In Fear review

Η αλήθεια είναι ότι το θέμα της παρενόχλησης ζευγαριών από έναν άγνωστο ή μια ομάδα εισβολέων αρχίζει πλέον να γίνεται επικίνδυνα επαναλαμβανόμενο τα τελευταία χρόνια. 

Αυτό που ίσως λείπει είναι μια φρέσκια ιδέα η οποία να εξελίσσει το σενάριο πέρα από τα όρια ενός τυπικού home invasion θρίλερ. 

Και κάπου εδώ έρχεται να απαντήσει το Ηνωμένο Βασίλειο και συγκεκριμένα ο τηλεοπτικός Jeremy Lovering,  στο σκηνοθετικό κινηματογραφικό του ντεμπούτο.  

Το In Fear έκανε πρεμιέρα στο περσινό Sundance Film Festival αποσπώντας θετικά σχόλια στο σύνολό τους, κάτι που η παραγωγή θέλησε να μας τονίσει στο trailer της ταινίας. 

Μπορούμε να πούμε ότι κατάφερε και μας προϊδέασε όντως για μια από τις καλύτερες ταινίες τρόμου της χρονιάς - η τελική ετυμηγορία όμως θα αναλυθεί παρακάτω.
 
Ο Tom (Iain De Caestecker, Agents of S.H.I.E.L.D.) και η Lucy (Alice Englert, Beautiful Creatures) είναι ένα νεαρό ζευγάρι που αποφασίζει να ταξιδέψει με το αυτοκίνητο στην Ιρλανδία προκειμένου να παρευρεθεί σε κάποιο μουσικό φεστιβάλ. 

Στη διαδρομή ο Tom προτείνει στην κοπέλα του να διανυκτερεύσουν σε ένα απόμακρο, παραδεισένιο ξενοδοχείο που ανακάλυψε στο διαδίκτυο κι έτσι ξεκινούν να το βρουν διασχίζοντας τους ερημικούς επαρχιακούς δρόμους. 

Όταν φτάνουν σε μια δασώδη έκταση συνειδητοποιούν ότι ο χάρτης που έχουν δεν συμπίπτει με τις πινακίδες του ξενοδοχείου και ότι τη τελευταία ώρα κάνουν κύκλους με το αυτοκίνητο. 

Χαμένοι πλέον σε έναν λαβύρινθο, έχουν συνεχώς την αίσθηση ότι κάποιος τους παρακολουθεί, ενώ όσο περνάει η ώρα ένα παρανοϊκό παιχνίδι αρχίζει να παίζεται εις βάρος τους. 

Ξεκινώντας από τα θετικά θα λέγαμε πως ο  Jeremy Lovering προσπαθεί φιλότιμα να προσφέρει αυτό που υπόσχεται ο τίτλος – ένα κλίμα ψυχολογικού τρόμου, ανασφάλειας και αγωνίας για αυτό το άγνωστο που καταδιώκει τους δύο πρωταγωνιστές. 

Πράγματι, μετά από μια υποτονική αρχή ο ρυθμός και το μυστήριο σταδιακά ανεβαίνουν και ο θεατής αρχίζει να καθηλώνεται από αυτά που βλέπει (ή  αυτά που φαντάζεται). 

Το πιο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό μάλιστα, είναι ότι η περισσότερη διάρκεια της ταινίας διαδραματίζεται μέσα στην καμπίνα ενός αυτοκινήτου! 
Όσο βαρετό κι αν ακούγεται αυτό δεν παύει να αποτελεί ένα έξυπνο εύρημα σε σχέση με παρόμοια horror. 

Δεν υπάρχουν σπίτια, ούτε δωμάτια - οι ήρωες εδώ, με μοναδικό «όπλο» το αυτοκίνητο θα πρέπει να μείνουν ασφαλείς από τον διώκτη τους και να βρουν την έξοδο του λαβύρινθου πριν τελειώσει η βενζίνη. 

Δυστυχώς όμως τα θετικά κάπου εδώ τελειώνουν. 
Το δεύτερο μισό της ταινίας δείχνει να ξεμένει από ιδέες (όπως το αυτοκίνητο από καύσιμα) και οι όποιες αρχικές  σεναριακές υποσχέσεις αρχίζουν να παγιδεύονται σε έναν… λαβύρινθο από κλισέ. 

Εκεί που σκέφτεσαι ότι βλέπεις κάτι διαφορετικό και περιμένεις μια αναπάντεχη κορύφωση, το In Fear καταλήγει να ανακυκλώνει ιδέες που συναντάμε σε πρόσφατα αλλά και παλιότερα home invasion thrillers.  

Οι πρωταγωνιστές έρχονται αντιμέτωποι με ηθικά διλλήματα και μπλέκουν σε καταστάσεις που θυμίζουν έντονα έναν κοκτέϊλ από Straw Dogs και Strangers μέχρι Funny Games και Retreat. 

Αυτό δεν θα ήταν απαραίτητα κακό αν είχε καταφέρει να προσδώσει ένα διαφορετικό κίνητρο στον παρανοϊκό διώκτη  πέρα από αυτά που έχουμε συνηθίσει, ώστε να αποκτήσει τελικά τη δική του ταυτότητα. 

Η μόνη διαφορά είναι ότι η δράση εξελίσσεται στο αυτοκίνητο, επομένως προσθέστε σε εκείνο το κοκτέιλ και κάποιες κοπιαρισμένες σκηνές από τα The Hitcher και Joy Ride.

Ένα δεύτερο μελανό σημείο της ταινίας είναι οι χαρακτήρες. 
Παρόλο που ο Lovering έχει αρκετό χρόνο μπροστά του να αναπτύξει τους μοναδικούς τρεις χαρακτήρες της ταινίας, προτιμά να τους αφήνει ανολοκλήρωτους και απόμακρους. 

Αποτέλεσμα είναι να μην μπορείς να ταυτιστείς με κανέναν από αυτούς και σύντομα να αδιαφορείς για τη τύχη τους. 

Έτσι από πλευράς έντασης, αυτό που σε καθηλώνει είναι οι δικές σου υποθέσεις για το πώς θα αντιδρούσες εσύ αν βρισκόσουν σε μια παρόμοια κατάσταση - κάτι που ίσως ο Lovering να έκανε εσκεμμένα, προκειμένου να δώσει στον θεατή έναν πιο ενεργητικό ρόλο. 

Η αλήθεια πάντως είναι ότι το πρωταγωνιστικό τρίο - συμπεριλαμβανομένου και του Allen Leech (The Sweeney) - κάνει ότι μπορεί για να δώσει πειστικές ερμηνείες.

Συμπερασματικά, θα λέγαμε πως αξίζει να δώσετε στο In Fear μια ευκαιρία.
Παρόλο που στο τελευταίο ημίωρο θα προτιμούσατε μια εναλλακτική προσέγγιση του θέματος, για αρκετή ώρα θα σας προσφέρει μια έντονη ατμόσφαιρα ψυχολογικού φόβου την οποία δύσκολα συναντάμε τελευταία, ακόμα και σε ακριβότερες παραγωγές του είδους.  

Σπύρος Νουναδάκης.

Release Dates:
20 January, 2013 (Sundance)
23 September, 2013 (Νύχτες Πρεμιέρας)
7 March, 2014 (USA)