Οι 10 Καλύτερες ταινίες τρόμου για το 2014 από τον Σπύρο Νουνανάκη

Η χρονιά που μόλις πέρασε ήταν αρκετά πλούσια για τις ταινίες τρόμου, τουλάχιστον όσον αφορά την ποσότητα. 

Με νέες κυκλοφορίες να ξεπετάγονται κάθε εβδομάδα, οι επιλογές για τους θεατές περιλάμβαναν  σχεδόν τα πάντα: δαιμόνια, στοιχειώματα, μανιακούς δολοφόνους, εξορκισμούς, ζόμπι, λυκανθρώπους αλλά και κάποιες πιο εναλλακτικές  προτάσεις.

Η χρονιά ξεκίνησε κυρίως από έναν καταιγισμό found footage και συνέχισε με άφθονα b-movies και ανεξάρτητες παραγωγές, οι οποίες τελικά έκλεψαν και τις  εντυπώσεις. 

Χαιρόμαστε ιδιαίτερα βλέποντας νέους, ορεξάτους δημιουργούς να ξεκινούν με μια ανεξάρτητη ταινία που ξεπερνά τις προσδοκίες μας. 
Έχουν όραμα και  μας προετοιμάζουν για ένα καλύτερο μέλλον. 

Αντίθετα οι πιο «εμπορικές» ταινίες που προβλήθηκαν στους κινηματογράφους δεν κατάφεραν να μας πείσουν… ή μάλλον να μας τρομάξουν ιδιαίτερα -γεγονός που επαληθεύει το ρητό που μιλάει για κάποια κεράσια και ένα μικρό καλάθι.  

Γενικά θα λέγαμε ότι η χρονιά του 2014 ήταν καλύτερη από την απόλυτη μετριότητα του 2013, αλλά και πάλι οι απαιτήσεις μας παραμένουν περισσότερες.

Έχουμε βέβαια ένα ολόκληρο 2015 για να τις ικανοποιήσουμε, αλλά μέχρι τότε ας ρίξουμε μια ματιά στις δέκα περσινές ταινίες τρόμου που μας άφησαν τις καλύτερες αναμνήσεις. 

10. Oculus - Ο Καθρέφτης της Κολάσεως

Όσο επιφυλακτικοί κι αν ήμασταν αρχικά για μια κεντρική ιδέα που ήθελε δύο αδέλφια να προσπαθούν να ανακαλύψουν την αλήθεια για έναν στοιχειωμένο καθρέφτη στο πατρικό τους, το αποτέλεσμα μας ικανοποίησε ιδιαίτερα.

Καλές ερμηνείες, αρκετές ανατριχιαστικές σκηνές, ενδιαφέρον στόρι με αδιάκοπο ρυθμό και αντισυμβατικό φινάλε, το Oculus κατάφερε να είναι μια από τις ελάχιστες εμπορικές ταινίες που κυκλοφόρησαν στη χώρα μας και τελικά αποτελεί τη καλύτερη περσινή προσπάθεια στοιχειώματος, βάζοντας τα γυαλιά στο πολυδιαφημισμένο Annabelle που ακολούθησε λίγους μήνες αργότερα. 


9. Afflicted

Μέσα στον σωρό των αμέτρητων found footage που δεν είχαν κανένα λόγο ύπαρξης, το καναδικό Afflicted είναι μια από τις λίγες εξαιρέσεις.

Δύο φίλοι γυρίζουν ένα ντοκιμαντέρ ταξιδεύοντας όλο τον κόσμο, όταν ο ένας θα αρχίσει να μεταλλάσσεται σε ένα πλάσμα πέρα από κάθε φαντασία.

Καλομονταρισμένο, αιματοβαμμένο και αγωνιώδες στην περισσότερη διάρκεια, το Afflicted αξιοποιεί στο έπακρο όλα αυτά που προστάζει η νέα τάση των footage ταινιών: σοκαριστικές σκηνές με δράση που απεικονίζεται και δεν υπονοείται, χωρίς τα ενοχλητικά «κουνήματα» της κάμερας.


8. Stage Fright

Με στοιχεία μιούζικαλ, κωμωδίας και slasher το επίσης καναδικό Stage Fight αποτελεί την πιο «ιδιαίτερη» πρόταση στο Top-10.

Οι λέξεις: έφηβοι, κατασκήνωση, serial killer ηχούν οικείες στα αυτιά μας και η αλήθεια είναι ότι η συγκεκριμένη ταινία έχει αρκετή από την αίγλη των slasher της νοσταλγικής δεκαετίας των 80’s.

Το ψυχεδελικό χιούμορ και τα μουσικά διαλείμματα που συνοδεύουν τη ταινία δίνουν έναν εναλλακτικό τόνο και το σίγουρο είναι ότι το ντεμπούτο του Jerome Sable διασκεδάζει ως μια ένοχη απόλαυση που όμως δεν γελοιοποιείται όπως τόσες και τόσες άλλες.   


7. As Above So Below

Μια ομάδα νεαρών εξερευνητών διεισδύει στις υπόγειες στοές του Παρισιού για να ανακαλύψει ότι όσο κατεβαίνουν χαμηλότερα τόσο πιο πολύ βυθίζονται στη τρέλα.

Το As Above So Below είναι τόσο κλειστοφοβικό όσο ακούγεται. 
Ή μάλλον πολύ περισσότερο. 

Αν μάλιστα αξιοποιούσε λίγο ακόμα τις προϋποθέσεις τρόμου που έχτιζε από την αρχή, θα είχαμε ίσως το πιο εφιαλτικό found footage της δεκαετίας.

Ακόμα κι έτσι όμως, το αποτέλεσμα είναι το λιγότερο αξιοπρεπές με μια νοσηρή σκοτεινή ατμόσφαιρα από την αρχή μέχρι το τέλος. 


6. Horns- Μεταμόρφωση

Παρά τις μετριότατες κριτικές, το Horns παραμένει μια φροντισμένη μεταφορά από το ομώνυμο best seller του γιού του Στίβεν Κίνγκ, Joe Hill.  

Η ιδέα ενός άντρα που του φυτρώνουν κέρατα στο κεφάλι και οι άνθρωποι του εξομολογούνται τα μυστικά τους, ενώ εκείνος προσπαθεί να εξιχνιάσει τη δολοφονία της αγαπημένης του, είναι αρκετά για να τραβήξουν το ενδιαφέρον του θεατή.

Αστυνομικό μυστήριο, love story, κωμωδία, φαντασία και τρόμος στο μπλέντερ, που ακόμα κι αν δεν ξεπερνούν τα όρια του soft core, μεταδίδουν συναίσθημα στον θεατή. 

Επίσης έχουμε τους Alexandre Aja και Daniel Radcliffe σε εξαιρετική φόρμα.


5. Big Bad Wolves- Στο στόμα των λύκων

Αν και η συγκεκριμένη ισραηλινή ταινία τώρα φτάνει στη χώρα μας, κυκλοφόρησε ευρέως μέσα στο 2014 αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις όπου κι αν προβλήθηκε.

Μια ιστορία εκδίκησης και βίας από τρεις διαφορετικές οπτικές, όπου είναι αδύνατο να μαντέψεις ποιος είναι ο πραγματικός θύτης και ποιο το αληθινό θύμα.

Το αστυνομικό θρίλερ συναντάει τη μαύρη κωμωδία, χωρίς να απουσιάζουν και τα στοιχεία torture porn. 

Όλα αυτά οδηγούν σε μια ξέφρενη ταραντινική απόπειρα ακραίας βίας και έξυπνων διαλόγων με κλιμακούμενη ένταση. 
Δεν είναι τυχαίο μάλιστα ότι ο διάσημος Αμερικανός σκηνοθέτης τη λάτρεψε.


4. Coherence- Η Νύχτα του Κομήτη

Η no-budget ταινία- έκπληξη της φετινής σεζόν που αποδεικνύει ότι δεν χρειάζεται να έχεις το σκηνοθετικό ταλέντο και τα μέσα του Christopher Nolan για να δημιουργήσεις ένα sci-fi που θα παίξει με το μυαλό των θεατών. 

Εκτός βέβαια από το στοιχείο της επιστημονικής φαντασίας, το Coherence είναι πρωτίστως ένα κλειστοφοβικό ψυχολογικό θρίλερ, που παρά την απουσία κάποιας ορατής απειλής καταφέρνει να δημιουργεί συνεχώς ένα κλίμα ανασφάλειας. 

Ένα δείπνο με φίλους στο σπίτι, μια πτώση ενός κομήτη σε μικρή ακτίνα και διάφορα ανεξήγητα φαινόμενα να διαδέχεται το ένα το άλλο, το μυαλό του θεατή πρέπει να είναι σε πλήρη εγρήγορση.


3. Dead Snow 2: Red vs Dead

Χρειάστηκαν να περάσουν πέντε χρόνια από την πρώτη αξιομνημόνευτη ταινία που ήθελε μια παρέα νεαρών εκδρομέων να δέχονται επίθεση από Ναζί- ζόμπι. 

Η αναμονή όμως άξιζε και με το παραπάνω καθώς έχουμε μια από τις σπάνιες περιπτώσεις που το sequel ξεπερνά το πρωτότυπο.

Σαφώς απευθυνόμενη σε ειδικό κοινό που αναζητά άφθονο gore σε συνδυασμό με γέλιο, η Νορβηγική αυτή ταινία συνεχίζει ακριβώς από εκεί που τελείωσε η πρώτη μόνο και μόνο για την πάει… πολλά βήματα παραπέρα.
Άκρως διασκεδαστική!


2. The House at the End of Time- La casa del fin de los tiempos

Το συγκεκριμένο διαμαντάκι πέρασε εντελώς αθόρυβα και ο λόγος είναι απλός: προέρχεται από τη Βενεζουέλα- μια χώρα που ως τώρα δεν είχε δώσει ούτε μια ταινία από τον χώρο του τρόμου.

Όσοι λίγοι όμως ανακάλυψαν αυτή την πρώτη προσπάθεια, ενθουσιάστηκαν. 

Μια γυναίκα που φυλακίστηκε για τη δολοφονία της οικογένειάς της, επιστρέφει σπίτι χρόνια μετά, πεπεισμένη για την ύπαρξη μυστηριωδών εισβολέων. 

Τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται σε αυτό το καλογυρισμένο θρίλερ φαντασίας, που παίζει με τα κλισέ ώστε να αποδειχθεί τελικά κάτι πολύ πιο έξυπνο από αυτό που υποσχόταν αρχικά. 


1. The Babadook- Ο Μπαμπούλας

Είχαμε την αίσθηση από νωρίς ότι το Αυστραλέζικο The Babadook θα γινόταν το καλύτερο θρίλερ του 2014 –απλά περιμέναμε μέχρι τέλους για να το επιβεβαιώσουμε κι επίσημα.

Μια μητέρα διαβάζει στον προβληματικό γιο της ένα βιβλίο που μιλάει για κάποιον μπαμπούλα, τον Babadook. 

Από την επόμενη κιόλας μέρα ο μικρός ορκίζεται ότι ένα τέρας το παρακολουθεί- κάτι που σταδιακά αντιλαμβάνεται και η μητέρα. 
Τι είναι όμως αλήθεια και τι φαντασία;

Ο σκηνοθέτης του Εξορκιστή, William Friedkin, τοποθέτησε το The Babadook ανάμεσα στις τρομακτικότερες ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου! 

Από τη μια ο χαρακτηρισμός αυτός ακούγεται πολύ βαρύς, από την άλλη όμως ίσως έχουμε πάθει ανοσία λόγω της υπερέκθεσης στον τρόμο, που πλέον δεν μπορούμε να διακρίνουμε τι είναι αυτό που κάνει μια ταινία αληθινά τρομαχτική.

Ίσως λοιπόν ο Friedkin να έχει δίκιο. 
Αν το The Babadook ήταν γυρισμένο μερικά χρόνια πριν (θα μπορούσε άνετα, λόγω του «παραδοσιακού» του ύφους), σήμερα θα το αναφέραμε ως κλασσικό.
Κάτι που όπως δείχνουν τα πράγματα θα γίνει στο μέλλον.


Και κάπου εδώ τελειώνει το Top-10. 
Σίγουρα υπήρξαν και κάποιες άλλες ταινίες που βρέθηκαν πολύ κοντά για να μπουν στη τελική δεκάδα, αλλά η μάχη δόθηκε στα σημεία, ώστε να μπορούν να καλυφθούν τα περισσότερα subgenres.

Εμείς ευχόμαστε ένα καλό και (κινηματογραφικά) τρομακτικότερο 2015.

Σπύρος Νουνανάκης.