Return to Nuke 'Em High Volume 1 review

Πριν ξεκινήσω την ανάλυση της ταινίας, θα ήθελα πρώτα να προειδοποιήσω τους αναγνώστες ότι το Return to Nuke ‘Em High απευθύνεται σε συγκεκριμένο κοινό.

Όσοι από εσάς είστε αρκετά «ψαγμένοι» με τις ταινίες τρόμου, ενδεχομένως να γνωρίζετε κάποιες από τις παραγωγές της Troma Entertainment.

Πρόκειται για μια εταιρεία που από τα μέσα της δεκαετίας του ‘70 ξεκίνησε τη δραστηριότητά της με ανεξάρτητες ταινίες χαμηλού προϋπολογισμού, πολλές από τις οποίες μάλιστα αναγνωρίστηκαν ως cult.

Χαρακτηρίζονται από gore στοιχεία με τραγικά εφέ, άφθονα κάφρικα αστεία, σεξ και γενικότερα ότι άλλο trash χωράει ο νους σας.

Οφείλω να ομολογήσω πως αν και είχα ακουστά την Troma, ποτέ δεν έτυχε να παρακολουθήσω μια ολοκληρωμένη ταινία της.

Όταν λοιπόν ο Κωνσταντίνος Χατζηπαπάς με «ανάγκασε» να δω και να γράψω review για το Return to Nuke ‘Em High (χωρίς μάλιστα να μου κολλήσει τα απαιτούμενα βαρέως και ανθυγιεινά), ξεκίνησα από μια μικρή έρευνα στο διαδίκτυο.

Το πρώτο πράγμα που ανακάλυψα ήταν παράδεισος και κόλαση μαζί.
Πολλές από τις Troma ταινίες κυκλοφορούν ολόκληρες στο YouTube από την ίδια την εταιρεία παραγωγής.

Παρακολουθώντας λοιπόν όσες ταινίες άντεξε ο εγκέφαλος μου και αφού έβρισα τον εαυτό μου και τον Κωνσταντίνο για τις απόλυτα καμένες – πλην ένοχα απολαυστικές - ώρες της ζωής μου, ήμουν πλέον προετοιμασμένος για το τι θα έβλεπα στο Return.

Ακόμα κι έτσι όμως, στο τέλος διαψεύστηκα.
Η πρόσφατη ταινία του σκηνοθέτη και ιδρυτή της Troma, Lloyd Kaufman με εξέπληξε πιο ευχάριστα από όσο περίμενα και ίσως να αποτελεί την καλύτερη παραγωγή της εταιρείας, τουλάχιστον από τεχνικής άποψης.

Το Return to Nuke ‘Em High αποτελεί τη τέταρτη προσθήκη σε μια σειρά ταινιών που ξεκίνησε το 1986.

Είναι (και δεν είναι) sequel, αν και μικρή σημασία έχει αυτό.
Σίγουρα δεν είστε αναγκασμένοι να δείτε από πριν τις τρεις προηγούμενες, καθώς τα κύρια σημεία περιγράφονται από τον ίδιο τον σκηνοθέτη σε μια δίλεπτη εισαγωγή.

Στο πρώτο λεπτό αναλύεται όλη η κεντρική ιδέα του original και στο δεύτερο προβάλλονται τα highlights των δύο αποτυχημένων sequels.
...Δηλαδή μόνο οι γυμνές σκηνές.

Κάπως έτσι λοιπόν ξεκινάει η καφρίλα της συγκεκριμένης ταινίας και συνεχίζουμε με λίγα λόγια για την υπόθεση.

Όλα ξεκίνησαν το 1986 σε ένα σχολείο του New Jersey.
Μια διαρροή σε μια εγκατάσταση πυρηνικής ενέργειας που συνόρευε με το σχολείο, είχε ως αποτέλεσμα τη μόλυνση των μαθητών και τη μετάλλαξή τους σε τέρατα και Cretins, δηλαδή παραμορφωμένους παρανοϊκούς αλήτες(!).

Δύο μαθητές που κατάφεραν να επιβιώσουν, ανατίναξαν την εγκατάσταση και εξολόθρευσαν τους κακούς επαναφέροντας προσωρινά τη τάξη.

Σήμερα, στη θέση της πυρηνικής μονάδας λειτουργεί ένα εργοστάσιο παραγωγής τροφίμων που σύντομα όμως τα τρόφιμα θα μολυνθούν.

Μια μέρα που τα παρέχει στο σχολείο και αμέσως μετά τη κατανάλωση τους αρχίζει ένας νέος κύκλος μετάλλαξης.

Δύο λεσβίες μαθήτριες που πολεμούν το εργοστάσιο μέσα από ένα blog, θα πρέπει να αντιμετωπίσουν τους μεταλλαγμένους συμμαθητές τους και να βάλουν ένα οριστικό τέλος, αποφεύγοντας τη κοινωνική κατακραυγή για τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις.

Δόθηκε μεγάλη προσπάθεια ώστε η παραπάνω σύνοψη να φαίνεται όσο πιο φυσιολογική γίνεται, γιατί ο τρόπος που παρουσιάζεται η ιδέα είναι πέρα από κάθε λογική.

Ξεκινώντας από το gore στοιχείο, η ταινία καταφέρνει να μας αηδιάσει διασκεδάζοντας μας.
Θα δείτε από πράσινους εμετούς μέχρι λιωμένα σώματα και φυσικά όλα χωρίς το παραμικρό ίχνος σοβαροφάνειας.

Ακόμα και οι δύο καυτές πρωταγωνίστριες - Asta Paredes (The Secret Life of Walter Mitty) και Catherine Corcoran (The Lovely Bones) - δεν διστάζουν να τσαλακώσουν εντελώς την εικόνα τους, και σε ορισμένα σημεία τις βλέπουμε όπως δεν θα θέλαμε ποτέ.

Τα οπτικά εφέ (λέμε τώρα) μοιάζουν σαν να δημιουργήθηκαν από κάποιο ελεύθερο λογισμικό, αν και στο συγκεκριμένο είδος οποιαδήποτε αληθοφάνεια περισσότερο θα μείωνε παρά θα ανέβαζε τη ταινία.

Ακόμα κι έτσι όμως τα εφέ, το μοντάζ και η φωτογραφία είναι σαφώς σε ανώτερο επίπεδο από προηγούμενες παραγωγές της Troma.

Φυσικά μεγαλύτερη έμφαση έχει δοθεί στο τραβηγμένο από τα μαλλιά χιούμορ.
Αν και κάποιες φορές αποτυγχάνει μέσα από κακόγουστα και χοντροκομμένα αστεία, σε γενικές γραμμές οι εύστοχες σατιρικές ατάκες και μερικές ξεκαρδιστικές σκηνές θα σας αποζημιώσουν.

Εννοείται ότι δεν λείπουν οι αναφορές σε ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, όπως τα Carrie, Showgirls και Glee.

Το μεγαλύτερο ατού της ταινίας όμως είναι τα μηνύματα που περνάει ο Lloyd Kaufman.

Υποκλινόμαστε στον 69χρονο σκηνοθέτη, που σε αυτή την ηλικία δείχνει να βρίσκεται σε εξαιρετική φόρμα και μας κάνει όλους να αναρωτιόμαστε τι πίνει και δεν μας δίνει.

Ακόμα κι αν κάποιες σκηνές που θα δείτε δεν βγάζουν κανένα απολύτως νόημα, αν κοιτάξετε λίγο πιο βαθιά θα βρείτε ξεκάθαρα αυτό που θέλουν να σας μεταδώσουν.

Στην πραγματικότητα κάθε σκηνή του Nuke 'Em High αποτελεί ένα κοινωνικοπολιτικό σχόλιο του σκηνοθέτη απέναντι σε καίρια ερωτήματα και προβληματισμούς του.

Στο στόχαστρό υπάρχουν ο σύγχρονος τρόπος ζωής των νέων, η πολιτική κατάσταση της Αμερικής, το bullying στα σχολεία, το διαδίκτυο, ο ρατσισμός, οι βιομηχανίες, τα στερεότυπα και πολλά ακόμη.

Δυστυχώς η ταινία δεν ολοκληρώνεται, γιατί όπως και στο Kill Bill είναι χωρισμένη σε δύο μέρη.
Το Volume 2 αναμένεται να κυκλοφορήσει μέσα στο έτος για να μας αποτελειώσει.

Είναι δύσκολο να χαρακτηρίσεις τη ταινία ως καλή, κακή ή μέτρια γιατί δεν είναι τίποτα από αυτά.
Πρόκειται απλά για κάτι που λάμπει μέσα στον πάτο των ταινιών.

Σκηνές όπως η ηρωίδα που τρέχει πανικόβλητη έχοντας μια ζωντανή πάπια χωμένη στο λαιμό της ή σεξ με ανταλλαγή πράσινων υγρών θα προκαλέσουν αποστροφή ή γέλιο.

Η ευθύνη είναι δική σας –απλά συμφωνείστε ότι αποδέχεστε τους όρους χρήσης και πατήστε το play.

Όπως είπα και στην αρχή, το Return to Nuke ‘Em High δεν είναι μια ταινία για όλους.
Πρέπει να είστε προετοιμασμένοι για αυτό που θα δείτε και απαιτεί ανοιχτό μυαλό.

Σε αντίθετη περίπτωση, είναι τουλάχιστον μια καλή ευκαιρία για να ελέγξετε την ανοχή του εγκεφάλου και του στομαχιού σας.
Απολαύστε υπεύθυνα λοιπόν και καλή σας ανάρρωση …εεε… προβολή.

Σπύρος Νουνανάκης.