Μεταμόρφωση - Horns review

Ο Alexandre Aja, υπεύθυνος για το High Tension και τα remake των The Hills Have Eyes και Piranha, επιστρέφει δυναμικά φέτος στις σκοτεινές αίθουσες.

Έχοντας στα χέρια του το ομότιτλο βραβευμένο best-seller του Joe Hill (γιού του Stephen King) επιχειρεί  να κάνει μια μεταφορά με ιδιαίτερες απαιτήσεις. 

Κι αυτό γιατί η κεντρική ιδέα του Horns είναι τόσο ιδιαίτερη που εύκολα μπορεί να γελοιοποιηθεί αν πέσει σε λάθος χέρια.

Ο Aja όμως έχει αποδείξει στο παρελθόν πως δεν κακοποιεί τα projects που αναλαμβάνει. 
Αντίθετα, δείχνει να γνωρίζει καλά τους κώδικες που απαιτούνται για μια πετυχημένη ταινία τρόμου, γι’ αυτό μάλιστα θεωρείται ένα από τα πιο ηχηρά, σύγχρονα ονόματα στο συγκεκριμένο είδος.

Στο Horns ο Γάλλος σκηνοθέτης αφήνει για λίγο στην άκρη το splatter με το οποίο καθιερώθηκε από προηγούμενες δουλειές του και στρέφεται σε πιο ήπιους τόνους, απευθυνόμενος σε ένα μεγαλύτερο κοινό.

Η ταινία, όπως και το βιβλίο δεν μπορεί να καταταχθεί εύκολα σε ένα συγκεκριμένο είδος. 
Ο τρόμος ανακατεύεται με τη φαντασία, το μαύρο χιούμορ με το δράμα και το ρομάντζο με το αστυνομικό μυστήριο. 

Μπορεί να ακούγονται πολλά, αλλά όταν η κεντρική ιδέα είναι ικανή να τα στηρίξει τότε το αποτέλεσμα είναι κάτι περισσότερο από ενδιαφέρον.

Μετά τον βιασμό και την άγριο δολοφονία της Merrin (Juno Temple, Sin City: A Dame To Kill For), μοναδικός ύποπτος φέρεται να είναι ο σύντροφός της Ig (Daniel Radcliffe, What If). 

Ο ίδιος αν και ήταν μεθυσμένος και με κενό μνήμης εκείνο το βράδυ, αρνείται την όποια πρόσμιξή του στον φόνο.

Όσο όμως κι αν παλεύει για την αθωότητά του, κανείς από τη μικρή πόλη που μένει δεν δείχνει να τον πιστεύει, ούτε καν οι ίδιοι του οι γονείς. 

Δυσκολεύοντας να βρει ανθρώπους που τον εμπιστεύονται και έχοντας στιγματιστεί ως δολοφόνος από τη κοινότητα, αρχίζει να περιθωριοποιείται.
 
Ένα πρωί ο Ig ξυπνάει και σοκαρισμένος διαπιστώνει ότι στο κεφάλι του έχουν αρχίσει να φυτρώνουν κέρατα. 
Επιπλέον, ανακαλύπτει ότι κανείς δεν δείχνει να δίνει σημασία σε αυτά. 

Όποιοι τον πλησιάζουν όμως, αρχίζουν να του εξομολογούνται σκοτεινές πτυχές των εαυτών τους, πράγματα για τα οποία ο Ig δεν θα ήθελε ποτέ να ακούσει.

Βλέποντας ότι δεν μπορεί να ξεφορτωθεί το πρόβλημά του, αποφασίζει να χρησιμοποιήσει αυτή την ιδιότητα για να ανακαλύψει τον πραγματικό ένοχο για τον φόνο της αγαπημένης του.

Είναι όμως αυτό ένα όπλο για την αλήθεια ή μήπως ο Ig μεταμορφώνεται σταδιακά σε ένα διαβολικό πλάσμα που ελέγχει τις ζωές των ανθρώπων;

Η όμορφη ιστορία του Horns είναι η βάση για αυτή την αξιόλογη δουλειά. 
Η γενική σύνοψη ή το trailer ίσως να την αδικούν, αλλά αυτό που θα παρακολουθήσετε εξελίσσεται σε κάτι πολύ ανώτερο.

Φυσικά το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει κι έτσι ο Joe Hill έχει κληρονομήσει αρκετή από την αύρα του Stephen King. 

Υπάρχουν αρκετά στοιχεία που θυμίζουν τις παλιές καλές  ιστορίες του πατέρα του, σε γενικές γραμμές όμως ο Joe Hill έχει αποκτήσει την δική του ταυτότητα και σίγουρα στο μέλλον έχει να προσφέρει πολλά στη λογοτεχνία τρόμου.

Οι αληθινές έννοιες της Κόλασης και του  Παραδείσου, η παιδική αθωότητα, ο έρωτας και το έγκλημα είναι μερικά μόνο από τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται ο συγγραφέας. 
Η εξέλιξη προχωράει με πολλές ανατροπές που εντείνουν το ενδιαφέρον.
 
Είναι περιττό να σταθούμε για το κατά πόσο η ταινία άγγιξε στο απόλυτο το κλίμα του βιβλίου. 
Αυτό που έχει σημασία είναι ότι η μεταφορά και προσαρμογή για τον κινηματογράφο έγινε με σοβαρότητα και σεβασμό.
 
Στην πιο απαιτητική ταινία της καριέρας του λοιπόν, ο Alexandre Aja λογικό είναι να  ρίχνει περισσότερο βάρος στην αφηγηματικότητα. 

Η βασική ιστορία εμπλουτίζεται από απανωτά φλας-μπακς που ξεκινάνε από τη παιδική ηλικία των ηρώων και φτάνουν μέχρι το παρόν. 

Κρατώντας τις ισορροπίες ανάμεσα στο σκοτεινό ύφος, το συναίσθημα και τις πινελιές μαύρου χιούμορ, το μυστήριο χτίζεται τόσο ευχάριστα που οι δύο (γεμάτες) ώρες της ταινίας κυλούν σαν νερό.
 
Αποκάλυψη είναι και ο Daniel Radcliffe που μετά το The Woman In Black δοκιμάζεται ξανά στο είδος του τρόμου. 
Η εξαιρετική του ερμηνεία στο Horns είναι η αφορμή για να πετάξει μια για πάντα τον ρόλο του Χάρι Πότερ και να αποδείξει ότι τα καταφέρνει και σε πιο ώριμους ρόλους.
 
Αν κάποιος θέλει να βρει μειονεκτήματα για τη ταινία, αυτά αφορούν περισσότερο το ρομάντζο μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών, καθώς και την απουσία μερικών εξηγήσεων. 

Ειδικά για το πρώτο, ο τρόπος που αναπαριστάται η ερωτική σχέση είναι περισσότερο γλυκανάλατος από όσο θα έπρεπε, γεγονός που έρχεται σε έντονη κόντρα με το dark κλίμα.
 
Γενικά όμως, δύσκολα μπορεί κάποιος να απογοητευτεί με το Horns. 
Παρά τις μέτριες εντυπώσεις που άφησε σε κάποιους κριτικούς, το κοινό είναι αυτό που έχει τον τελευταίο λόγο.
 
Και το σίγουρο είναι ότι κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι πρόκειται για ένα… διαβολεμένα όμορφο, σύγχρονο παραμύθι.

Σπύρος Νουνανάκης.

Release Dates:
6 September 2013 (Toronto Film Festival)
21 September 2014 (Fantastic Fest)
31 October 2014 (USA)
13 November 2014 (Greece)