παραδόξως αυτές είναι χρήσιμες (για παράδειγμα μερικές από αυτές εμβαθύνουν στη σχέση που έχει ο μανιακός ψυχίατρος με την μάσκα του), αλλά αρκετές από αυτές έχουν ως source material βιντεοκασέτες της κακιάς ώρας και η ποιότητα είναι ενίοτε χάλια], Monster Prosthetics Masterclass (το οποίο μου φάνηκε βαρετό, για τους λόγους που εξήγησα παραπάνω), Cutting Compromise (από το οποίο μαθαίνουμε πολλά για το πετσόκομμα της ταινίας), The Painted Landscape (αυτό είναι στην ουσία ένα - ευτυχώς σύντομο - slideshow), Matte Painting Tests (το οποίο - ως φαν αυτής της τεχνικής - το εκτίμησα), Makeup Tests (ο τίτλος τα λέει όλα), Stop Motion Lost Footage (μπορεί τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης τεχνικής σε αυτή την ταινία να μοιάζανε φαντασμαγορικά τη δεκαετία του ’90, αλλά σήμερα δεν μοιάζουν και τόσο κολακευτικά), Extended Torture Scene (αυτή είναι πράγματι συγκλονιστική), Rehearsal Test (που είναι καλύτερα φωτισμένο από την μέση ταινία της εποχής), και Extended Still Galleries.

Μου πήρε δύο ολόκληρες νύχτες να τα βγάλω πέρα με αυτό το box-set, και όντας σμπαράλια πλέον, σας διαβεβαιώνω πως πρόκειται για μία κυκλοφορία-διαμάντι.

Ed Wood's Dirty Movies

Στη DVD Stories Νοεμβρίου 2014 υμνούσα την Alpha Blue Archives που κυκλοφόρησε το The Undergraduate (1971) παρέα με τρεις ακόμα ταινίες της Suzanne Fields. 

Η ίδια εταιρία διανομής παρέχει και άλλες δύο ερωτικές ταινίες του Ed Wood, αλλά αυτές τώρα κυκλοφόρησαν και από την After Hours Cinema σε καλύτερες βερσιόν και ανώτερες κόπιες, και μάλιστα παρέα με μια ταινία που κατά πολλούς δεν είχε ανάμιξη ο auteur, αλλά ο Dimitrios Otios (στο τετρασέλιδο ένθετο που μας προσφέρει το package) μας αποδεικνύει πως κατά πάσα πιθανότητα ο αγαπημένος μου σκηνοθέτης είχε ανάμιξη.

Παρότι είμαι μεγάλος φαν του Ed Wood (έχω όλες τις ταινίες του που κυκλοφόρησαν ποτέ σε κάποια μορφή home entertainment και τις λατρεύω), υπάρχουν πολλοί ερευνητές στο διαδίκτυο που έχουν κάνει πολύ καλύτερη δουλειά από όση θα μπορούσα ποτέ να κάνω εγώ σε σχέση με τις ελάχιστες διαφορές αυτών των βερσιόν, οπότε αν «την βρίσκετε» με τέτοια ψαξίματα, δεν έχετε παρά να πάτε στην online μηχανή αναζήτησης που χρησιμοποιείτε, καθώς εδώ θα διαβάσετε μόνο για το τι παρέχει αυτό το δισκάκι της After Hours, το οποίο σημειώστε, το θεωρώ τη σημαντικότερη κυκλοφορία της χρονιάς.

Πρώτο είναι το The Young Marrieds (1972), το οποίο όπως καταλαβαίνετε από τον τίτλο έχει να κάνει με ένα νιόπαντρο ζευγάρι [ο Dick Burns και η Alice Friedland], το οποίο αντιμετωπίζει δυσκολίες στο σεξουαλικό τους. 

Έτσι θα δοκιμάσουν διάφορα πράγματα, όπως, φωτογράφηση, roleplaying, και swinging. 
Ενώ όμως η γυναίκα θα κάνει εύκολα λεσβιακό, ο άνδρας θα κάνει πίσω στη πρόταση που θα του γίνει να κάνει πίπα.

Το σενάριο του Ed Wood είναι βγαλμένο από τα pulp βιβλία της εποχής (άλλωστε ήταν συγγραφέας αρκετών τέτοιων) και ως τέτοιο είναι εξαίρετο, αλλά η σκηνοθεσία του ιδίου πάσχει από παντού (για αρχή, τα πλάνα δεν έχουν καμία λογική ή συνοχή).

Συνολικά, με θλίψη ομολογώ πως αυτό δεν συγκαταλέγετε ανάμεσα στα καλύτερα φιλμ της καριέρας του (αν και ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος), ή ανάμεσα στα καλύτερα φιλμ του είδους και της εποχής (αν και εκεί ο ανταγωνισμός είναι ακόμα μεγαλύτερος), αλλά όλα αυτά δεν έχουν καμία σημασία, καθώς θα πρέπει να αισθανόμαστε ρίγος και μόνο που επιτέλους μπορούμε στο σπίτι μας να έχουμε κόπια αυτού του έργου (έως τώρα θεωρούταν χαμένο).

Δεύτερο είναι το σαφώς ανώτερο Nympho Cycler (1971), στο οποίο ο Ed Wood υποδύεται έναν φωτογράφο που ζητά από την κοπέλα του [η πανέμορφη Casey Larrain του Love Feast (1969)] όχι μόνο να ποζάρει για τον φακό του αλλά να εκδίδεται κιόλας για τους φίλους του.

Σύντομα το μοντέλο θα γνωρίσει έναν ναύτη, και έπειτα η ταινία θα πάρει διαστάσεις biker genre έπους, με μοτοσυκλέτες, και γυμνούς χώρους γύρω από φωτιά στην ύπαιθρο. 

Το φινάλε είναι τόσο εξαιρετικό (σχεδόν ανώτερο από την υπόλοιπη ταινία) όσο είναι και απότομο.

Τρίτο είναι το Shot on Location (1972), το οποίο είναι το φιλμ για το οποίο παραπάνω γράφω πως σχεδόν σίγουρα είχε ανάμιξη ο Ed Wood. 

Ανεξάρτητα από την ανάμιξη του auteur, το έργο έχει να κάνει με το underground film industry και διάφορα σχετικά ερωτικά σκετς αποτυπώθηκαν στο φθαρμένο celluloid. 

Πρωταγωνιστούν η Suzanne Fields και η Rene Bond, οπότε θα περάσετε καλά.
Το φινάλε είναι απροσδόκητο.

Τώρα, αν παρακαλέσω γονατιστός, λέτε να κυκλοφορήσει κανένα box-set με τα επίσημα Swedish Erotica 8mm loops, με τα οποία επίσης είχε εμπλακεί ο Ed Wood;

Χρήστος Μουρούκης.