Οι Καλύτερες Ταινίες Τρόμου του 2014 από τον Κώστα Κίτσιο
Μας αποχαιρέτησε λοιπόν και το 2014, χαρίζοντας μας ευχάριστες αλλά και δυσάρεστες στιγμές.
Κρατώντας στη μνήμη μας μόνο τις ευχάριστες και ελπίζοντας οι δυσάρεστες να μην ξαναεμφανιστούν, προχωράμε μπροστά σε ένα - εύχομαι - καλύτερο 2015.
Κάπως έτσι όμως εξελίχθηκαν τα πράγματα και στον κινηματογράφο και πιο συγκεκριμένα στο χώρο του τρόμου, όπου μπορεί ο αριθμός των ταινιών να ήταν αρκετά μεγάλος και φέτος, όχι όμως και η ποιότητα, αφού λίγες ήταν οι ταινίες που πραγματικά ξεχώρισαν και συνολικά σε σχέση με πέρυσι πολύ λιγότερες θα είναι αυτές που θα θυμόμαστε σε λίγα χρόνια.
Παρακάτω θα δείτε και τις δικές μου επιλογές, μετά από αυτές του Σπύρου Νουνανάκη, για τις καλύτερες ταινίες του 2014, χωρίς σειρά προτίμησης, εκτός φυσικά από τη 1η θέση.
Nightcrawler
Το θρίλερ του Dan Gilroy μπορεί να μην ανήκει ακριβώς στο χώρο, αλλά είναι τόσο συναρπαστικό όσο σχεδόν καμία φετινή ταινία τρόμου.
Nightcrawler
Το θρίλερ του Dan Gilroy μπορεί να μην ανήκει ακριβώς στο χώρο, αλλά είναι τόσο συναρπαστικό όσο σχεδόν καμία φετινή ταινία τρόμου.
Ο ψυχοπαθής Lou Bloom του Jake Gyllenhaal, είναι ήδη ένας από τους καλύτερους αντιήρωες και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι καταφέρνει πάντα να βγαίνει νικητής στο κυνήγι της δόξας σε κάνει να αισθάνεσαι ιδιαίτερα άβολα βλέποντάς το.
Χωρίς σχεδόν ούτε μια σκηνή σκληρής βίας, με άψογη σκηνοθεσία, πολύ καλές ερμηνείες τόσο από τον Gyllenhaal όσο και από την Rene Russo, το Nightcrawler θα κολλήσει στο μυαλό σου για αρκετό καιρό μετά τη θέαση του.
Wolf Creek 2
.jpg)
Η συνέχεια που περίμεναν οι απανταχού οπαδοί του πρώτου Wolf Creek, είναι μια μίξη των High Tension, Texas Chain Saw, Elm Street και ...του Κροκοδειλάκια.
Αυτό που το κάνει να ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες ταινίες ίδιας θεματικής είναι η απόφαση του McLean να προσθέσει αρκετό χιούμορ και να ξεφύγει μερικώς από τον torture porn προκάτοχο του (θυμηθείτε το review).
Ο Mick Taylor φέρνει πιο πολύ σε Freddy Krueger παρά σε Leatherface και το αποτέλεσμα είναι μια άκρως διασκεδαστική βόλτα στην Αυστραλία!
As Above/So Below
Είναι αλήθεια ότι δεν πολυσυμπαθώ τις found footage ταινίες και σπάνια βλέπω πάνω από 1-2 το χρόνο.
Το 2014 όμως φαίνεται ότι είχα 100% επιτυχία, μιας και οι 2 ταινίες που από την αρχή της χρονιάς μου κέντρισαν το ενδιαφέρον είχαν πράγματα να δώσουν.
Το As Above/So Below, μέσα από μια ομάδα συλητών τάφων, μας έδειξε ένα Παρίσι διαφορετικό, αφού ούτε τον πύργο του Άιφελ είδαμε, ούτε την Disneyland, αλλά ατελείωτες κατακόμβες-τάφους γεμάτες τρόμο, αρκετά πρωτότυπο θέμα, ωραία στημένο και σκηνοθετημένο από τα αδέρφια Dowdle (Quarantine, The Poughkeepsie Tapes, Devil).
Κλειστοφοβικό, με έντονες σκηνές τρόμου και ένα τρίτο WTF μέρος που προσωπικά δεν το περίμενα να έρχεται και με ενθουσίασε.
Είχε σίγουρα τα θεματάκια του, αλλά συνολικά το αποτέλεσμα είναι τέτοιο που δίνει παράταση ζωής σ'αυτό το υπερτιμημένο subgenre.
Afflicted
Η δεύτερη επιλογή από το χώρο του found footage είναι φυσικά το πολυβραβευμένο Afflicted.
Η ταινία ακολουθεί δύο φίλους καθώς ταξιδεύουν ανά τον κόσμο, καταγράφοντας τα πάντα με τις κάμερες τους.
Αναγκάζονται όμως να διακόψουν το ταξίδι τους, όταν ο ένας από αυτούς ...δαγκώνεται από θηλυκό της νύχτας και σταδιακά μεταμορφώνεται σε κάτι το μη-ανθρώπινο.
Μπορεί το Afflicted να μην πρωτοτυπεί και η ιστορία να εξελίσσεται με έναν συνηθισμένο τρόπο, αλλά μόνο πρόβλημα δεν είναι αυτό, καθώς είναι αγωνιώδες, ιδιαίτερα στυλιζαρισμένο και το πιο σημαντικό απ'όλα, δεν καταντά βαρετό σε κανένα σημείο.
Dead Snow 2: Red vs. Dead
Ένα αλά Peter Jackson, διασκεδαστικό splatterfest!
Ξεκινώντας αμέσως μετά το τέλος του πρώτου Dead Snow, εξελίσσεται σε ένα εξωφρενικό gory υπερθέαμα και είναι μεγάλο κρίμα που δεν βρήκε ευρεία διανομή.
Άφθονα σκηνικά που αγγίζουν τη γαματοσύνη, με το απέθαντο χέρι να σέρνει το χορό και την Αμερικάνικη zombie hunter squad να δένει τέλεια με την παλαβομάρα των βορειοευρωπαίων.
Μπορεί το πρώτο Dead Snow να μην σηκώνει πολλές θεάσεις, αλλά τούτη εδώ η συνέχεια είναι για πολλές επαναλήψεις (θυμηθείτε το review).
Housebound
Μία καλή κωμωδία τρόμου είναι αυτή που παίρνει τον εαυτό της στα σοβαρά, αλλά ταυτόχρονα προσφέρει και άφθονη διασκέδαση στο θεατή.
Το Housebound, ερχόμενο από Νέα Ζηλανδία, είναι όχι μόνο τρομακτικό και γεμάτο αίμα, αλλά έχει και καλές δόσεις χιούμορ.
Έξυπνο σενάριο, μυστήριο και σωστά δοσμένες τρομάρες θα αρκούσαν για να μπει στις καλύτερες ταινίες του 2014.
Όμως αυτό πάει ένα βήμα παραπέρα, καθώς το καστ είναι πραγματικά εξαιρετικό και δίνει το κάτι παραπάνω, που πολλές φορές λείπει από τέτοιου είδους ταινίες.
Tusk
Τελικά ο Kevin Smith έχει ένα αρκετά διεστραμμένο μυαλό.
Τρελάρας Καναδός φυλακίζει έναν, λίγο μαλακούλη είναι η αλήθεια, podcaster και τον μεταμορφώνει σε ...θαλάσσιο ίππο.
Τόσες και τόσες μούφες έχουμε δει, ας δούμε άλλη μια.
Κλειστοφοβικό, με έντονες σκηνές τρόμου και ένα τρίτο WTF μέρος που προσωπικά δεν το περίμενα να έρχεται και με ενθουσίασε.
Είχε σίγουρα τα θεματάκια του, αλλά συνολικά το αποτέλεσμα είναι τέτοιο που δίνει παράταση ζωής σ'αυτό το υπερτιμημένο subgenre.
Afflicted
Η δεύτερη επιλογή από το χώρο του found footage είναι φυσικά το πολυβραβευμένο Afflicted.
Η ταινία ακολουθεί δύο φίλους καθώς ταξιδεύουν ανά τον κόσμο, καταγράφοντας τα πάντα με τις κάμερες τους.
Αναγκάζονται όμως να διακόψουν το ταξίδι τους, όταν ο ένας από αυτούς ...δαγκώνεται από θηλυκό της νύχτας και σταδιακά μεταμορφώνεται σε κάτι το μη-ανθρώπινο.
Μπορεί το Afflicted να μην πρωτοτυπεί και η ιστορία να εξελίσσεται με έναν συνηθισμένο τρόπο, αλλά μόνο πρόβλημα δεν είναι αυτό, καθώς είναι αγωνιώδες, ιδιαίτερα στυλιζαρισμένο και το πιο σημαντικό απ'όλα, δεν καταντά βαρετό σε κανένα σημείο.
Dead Snow 2: Red vs. Dead
Ένα αλά Peter Jackson, διασκεδαστικό splatterfest!
Ξεκινώντας αμέσως μετά το τέλος του πρώτου Dead Snow, εξελίσσεται σε ένα εξωφρενικό gory υπερθέαμα και είναι μεγάλο κρίμα που δεν βρήκε ευρεία διανομή.
Άφθονα σκηνικά που αγγίζουν τη γαματοσύνη, με το απέθαντο χέρι να σέρνει το χορό και την Αμερικάνικη zombie hunter squad να δένει τέλεια με την παλαβομάρα των βορειοευρωπαίων.
Μπορεί το πρώτο Dead Snow να μην σηκώνει πολλές θεάσεις, αλλά τούτη εδώ η συνέχεια είναι για πολλές επαναλήψεις (θυμηθείτε το review).
Housebound
Μία καλή κωμωδία τρόμου είναι αυτή που παίρνει τον εαυτό της στα σοβαρά, αλλά ταυτόχρονα προσφέρει και άφθονη διασκέδαση στο θεατή.
Το Housebound, ερχόμενο από Νέα Ζηλανδία, είναι όχι μόνο τρομακτικό και γεμάτο αίμα, αλλά έχει και καλές δόσεις χιούμορ.
Έξυπνο σενάριο, μυστήριο και σωστά δοσμένες τρομάρες θα αρκούσαν για να μπει στις καλύτερες ταινίες του 2014.
Όμως αυτό πάει ένα βήμα παραπέρα, καθώς το καστ είναι πραγματικά εξαιρετικό και δίνει το κάτι παραπάνω, που πολλές φορές λείπει από τέτοιου είδους ταινίες.
Tusk
Τελικά ο Kevin Smith έχει ένα αρκετά διεστραμμένο μυαλό.
Τρελάρας Καναδός φυλακίζει έναν, λίγο μαλακούλη είναι η αλήθεια, podcaster και τον μεταμορφώνει σε ...θαλάσσιο ίππο.
Τόσες και τόσες μούφες έχουμε δει, ας δούμε άλλη μια.
Κι όμως η ιστορία κυλάει, η ανησυχία μεγαλώνει, μαζί με μία άρρωστη περιέργεια και σαν από θαύμα υπάρχει και σεβαστό τέλος.
Σίγουρα από τη στιγμή που εμφανίζεται ο - τι δουλειά έχω εγώ εδώ; - Johnny Depp, η ταινία μετατρέπεται σε κωμωδία, αλλά όποιος είναι δεκτικός στην μίξη των κινηματογραφικών ειδών δεν θα έχει πρόβλημα.
Η μεταμόρφωση του Justin Long σε θαλάσσιο ίππο είναι πολύ διεστραμμένη φάση αν το καλoσκεφτείτε, όπως επίσης και το γεγονός ότι στην τελική μάχη ακούγεται το Tusk των Fleetwood Mac...
The House at the End of Time
Η ταινία του Alejandro Hidalgo, αφηγείται την ιστορία της Dulce, μιας μητέρας της οποίας η οικογένεια βιώνει παρουσίες μέσα στο παλιό τους σπίτι, όπου μια τρομακτική προφητεία απελευθερώνεται.
Σίγουρα από τη στιγμή που εμφανίζεται ο - τι δουλειά έχω εγώ εδώ; - Johnny Depp, η ταινία μετατρέπεται σε κωμωδία, αλλά όποιος είναι δεκτικός στην μίξη των κινηματογραφικών ειδών δεν θα έχει πρόβλημα.
Η μεταμόρφωση του Justin Long σε θαλάσσιο ίππο είναι πολύ διεστραμμένη φάση αν το καλoσκεφτείτε, όπως επίσης και το γεγονός ότι στην τελική μάχη ακούγεται το Tusk των Fleetwood Mac...
The House at the End of Time
Η ταινία του Alejandro Hidalgo, αφηγείται την ιστορία της Dulce, μιας μητέρας της οποίας η οικογένεια βιώνει παρουσίες μέσα στο παλιό τους σπίτι, όπου μια τρομακτική προφητεία απελευθερώνεται.
Μπορεί η ιστορία να μην ακούγεται και τόσο πρωτότυπη, αλλά μερικές φορές τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται.
Ερχόμενο από την Βενεζουέλα ως η 1η ταινία τρόμου της χώρας, τούτο εδώ το ανεξάρτητο διαμάντι είναι φορτωμένο με ατμοσφαιρικό τρόμο, μυστήριο, εξαιρετικές ερμηνείες, εκπληκτική φωτογραφία και ανατροπές που είναι σχεδόν συγκλονιστικές.
Η καλύτερη no-budget ταινία τρόμου της χρονιάς.
Νο.1 The Babadook
Σκηνοθετημένο από την Jennifer Kent, το Babadook βρίσκεται σε όλες σχεδόν τις λίστες για το 2014 και όχι άδικα.
Ένα παιδικό παραμύθι εξελίσσεται σε κάτι το τρομακτικό, όταν η ιστορία του Babadook παίρνει σάρκα και οστά και σπέρνει τον τρόμο σε μια μητέρα με τον υιό της.
Εξαιρετικά φτιαγμένο, με μικρό καστ που του δίνεται ο κατάλληλος χρόνος ώστε να αναπτυχθεί ο κάθε χαρακτήρας, απολαυστικά απόκοσμο, και με βασική του αρχή το "less is more" καταφέρνει ότι δεν μπόρεσε καμία υπερπαραγωγή φέτος.
Δείτε το με σβηστά τα φώτα και τον ήχο στο μάξιμουμ.
Αμέσως μετά το κάλεσμα Ba-BA-ba… Dook…DOOK…DOOK!!!, αυτό θα είναι το αγαπημένο σας τρομο-παραμύθι από εδώ και πέρα.
Δείτε το με σβηστά τα φώτα και τον ήχο στο μάξιμουμ.
Αμέσως μετά το κάλεσμα Ba-BA-ba… Dook…DOOK…DOOK!!!, αυτό θα είναι το αγαπημένο σας τρομο-παραμύθι από εδώ και πέρα.
Κώστας Κίτσιος.
%20locadina.jpg)
Post a Comment